Хайр гэдэг нь өөрөө яг юу юм бэ, Нөхрөө хайрлаж түүнээс хайр амталхыг хүсэж байна

Та нартай зүгээр л бодролоо хуваалцаж, Хайр гэж яг нэг тогтсон ойлголт байгаад байна уу, хэн ямар байр суурьтайгаар үүнд ханддагийг нь, би өөрөө хаахна нь явнаа гэдгээ мэдэх гэсэн юм.

Би анх насанд хүрээгүй байхдаа л нэг залуугийн хараанд өртчихсөн. Гэр орноор маань орж гарч, их л удаан эргүүлсэн. Би өөрөө бол тэр хүнд сайн байгаагүй, хайр гэж юу байдгийг ч мэдэхгүй, ер нь бол 20 нэлээн гарталаа л хүн амьтантай орооцолдохгүй гэсэн тангарагтай өөртөө том зорилго тавьсан хатуу үзэл бодолтой нэгэн байлаа. Аав ээжид маань таалагдсан сайн залуу таарчихсан болохоор, бас их жижигхээн хүүхэд байсан болохоор суулгах гэсэн бусад хүмүүсийн шахалтаар л шахуу гэрлэсэн. Хүний ээж аав юм болохоор үр хүүхэддээ сайн сайхныг хүссэндээ л, өөрсдөө юу хүсч байгааг нь бодолцохгүй, өөрсдийнхөөрөө алдаж оноод явж байхыг нь хүлээж тэвчихгүй л ингээд хүчилчихсэн байх л даа.

Уул нь тэр залуу ч бас суух барих бодолгүй, зүгээр л үерхэж үзэх санаатай явж байсан, надаас өмнөх анхны хайр нь бүтээгүй нэгэн байсан юм байна лээ. Тэрийгээ ч надад хэлээ ч үгүй, би сэтгэлдээ сэвгүй бараг арваад жил явчихсан байсан. Гэхдээ надад хайргүйгээ хэлдэггүй байсан ч би сэтгэл дутаад явдагийг нь мэдэрдэг л байсан. Харин өөр хүнд сайныг нь бол огт гадарлаа ч гүй, намайг л учиргүй эргүүлээд байхаар нь надаас өөр хүн байхгүй л гэж боддог байсан. Өөрөө элдэв юм мэддэггүй, өмнөх амьдралгүй хүн чинь яаж тийм юм санаанд орохов дээ. Угаасаа тиймэрхүү юм байж л байдаг, анхны хайр дандаа бүтээд байна гэж ч юу байхав, би бол үүнийг нь ойлгоод их хүлээцтэй хандах гэж аминдаа хичээгээд л байна. Өөрөө үзээгүй хүн чинь сайн ойлгож өгөхгүй хэцүү л байх юм даа. Анх шохоорхсон бүсгүй нь жаахан эдийн шуналтай, мөнгөтэй хүмүүсийг саагаад сурчихсан, нэг ёсондоо янхан маягандаа орцон, надаас нэлээн эгч хүүхэн юм шиг байна лээ, манай хүнийг ядуу гэж л голоод ойртуулдаггүй байсан ч юм уу даа, тэгээд л хаашдаа бүтэхгүй нь тодорхой гэж бодоод л намайг таалагдлаа барьлаа гээд араас хөөцөлдөөд байдаг байсан юм шиг байна лээ. Мэдээж би өөрөө хайртай байсан бол бид 2 эвлэж бүтээд, хайрыг нь татаад, өөртөө ухаангүй дурлуулаад, сайхан болж болох байсан байх. Гэхдээ би өөр хүнд сайн гэдгийг нь мэдээгүй, өөрийг маань бас яаж хайрлах ёстойг ч ухаараагүй, авдаг л хайр гэж мэдэхээс өгч мэдэхгүй эхэндээ хүүхэд чигээрээ л явж байсан хүнд гар байсан байх. Нөхөр маань арай надаас ах юм гэсэндээ бас өөр төрлийн хайр гэж мэддэг, тэрийгээ л их хүсээд, хүнээс горьдоод яваад байсан нь жаахан бүтэлгүйтсэн байх.

Аав ээж маань хүнд илүүчлэхгүй ч, хүнээс гуйхгүй боломжын амьдралтай хүмүүс болохоор манай хүнийг цааш нь түлхээгүй, голоогүй, чадлаараа дэмжиж, ядуу ч гэсэн дор нь өөд нь татсан, бид ч өөрсдөө дажгүй биеэ даагаад явчихдаг болсон байсан, амьдралаа уул нь аятайхан сайхан байлгаж болох байсан ч нөхөр бид 2-н аль аль нь нэг нэгнээ романтик хайраар хайрлаж байгаагүйгээс ч болсон уу, манай хүний амьжиргааны төвшин арай дээшилсэнээс ч болсон уу, нөгөө анхны хүүхэн нь манай хүнээс зулгааж эхэлсэн юм байна лээ. Би ч өмнө нь хүн хартай байсан биш, хардах барих ч гэж юм мэддэггүй, хайргүй болохоороо ч тэгдэг юм уу бүү мэд. Угаасаа ч өөр хүнтэй гэдгийг нь өдийг хүртэл мэдээгүй л явсан юм чинь аргагүй л дээ. Сүүлд л бодоод байхнээ, манай хүний худлаа ярьж дүйвүүлээд байсан, нэг л их даапаалсан хүүхэн яваад байсан, тэр л бодвол анхны хайр нь болж таарч байх шиг байгаан. Арван жилд байхаасаа л шохоорхчихсон юм болохоороо тэгээд авгайтай болсон ч мартаж чаддаггүй ч юм уу даа, надад бол муухай л санагдсан.

Манай хүн уул нь бол сэтгэл сайтай, зөөлөн хүн болохоор хүмүүст туслах гэж яваад хүнд хулхидуулаад их хэмжээний өрөнд орж зовж байсан л даа. Хадам маань бас их адилхан хүн болохоор бас л хувийн амьдралаа дандаа бусдаас болж нураагаад явж байдаг их хэцүү зантай, бусдад сайн хүн болж харагдах гэж их асуудал өөртөө хураадаг юм шиг санагддаг байсан. Анх бэр болж очиход маань хадмын тал маш их өр ширний асуудалтай, манай нөхөр үүнд нь их шаналдаг, өөрийнхөө олсныг ч миний олсонтой хамаад л зөөчихдөг, тэр нь элс руу ус хийсэнтэй адил л алга болчихдог байсан. Би нөхрийгөө өр ширэнд ороод зовж байхад нь тулж түшиж, аашлаад ч болтугай хажууд нь хамт байж хамаг асуудлыг нь үүрэлцэж байсан. Ямар ч байсан бид өөрсдөө их хохирсон ч бусад хүмүүсийг хохиролгүй болгохын тулд хамтын амьдралаараа дэнчин тавьж байж ард нь гарсан. Амьдрал эхэлж байгаа ядуувтар, залуу хүнд энэ бүхэн амаргүй байсан болохоор, бас миний өөрийн маань алдаа биш мөртөлөө би бас үүрэлцэхэд хүрсэн болохоор мэдээж алдаа хийсэн хүнд уурлах мэтийн реакц байсан, байх ч ёстой байсан зүйл гэж үздэг. Харин энэ бүхний төлөө нэг ч удаа уучлал гуйгаагүй бардам нөхөр маань ингэж уурласанд маань бас одоог хүртэл гомдоод яваад байдаг. Тухайн үедээ бас энэ гомдлоо хүн болгонд тайлагнаад, хүүхэн болгонд ярьж явж байж нэмж хулхидуулаад яваад байсан юм байна лээ.

Нэгэнт би 20 шүргэвүү үгүй юу л өөрийнхөө аав ээжээс тусдаа гараад амьдралаа эхэлчихсэн байсан болохоор, бас нөхрийнхөө аав ээж, ах дүү нарынх нь асуудлаас үүрэлцээд сурчихсан их дайчин нэгэн байсан болохоор улам л робот шиг ажиллаад л, өөртөө ч ахадсан ачаа үүрсээр амьдралаа там болгоод явж байсан бололтой юм. Надаас өөр хүн байсан бол нөхрийгөө харсаар суугаад л шоронд суулгах ч байсан юм уу, эсвэл аль нэг талынхаа хэн нэгэнд нь гай хурааж байж асуудлаа шийдүүлэх ч байсан юм уу, эсвэл бушуухан хазайсан дээр нь гээд хаяад зугатаах ч байсан юм уу хэлж мэдэхгүй юм. Нөхөр бид 2 аль аль нь л хайр гэж оношлоход хэцүү ч хүн чанар зулгаагаад байснаас ч болсон юм уу, хэнд тусламж хэрэгтэй байна, тэд нарт нь илүүчлэх гээд явж байдаг хүмүүс. Тиймдээ ч муу хүн таарвал ашиглуулчих гээд байдаг, хашир суугаагүй үедээ бол ч бүр зөндөө ашиглуулж байсан.

Би өөрөө хэт биеэ даачихсан, хүнээс юу ч гуйх шаардлагагүй, амиа тээгээд явчихдаг, нөхрийнхөө аав ээж, ах дүүд нь бас чадлаараа өгөөд л явдаг болохоор намайг ер нь хайрлах, анхаарах шаардлагатай гэж боддог хүн ч байхгүй байх. Би ч өөрөө хайрлуулах гээд, унжийгаад сууж сураагүй, сурах ч үгүй юм шиг байна. Гол нь миний хамгийн их гомдоод, мартахад хэцүү яваад байсан зүйл бол үүрэх ёсгүй байсан олон хүмүүсийн асуудлыг надад үүрүүлдэг байсан нь ч яахав, миний хэнэггүйтэж, ухаан дутаж, уурлаж байсны гай байж болно, харин анх шохоорхсон шуналын микроб хүүхнийгээ мөнгө нэхэхэд нь нөгөө баахан өр ширнийхээ асуудлаар дүйвүүлж байгаад надаас зулгааж өгөөд байдаг байсанд л их бухимдаад байна. Би өөрөө маш их зовж, зүдэрч, өөрсдөөсөө харамлаж байж, алдааг нь залруулж, өөр нэг зайлцан худалч замын хүүхэнтэй заваарах гэж ядаж байгаад ч юм уу танилцсан өдрөө л шахуу алдчихсан хамаг мөнгийг нь олж амьтан хүнтэй тооцоог нь дуусгалчихаад, хань нь юм гэсэндээ их юм туулж явахад дээр нь нэмээд бас анхныхаа хүүхэнд миний халааснаас мөнгө зөөсөн байгаад их шаналсан. Уул нь үнэнээ хэлсэнд нь их баярласан. Одоо л чин сэтгэлээсээ ханддаг болж сурч байгаа нь энэ болохоор санаачлагыг нь бас үргээчихмээргүй л байна. Их ч олон нууцтай юм шиг байна лээ, би ч ухаж төнхөөд өөртөө зовлон хураах гээд байдаггүй, гол нь тэр ядаргаатай хүүхэн нь тааралдаж бариад гай болчих гээд л байхгүй бол сэтгэл харьцангуй тайван л явдаг л даа. Хаашдаа тэр хүүхэнтэйгээ хамт амьдрах хувьгүй, хүсэл ч гүй, угаасаа тэгээд алт мөнгө сонирхдоггүй, айлын авгай байхад яг таарсан, амьдралынхаа төлөө зүтгэдэг хүнээ нэгэнт сонгочихсон яваа болохоор нөхөр маань гадуур нэг их хонож өнжөөд байдаггүй, миний итгэл даах чадвартай л хүн л дээ. Ажил ихтэй гээд оройтох үе зөндөө л байсан, харгүй хүн чинь хамт өөр хүнтэй явж байна гэж төсөөлж чаддаггүй л байсан. Энэ бүхнээс маань сургамжтай хэсгүүд байвал ялгаад авчихаарай.

Би өөрийнхөө зүрх сэтгэлийг мэдрэмжтэй юм гэдгийг бүүр сүүлд 10-аад жил болж байж л нөхрийгөө анх надаас өөр хүн шохоорхож, тэрүүндээ надаас зулгааж байдгаа барж явсанаа хэлэхэд л мэдсэн. Хэн ч намайг зүрх догдолтол хайрлаж байгаагүй, магадгүй би өөрөө хайрлах боломжыг нь өгдөггүй ч юм уу бүү мэд, эрт гэрлэчихсэн болохоор хаа хамаагүй хүмүүст сэтгэлийн жолоогоо алдалгүй, нөхөртэйгээ хэлээд хүйтэн хөндий байдаг байсан, хажуудахаа л гээд явж байсан, хажуудах маань хайраа харамлаад байснаас ч болсон юм уу, хайрлуулж байгаагаа мэдрэх, аз жаргалаар бялхаж, хайр ундрах гээчийг нь ердөөсөө ч үзээгүй. Нөхөртэйгөө сууснаас хойш дандаа л хадмуудын, нөхрийнхөө алдаануудыг үүрэлцэх гээд ана мана байсан болохоор амьдралаас аз жаргал хүсэхээ ч мэдэхгүй л залуу насаа үрж суусан байна. Нөхөр маань их тусархуу ч гэсэн би тус гуйхааргүй хүн болохоор надад ямар ч хүртээлгүй залуу болчихоод байдаг, харин бусдад туслах гэж яваад амьдралаа хэцүүдүүлээд байдаг болохоор би тэр бүх проблем нь дуусдаггүй хүмүүсээс нь холдуулаад гадаадад гарцгаачихсан. Манай хүн надтай харьцуулбал жаахан залхуудуу, арай удаан сэтгэдэг л дээ. Тийм болохоор би өөрөө овжин байж чадвал уул нь хүссэнээрээ залах боломжтой гэдгийг ойлгож эхлээд байгаа. Анх аав ээж нар дээрээ байж байгаад тусдаа гарсан болохоор би орсон ч гарсан ч гав шув, гэрт орж эм, гадаа гарч эр болсоор, эцэг эхчүүдийн нөлөөнөөс болоод нөхрийгөө юунд ч хүргэдэггүй, өөрийн хүсээгүй эр хүнийг бий болгоод байсан юм. Одоо бол яахав, би өөрөө жаахан залхуурч, хааяа бас зааж залж байж, нөхрийгөө биеийг нь даалгасан, өөрөө ч гадагшаа дотогшоо явж үзээд, ертөнцтэй танилцаад том эр болсон. Өмнө нь бол сахалтай хүүхэд чирсэн өрх толгойлсон ганц бие хүүхэн шиг л явдаг байсан нь одоо бол харин эрх тэгш харилцаатай, эхнэр нөхөр маягандаа орчихсон, ерөнхийдөө асуудлууд цэгцрээд л байгаа. Манай хоёр талынхан бүгд эмэгтэйчүүд нь амьдралаа авч явдаг, айлын авгай болсон хүнд аз жаргал эдлэх гэсэн ойлголт байхгүй ажлын морь, эрийн боол шиг зүтгэдэг, эрчүүдийгээ хэт хаан шиг тахин шүтдэг, охидоо ч, бэрээ ч гэсэн ийм байхыг тулган шаарддаг их хэцүү байсан болохоор, бас дээрээс нь би томчуудын үгнээс гардаггүй чих зөөлөнтэй сайн хүүхэд байснаас ч тэрүү хүсээгүй ажиллагаа их явагдсан. Үүнээс гарах гарц маань л тэр бүхнээс холдож, 100 хувь өөрсдийнхөөрөө байх боломж хайх, болж өгвөл гадаад руу гарах нь зөв санагддаг байсан. Тэгэхгүй бол хайрлаж, дурлалцах боломж ч хумигдмал байсан юм шиг санагдаад байдаг юм. Эрчүүд нь ер нь л сэтгэл тавихдаа хойрго, санаачлагагүй, хэт арчаагүй байхыг хүчээр дэмжээд байсан шиг санагдаад байсан. Гэхдээ үүнийг бид гадаадад гарсанаар өөрчилж чадсан.

Тэгээд л би гадаадад ирээд анх удаа хүсч явсан эр хүнээ дэргэдээ бий болж байгааг анзаарч, айлын эхнэр болж үзэх бас ч муугүй ч юм уу гэж бодох болсон. Нөхөртэй болж үзэж байгаа маань одоо л энэ олон жилийн дараа тохиолдож байна гэж үзээд байгаа юм. Бас нөхөрт маань одоо эндээс янз янзын холгож, салгах хүүхнүүд нь олдох биш, тэгээд ч тэнэг юм шиг явдаг байсан хүүхэд насаа үдээд эр хүн болчихоод байгаа нь энэ. Нөхөр маань ядаж жаргаахгүй ч, зовоохгүй байдаг болсон. Жаргаадаг болоход цаг хугацаа орох байхаа. Гадныхан хувийн хариуцлагаа өндөрөөр ухамсарладаг, тэгээд ч бид нар шиг ноолиос эхэлж байгаа дөнгөж ирсэн хүмүүсээс юм нэхээд байна гэж байхгүй тул чих амар цөөн хэдэн жил овоо аятайхан байлаа. Одоо л нэг хайрлалцаж сурах нь дээ гээд сууж байтал ах дүү нараасаа ийшээ татчихдаг юм байна. Гол нь би л бусдыг өөр шигээ юм санаад л ирээд л сайхан биеэ даагаад явцгаачих юм байх гэсэн байхгүй, бүүр долоон доор, бидэндээ л зовлон нэмсэн хэдэн юм болчоод байна. Монголд байгаа хэд нь бас худал үнэн хэлж байнга мөнгө зулгаагаастай, яахав би нээх ч их юм хэлэлгүй өгөөд л байдаг. Нөхрийгөө надад хэзээ ч тэгж анхаарч, халамжилж байгаагүй тэр их хайр, энэрэлээ нүдэн дээр маань өөр бүтэлгүй хүмүүст зориулаад яваад байгааг нь харах их хэцүү байх юм. Тэд нар нь насаараа зулгаагаад ч өөдөө гарахгүй байж магадгүй гэсэн айдас тээж амьдрах хэцүү л байна. Арваад жил лав амьдралд маань хангалттай л гай болсон гэж би үздэг. Ашгүй нэг санаа амрах жаахан завсар гарлаа гэсэн маань богинохон байж.

Монголдоо харьвал ч бүүр нөгөө хүсэхгүй байгаа өмнөх амьдрал руугаа хөл тавьчих юм биш байгаа гээд л санаа их зовох юм. Монголд чинь амиа аргацаах чадваргүй хүмүүс олон, тийм орчин нөхөр шиг маань бусдын төлөө амьдралаа үрэн тардаг хийдэг хүнд огт зохихгүй. За яахав, тэрийг нь даван тууллаа гэхэд, би өдийг хүртэл нөхрийгөө өөрт маань л сайн гэж бодож явсан маань талаар болж, өөр хүнд зориулж намайг ашиглаж байсан гэдгийг мэдрэхээр ердөөсөө ч энэ амьдрал болж өгөхгүй байгаа юм шиг хааяа санагдаад байна, гэхдээ энэ түр зуурын л бухимдал л даа. Анхных нь тэр шуналтай хүүхэн нь байдгаараа гоёчихсон Улаанбаатарт тааралдаж л байдаг, уг нь унтаж хэвтэх хэмжээнд хүртэл дотносоогүй байх, дотнослоо гэхэд надаас илүү тачаангуй байж чадахгүй байх гэж таамагладаг юм. Яагаад гэвэл нөхөр бид 2-н бэлгийн амьдрал хэн хэнд маань тааламжтай, 100% сэтгэл ханамж өгдөг. Нөхөр маань өөрөө миний анхных, бас өмнө нь гайгүй туршлагатай ч байсан юм уу, би бол чадварт нь сэтгэл хангалуун л явдаг, тэр нь ч бараг биднийг өдий хүртэл салж хагацаагүйн гол шалтгаан ч байж магадгүй. Нөхөр маань хүн магтахдаа маруухан боловч намайг сексэндээ сайныг бол их үнэлдэг юм, тэр тал руугаа бол би нөхрөө дөнгөлөөд авч чадсан гэдэгтээ бүрэн итгэлтэй байдаг. Зарим хүмүүсийг бодвол бидний асуудал харьцангуй гайгүй л дээ, тэгээд ч одоо 20 нэлээн гарчихсан яваа энэ насан дээрээ тэр байтугай л хайраа олоогүй, хүүхэд насных шиг хайрлалцах боломжгүй болчихсон, дасалцаж амьдрахаас өөр сонголт үлдээгүй олон хүмүүс байдгийг мэднэ. Одоо ч эхлээгүй байгаа 30 дөхчихсөн синглүүд ч байж л байдаг.

Магадгүй энэ бүх тэвчээр, хатуужил маань хайрын ямар нэгэн хэлбэр нь юм болов уу. Хайртай дуртай гэчихээд хайртай хүмүүсийнхээ төлөө миний хийсний талын талд ч хүрэхээр юм хийж чадахгүй, хамгаас илүү давуу талтай болж ч үзээгүй олон хүнийг бас мэднэ, эсвэл анх хайрлалцаж суучихаад, хоёр талд хэн хэнийгээ гомдоох юм үйлдээд, хайраа хөргөөд суудаг хүмүүсийг ч харж л байна. Хайргүй хүнийхээ төлөө энэ бүхнийг хийгээд, хадмуудаа, ах дүү нартай нь авч яваад, ханиа ч гэсэн боломжын хангалуун амьдралтай нь залгуулаад, хамт байх бүх л боломжыг нь бүрдүүлээд явж байгаа маань уул нь хайртай дуртай гэчээд хагацал үзүүлээд, халтар төгрөгний төлөө хоёр талд шаналж суугаа хосуудаас хамаагүй дээр байгаам л даа. Тэгэхээр би өөрөө хайр гэдгийг хариуцлага гэсэн өөр үнэлэмжээр үнэлээд яваад байна уу. Би өөрөө хайртайгаа мэдэхгүй, илэрхийлж чадахгүй байгаад байна уу. Хайрыг маань хүртэгчидийн хайхрамжгүй, хариу үйлдлүүд нь гутраагаад байна уу. Намайг учиргүй их хайрлахгүй байсан ч би уул нь эмзэглэхгүй л дээ. Гэхдээ би өөрөө мэдээлэл сайн авдаг, бас гадаадын кинонууд байнга үздэг. Эдгээр мэдээллүүд дандаа л миний амьдралд байхгүй хайрын талаар л их сурталчлаад байх юм. Хайрлуулахгүй байвал гомдох ёстой ч юм шиг.

Хайр гэдэг нь өөрөө яг юу юм бэ. Би бол нөхрөөсөө сална гэж байхгүй, нөхрөөсөө өөр хүмүүстэй орооцолдоод суух сонирхолгүй, нөхөр маань ч бас өөр хүмүүс л амьдралд оролцож самраад байхгүй бол надаас илүүг нь хаашдаа олж чадахгүй нь тодорхой байгаа. Намайг сексэндээ сайн, чадалтай мундаг, гэр бүлээ нэгдүгээрт тавьдаг гэж үнэлдэг. Би ч бас түүнийг элдэв хорт зуршилгүй, архи уухгүй, тамхи татахгүй, айл хэсч, авгай хүүхэн чангаахгүй, ажлаа хийгээд мөрөөрөө явж байдаг болохоор нь их үнэлдэг. Бид 2 бие биендээ үнэнч байхыг тийм ч их хэцүү зүйл гэж
боддоггүй, аль аль нь л чадлынхаа хэмжээгээр хамтын амьдралдаа тууштай зүтгэх гээд л явж байна. Гэхдээ яг сайхан жаргаад байгаа юмуу гэхээр бусдын амтлаад, мэдрээд байгаа тэр их гүн гүнзгий хайр гээч юм нь бидэнд тохиолдохгүй байгаа юм шиг байх юм. Хэсэг зуур тусдаа амьдарч үзээд хэн хэнийгээ санаж дурсахнуу эргэж татагдахнуу, эсвэл эрх чөлөөгөө эдэлж байна гээд баярлаад гүйхнүү харзнадаг юм билүү гэж хааяа бодогдох юм. Надад бол эр хүнгүйгээр, гэр бүлийн үүрэг хариуцлагаас чөлөөлөгдөөд хэсэгхэн зуур ч болов амсхийж үзвэл бараг л баярлаад давхичихна гэдгийг мэдэж байна л даа. Насанд хүрсэн цагаасаа хойш л сингл байх боломж байгаагүй болохоор үзээгүй юмаа үзэх гээд байдаг хүний нэг муу зангийн илрэл ч юм болов уу. Мэдээж айлын эхнэр байж ар хударгаар нь амжуулж сууяа гэж бодогдохгүй л дээ. Зүгээр л хаачихаа тайлагнахгүйгээр хаашаа ч хамаагүй, хэдээс ч хамаагүй асуулгүйгээр гарч үзэх ямар байдаг юм бол.

Би өөрөө бол шоудах, дискодох дуртай биш, учиргүй их гадуур тэнэхээс ч таашаал аваад байдаггүй, эдийн шунал багатай болохоор дэлгүүр хоршоогоор ч явах дургүй, зүгээр л хааяа сэтгэлээ хуваалцах, өөрийгөө ойлгох найз нөхөдтэйгээ жижиг кафе-д юм уу сууж жаахан буу халж байгаад л гэртээ харих дуртай, гэрсэг нэгэн. Гол нь надтай төстэй хүмүүс их ховор, ихэнх нь л хэн нэг хүнээс их хамааралтай байх дуртай, хаа хамаагүй хүмүүст хайрлаагүйнх нь төлөө, өөрт нь ихийг зориулаагүйнх нь төлөө гомдоллоод явж байдаг, их л завтай, бүтэлтэй бүтэлгүй хайр дурлалд зориулах цаг хугацаа ихтэй хүмүүс л их байх юм. Миний үеийнхэн зарим нь одоог хүртэл гэр бүлийн амьдрал эхлээгүй, эхлүүлж амжсан хэд нь өөрсдийнхөө ч учрыг олоогүй шахам. Тэгээд ахмад хүмүүстэй ярилцахаар дандаа л аягүй муухай талаас нь юмыг хардаг, ханддаг болчихсон, юм л бол муу талаас нь тайлбарлах гээд байх юм, бас их алдаж үзсэн, анхны амьдралаа аварч чадаагүй улсууд ч нэлээн байдаг юм шиг байна.

Миний одоо ганц чадах юм гэвэл өөрөө л жаахан уужимхан сэтгэх гэж үзээд л, өөрт байгаа сайхан бүхнээ үнэлээд, өөр хүмүүс миний оронд байсан бол энүүнээс ч долоон доор байж болох л байсан гэж тайвшрах л асуудал байгаад байна. Бас хэдий одоо эхлэхэд оройтоогүй ч хайрлалцах урлагт суралцах асуудал, бас тэгээд өнгөрсөн үеийн уучлахад хэцүү зүйлүүд, нэгийг нь олж авах гэж нөгөөг нь зольсон золиосууд, харамсал, гомдол, итгэл сэтгэлийн асуудлууд гээд нэлээн нарийн юмнууд байгаад байнаа. Надаас жоохон хүүхдүүд хайрын талаар эксперт болчихсон суугаад байхын. Би нь өөрөө хайр гэж яг юу нь вэ хэлж мэддэггүй, хэн хэндээ хариуцлагатайгаар хандаад, хардуулах, зовоох юм хийхгүйг хичээгээд, хангалуун байлгах гээд зүтгээд, хамт байгаад байгаа нь ч хайр юм уу, хангалттай золиос гаргаад яваагаа бодохоор хайргүй хүндээ ингэхгүй, хаяад л явах байсан даа л гэж бодогдох юм. Энэ одоо яг юу вэ, хайр уу, биш үү.

Хүмүүс гэр бүл болсоныхоо дараа ямраар хайрлалцаад байнаа, бид яг хаахна нь явнаа. Зүрхний хайраар бялхаж яваа азтай гэр бүл хэр олон байдаг юм болоо. Би одоо хайрлаж, дурлаж үзэхгүй чигээрээ хөгширчих юм биш байгаа. Яавал хайрлаж сурдаг юм бэ, яахыг хайрлах гээд байгаа юм бэ. Зүрхээ хүчээр удирдаж, хайрыг ундраагаадах гэж тушаалтай нь биш, зүрх гэдгийг ямар ч гэсэн нэг юм мэдэрдэг байх гэдгийг бол гадарлаад байдаг болчихоод байна. Юу мэдрэхийг нь хайрлах гээд байгаам бэ. Ханийгаа анхны хайрынхаа төлөө хажуудахаа ч хайрлахгүй хамгаа зориулчаад харамсахгүй байнаа, уучлал гуйхаар юм юу ч болоогүй гээд байгааг нь миний зүрх яагаад тэгж хүчтэй шаналж, өвдөж хүлээж аваад байнаа. Хайртайдаа биш, уурссандаа, хичнээн хэцүүг үүрч байсандаа л ингэж харамсаад байна уу. Тэгж их зовж, хөдөлмөрлөсөн хичээл зүтгэл маань хөгийн юманд зарцуулагдаж, талаар өнгөрсөнийг мэдсэндээ юу. Өмнө нь би иймэрхүү юм юу ч мэдэрч байгаагүй чулуун зүрхтэй байсан болохоороо ханийгаа анхны хайраас нь булааж аваад, хүчтэй соронзон шиг татаж чадаагүй юм болов уу. Энэнд миний буруу байгаад байна уу. Түүнд
маань секс биш, хайр л хэрэгтэй гэдгийг мэдээд байгаа хэрнээ би яахаа мэдэхгүй юм. Тэр өөр хүүхнүүдэд унтаж хэвтэх гэж биш, зүгээр л өөрийгөө ойлгуулах гэж, хайрлуулах гэж л ханддаггийг мэднэ. Би яавал тэрийг нь өгч чадах юм бэ. Анхных нь гэлтгүй л амьдралд нь тааралдсан, хуурсан хүүхнүүд нь дандаа л худлаа найр тавьсан дүр үзүүлж, би хайрлаад өгөхүү гэж жүжиглэж байгаад л хөөрхийг минь өчнөөн удаа гомдоосон болохоор одоо хайртай гэж хэнийг ч хэлсэн үнэмшихээ байсан, тэгээд ч би өөрөө хайртай эсэхээ ч мэдэхгүй байгаа болохоор үнэмшилтэй хэлж чаддаггүй ч байж мэдэх л юм.

Би өөрөө өөрийнхөөрөө явж байхад маань амьдралд минь орж ирж, аав ээжтэй нийлж хүсээгүй болгоныг маань хүчээр хийсэнд нь би бас харамсдаггүй. Анх би жил хагас шахуу бэлгийн харьцаанд орохгүй түүнийг зовоосон, угаасаа ч хүнтэй унтах сонирхолгүй, хүсэл ч гүй байсан, миний хувьд харьцангуй эрт ч байсан байх. Тэр их тэвчээртэй, хүлээцтэй байж, хүндэлж байсан болохоороо хөөрхий хүрэхгүй яваад л байсан. Надад таалагдах гэж өөртөө байхгүй өчнөөн чанаруудыг өөртөө суулгах гэж өөрийгөө их зовоож байгааг нь харах өрөвдөлтэй байснаас болоод өр зөөлөн сэтгэлийг маань хөндсөн ч юм болов уу, мэдэхгүй байна. Гэхдээ би анх санал тавиагүй, би татагдаагүй, би хүсээгүй, би салахад харамсах юм байгаагүй. Тэгээд л нэг л өдөр хүсээгүй байхад маань хүчээр бэлгийн харилцаанд ороод тэгээд л би эргэж буцах юмгүй шууд л түүний амтанд орчихсон. Эртхэн энийгээ хэлэхгүй яавдаа ч гэж хэлж байсан. Тэр их чадварлаг л даа, тэгээд ч бид 2 тэр тал дээрээ гайгүй сайн зохицолтой юм шиг байна лээ. Гэхдээ гал халуун секс, хайр 2 бас өөр юм шиг санагдаад байгаа юм. Бид сексээрээ гайхалтай сайн зохицдог ч хань мань эхэндээ үргэлж л хайр нэхээд л байдаг байсан, Их ч хартай, их ч зовоодог, их ч юм нэхээд байдаг байсан. Түүнд маань гэхдээ надаас илүү сэтгэл тавьж явсан хүн байхгүй л дээ.

Хамгийн гайгүй нь, түүнийг хамгийн бага ашигладаг, түүнд хамгийн их ашиглуулдаг нь л би болохоор миний дэргэд тогтоод байгаа байх. Одоо ч тэгээд хэн хэнээсээ ч их юм нэхэж, шаардахаа ч больж, аль болох байгаагаар нь л хүлээж авцгаадаг болж сурч байна. Би ч бас ингээд оргилуун хайр гээч юмыг нь бусад шиг амсахгүй, бусдад ч мэдрүүлж сурахгүй яваад л байвал яваад л байх байх. Бүүр ч бүх юм болохгүй болчихоод ч байгаа юм алга. Гэхдээ боломж байвал тэр хайр гээд байгаа юманд нь суралцчих юмсаан. Яавал дээр байдаг юм болоо. Би хаа хамаагүй өөр хүнд хайртай болмооргүй байна, болж өгвөл ханиа л хайрлаад сурчихмаар байна, яавал энийг сурдаг юм бэ, зөнгөөрөө тохиолдох юм байх гээд зөндөө л хүлээлээ. Ийм асуудалтай хүн яасан нь дээр байдаг юм болоо. Хайрлаад байгаагаа мэдрэхгүй байна уу, яагаад зүрх маань догдлохгүй, түүнд бусдын яриад байдаг шиг тэмүүлэхгүй, татагдахгүй байна. Тэр маань ч бас хайрлах дөргүй, эв дүйгүй нэгэн байж байгаад, хамтын амьдралаа эхлэх үеэр хамаагүй их юм шаардаж, зовоож байж хайрлах боломж үүсгэсэнгүй юу.

Одоо уул нь бид хангалуун амьдралтай, гэр бүлийн суурь хүмүүжил нь гайгүй, харьцангуй залуугаараа бүх юмандаа хүрчихсэн хоёр. Хар багаасаа л хатуу хөтүү болгоныг даван туулж, хангалттай золиос хаясандаа ч энэ бүгдэд хүрсэн байх. Хайр дурлалаа энэ хугацаанд жаахан хойш тавьсан л байх. Одоо нэгэнт хүссэн бүхэндээ хүрсэн болохоор одоо сайхан жаргаж сурах, хайрлаж сурах л үлдээд байна. Юу хийвэл хайраараа амьдралаа гэрэлтүүлэх вэ. Аминдаа л хайртай гэж боддог хүмүүстээ, хавь ойрынхондоо бол бэлэг сэлт, мөнгөн тусламж өгөөд л, хариуд нь талархал, сэтгэл ханамж хүлээж аваад л байдаг. Ханийгаа бас тэгэх болов уу гэхээр бас өөр төрлийн хайр хүсээд байдаг юм шиг байх юм. 2 биендээ бэлэг өгөлцөж авалцахаараа бид 2 аль аль нь хогонд дургүй, новш овооруулах шаардлагагүй гэж үздэг. Би өөрөө бусад охид шиг цэцэг навч авчаад баярласан царай гаргаад байж чаддаггүй, аминдаа л баярлалаагаа хэлээд л ахиж цэцэг авах гээд хэрэггүй л гэдэг. Яаж ч хичээгээд цэцэг авахдаа дуртай болж чадахгүй байна. Ер нь бол эд материал, элдэв гоёл чамирхалд дуртай биш. Манай хүн ч ялгаагүй, өөртөө хэрэгтэй юм аа өөрөө авчихдаг, бас хэрэглээ багатай хүн, элдэв юм бэлэглэхээр хог авчлаа гээд дургүй байдаг, өгвөл идэж уух юм л авч өгвөл өг, ядаж арилгахад амар гээд байдаг. Харилцааны тал дээр би их хурц түргэн, манай хүн их тайван удаан, тийм болохоороо гайгүй зан ааш тохирдог болоод байгаа. Дасан зохицох үеээ амжилттай даван туулчихсан, хэн хэнийхээ занг авчихсан л хоёр л доо. Учиргүй хоёр биенээсээ болж муудалцаад байх юм гардаггүй, хааяа яахав өөр хүмүүсийн асуудал амьдралд орж ирээд л боломж байвал өөрсдөөсөө илүүчилдэг, боломжгүй үед тулгаад байвал л хааяа хэрэлддэг.

Аль аль маань ажил төрөл хийгээд амьдралаа зохицуулаад болоод байдаг, гэрсэг гэр бүлийнхээ төлөө бүхнээ зориулахаар шийдчихсэн тогтсон амьдралтай болчихсон хүмүүс. Тэгээд л гол нь кинон дээр гардаг шиг хайрыг амьдралдаа оруулж ирвэл зүгээр ч юм уу, бас манай хүн тэгж гүнзгий хайрлуулж, өөрийнхөө араас уйлж дуулах хүнтэй байвал дуртай байх юм болов уу, одоо нэгэнт цаг хугацаа нь өнгөрчихөөгүй байгаа бол бас юмыг яаж мэдэхэв, амьдралдаа нэг удаа ч болов амсаад үзчих хэрэгтэй юмны нэг нь хайр дурлал юм болов уу гээд олон л юм бодогдох юм. сайн мэдэхгүй хүн чинь учраа олохгүй юм даа. Ийм чигээрээ ингээд л дуусах уу. Хүмүүс яаж шинээр дурлалцдаг вэ. Одоо л уул нь дурлалд заваа зарцуулах боломж ихтэй болчихоод байгаа нь энэ юм. Нөхрийгөө хайрлах хайр гэж юугаараа өөр байх ёстой вэ. Нөхөр биш гэж бодоод л шохоорхож, дурлах гээд, шинээр олж харах гээд, танихгүй байжаагаад танилцаж байгаа юм шигээр төсөөлөөд үзэх үү. Яавал түүнийгээ баярлуулах вэ. Яаж энүүнээс илүү жаргаах вэ. Хүсээд хүсээд авч чадаагүй, моментоо өнгөрөөчихсөн юмыг нь хөгшрөхөөсөө өмнө амтлуулчих юмсан даа. Энэ хайр мөн үү. Нөхөр маань биеэ даагаад эхэлсэн чинь бас л эхнэр гэж хүний хэрэгцээгүйгээр амьдрах чадамжтай болчихлоо, чи надад ямар хэрэгтэйм бэ гэсэн санаа хааяа цухуйлгах гээд байдаг болчихож, хайргүй болохоороо ингээд байгаамуу, надад хэрэггүй байхад нь арваад жил би юуны тулд хэний төлөө яах гэж зүтгэж байсанд хариулт олох гэж их зовох юм, цаашид яг ямар харилцаатайгаар нэг нэгэнтэйгээ холбогдвол дээр юм бэ, өөр төвшинд хайрлалцаж сурахгүй бол болохгүй байгаад байх юмаа.

секс.мн дээр ирсэн захидал