БИ ЧАМДАА ХАЙРТАЙ…

Би гэдэг хүн анх дунд сургуулиа төгсөөд л гадагшаа сурахаар барууны нэгэн орон луу явсан юм. Тэнд очоод 2 охинтой их найзладаг боллоо, нэгэнтэй нь маш сайн найз, нөгөө охиныг нь болохоор дотроо нууцхан бодож явдаг, 3-уулаа л их нийлдэг тийм найзууд байсан юм. Гэтэл нээх удалгүй миний хайртай байсан охин монгол руугаа буцаад явчихлаа. Бид 2 ерөөсөө бие биенээ хүлээнэ гэж юм хум ярьж байгаагүй, ер нь бол дотносож амжаагүй би дотроо л хайрладаг, түүнийгээ хааяа хааяа илэрхийлчдэг, тэр маань нүүр нь улайгаад л өнгөрдөг тийм даруухан охин байсан юм.

Явсных нь дараа их л санадаг байлаа. Тэгээд л 3 дотны найзаас 2 нь үлдсэн юм. Тэр үеийн бидний нөхөрлөл үнэхээр ариун нандин байсан, хайр гэдгээ ч нээх сайн мэддэггүй. Тэгэхэд би нэг эмэгтэй найзтайгаа үлдээд бид 2 ч маш дотно бие биендээ их сайн, хоол ундаа цуг хийж идээд л, бие биенээ их халамжилнаа бас, гэхдээ тэгж янаг амрагийн хэлбэрээр биш л дээ. Тэр маань өрөөндөө ганцаараа, би бас өрөөндөө ганцаараа амьдардаг байлаа. Гэхдээ ер нь бол цуг шахуу хонодог, гэхдээ хамгийн сонин нь бид хоёр хэзээ ч бие биенээ тухайн үед оролдож үзээгүй. Одоо бодохоор гайхаад байдаг юм. Зүгээр л дотуур хувцаснаас өөр юу ч үгүй эрэгтэй эмэгтэй хоёр хүүхэд нэг оронд унтаж байгаа шүүдээ. 17, 18-тай хоёр хүүхэд. Бид 2 ийм байдлаар бүтэн 2 сар өнгөрөөхөд юу ч болоогүй юмдаа. Зүгээр л 2 найз.

Тэгж байтал 4 сараас бид 2 зэрэг шахуу өрөөндөө хөрштэй болж эхэлсэн юм. Тэдний өрөөнд Перугаас ирсэн нэг охин орж, манай өрөөнд 1 герман залуу орж ирсэн юм. Тэгсэн чинь харин манай хөрш залуу манай найзийг сонирхоод эхэлдэг байгаа…

Би ч дотроо баярлаад л найзийгаа найз залуутай болох нь гээд л. Өнөөхийгөө ятгаж гарав найрах аргийг нь зааж өгөөд л хэхэ. Хэсэг хугацааны дараа өнөө хоёр чинь хөтлөлцөөд алхаж байдаг байгаа. Яагаад ч юм тэр үес хойш би нэг л сонин болоод л найзийгаа харамлаад л тайван байж чадахгүй. Гэнэт л би гэдэг сохор хүн хажуудаа байсан гоо үзэсгэлэнг мэдэрч эхлэвээ. Уг нь бол тэр маань хэнд ч гологдохооргүй царай зүс бие хаатай өндөр охин байсан юм. БИ ОДОО Ч ТЭР ӨДРИЙГ ӨЧИГДӨР БОЛСОН ЮМ ШИГ ТОД САНАДАГ.

5 сарын сүүлээр байсан. Өрөөнд нь ороод чи тэрнээсээ яг одоо боль би чамайг түүнтэй цуг байхыг чинь харж чадахгүй нь нтр гээл авч өглөө. Нөгөөдөх чинь харин гайхаж том нүдээрээ бүлтийтэл ширтэж байснаа чи тэгээд надад хайртай юмуу гээд палхийтэл асуудаг байгаа. Би балмагдаад хэсэг дуугүй байж байснаа гараас нь хөтлөөд түүнийг үнссэн. Энэ бол миний амьдралын анхны үнсэлт байсан, гэхдээ анхны хайр байсныг нь тэр үедээ мэдээгүй л дээ. Тэгээд би гэдэг гайхал нөгөө хоёрыг чинь салгачихаад найз охинтой болж аваад түүнтэйгээ үргэлж цуг байдаг боллоо. Ер нь бол бид хоёрын хэн хэн нь ч юу ч үзээгүй байхдаа анхны гэсэн бүх зүйлээ бие биедээ зориулсан юм.

Гэхдээ би гэдэг мал даанч хайр гэж юу байдгийг тэр үед төсөөлж ч мэддэггүй байж. Тэр зундаа бид 2 монголд очоод нэг ч уулзаагүй юм учир нь тэднийх эрдэнэтэд амьдардаг манайх УБ-д байдаг байв. Намар нь сургуульдаа явах болсон. Гэхдээ би өөр хот руу шилжин суралцаж найз охин маань тэр хотдоо үргэлжлүүлэн суралцсан юм. Тэр жилдээ бид хоёр ерөөсөө холбоо бариагүй. Яагаад ч юм тэр ч залгадаггүй би ч залгая гэж боддоггүй байсан. Тэгж явсаар зуныхаа амралтаар дахиад монголд тааралдав. Улам л хөөрхөн болчихож гэхдээ их уйтгартай гунигтай болчихсон байсан. Би яасныг нь асууж шалгаагаад юу ч олж мэдэж чадаагүй юм…

Сүүлд харин хүнээс сонсохнээ  эхний жил монголд ирээд жирэмсэн болсноо мэдээд тэгээд 2 сар гарантай байхад нь юмуу даа авахуулсан гэсэн. Миний дотор пал гээд л явчихсан, маргаан байхгүй бидний хүүүхэд шүү дээ. Би өөрийгөө л буруутгаж байсан юм. Тэгээд тэр зун би түүний хажуунаас салахгүй гэж шийдээд эрдэнэтэд байдаг  хамаатныдаа очиж зуссан юм. Өдөр болгон бид 2 цуг байж, урьдын дурсамжаа санан, яг л шинээр эхэлж буй хосууд шиг аз жаргалтай байдаг байлаа. Цаг хугацаа ч хурдан өнгөрч нэг л мэдэхэд хоюулаа сургуульдаа явах болов. Би эргээд тэр хотдоо очиж сурна, найз охинтойгоо хамт байна гэж төлөвлөөд бичиг баримтаа хөөцөлдөөд шилжих гэсэн боловч бүтээгүй юм.

Тэр цагаас хойш олон ч жил өнгөрч дээ. Одоо тэр нөхөртэй, харин би ганц бие. Гэвч анхны хайр гэдэг дэндүү ариун нандин дурсамжтай, гэгээлэг байдаг болохоор хэзээ мартагддаггүй бизээ. Тэрнэ шиг ухаалаг, даруухан, боловсролтой, үнэнч хүн энэ хорвоод байхгүй байх. Нөхөрт нь их атаархах юм. Гэхдээ тэр маань одоо хүртэл надад хайртай хэвээрээ гэдэгт би итгэдэг. Би ч бас түүндээ хайртай. Одоо харин түүндээ аз жаргалыг л хүсэхээс өөр би юу ч хийж чадахгүй болжээ.

БИ ЧАМДАА ХАЙРТАЙ…