Ганц мод гал болдоггүй ганц хүн айл болдоггүй…

Сайн байцгаана уу та бүхний амар амгаланг эрэн мэндчилж байна. Би олон нийтэд өөрийн амьдралыг дэлгэх гэсэндээ биш, хэн нэгнээс тусламж хүссэндээ биш, аз жаргал амсаж үзээгүй дээ биш, зовлон гунигийг туулж үзээгүйдээ биш зүгээр л шийдвэрлэж чадахгүй асуудлаа хэрхэн шийдэх аргаа олохгүй байгаадаа энэхүү  захидлыг бодон байж бичлээ.  Магадгүй миний ижил амьдралтай олон хүн байгаа байх. Тэдэнд ч бас иймэрхүү асуудал тулгардаг байх гэж бодож байна. Би одоо 43 настай. Улсын байгууллагад ажилладаг.  Миний амьдрал бусдын л адил  УБ хотын 40 50 мянганын хүүхдүүдийн адилаар л өнгөрсөн.  Анхны хайр, амьдралын хань, үр хүүхэд , хайрт эцэг эх гэр орон сайхан ажилтөрөл,  мэргэжил мэдлэг, найз нөхөд бүгд надад харамгүй таарсан.  Хүний амьдралын хамгийн аз жаргалтай мөч хором бүхнийг би амсаж туулсан.

Гэхдээ амьдрал эрээнтэй бараантай байдаг юм байна.  Хайртай ханиа  34-хөн насанд  нь хүнд өвчний улмаас алдсан. Ганц хүүгээ хүн болгох гэж  өдий болтол ганцаараа явсандаа одоо ч эргээд итгэхэд бэрх олон жилийг нэг л мэдэхэд өнгөрөөжээ. Хүү маань том болж ёстой л хэн хүний хайр, харцыг булаасан ухаантай,  хүмүүжилтэй сайн хүү болон төлөвшжээ. Энэ олон жилийн хооронд  дурласан дурлуулж явсан гэнэхэн сонин учралууд тохиолдож л байсан .  Гэхдээ яагаад ч юм.  Ажил гэр  гэж гүйсээр байгаад насыг ганцаараа л туулсан байх юм. Бүх зүйл болж л байгаа мэт санагдан эр хүнийг хүсэн эрэн хайж явсангүй дээ харамсаж л байна. Үнэхээр олон жилийг өнгөрөөжээ. Яагаад хүнтэй суудаггүй юм бол гэж гайхдаг хүмүүс байдаг л байх. Би хүсдэггүйдээ биш  хүн намайг  гэр бүлгүй хань ижилгүй гэж хардаггүй дээ гол учир нь байгаа юм байна. Хэнд ч гологдохооргүй бие хаа, өнгө зүстэй,  халамж хайрыг бусдад өгч чаддаг надад  ганцхан өөрийнхөө төлөө ханиа хайж явах ухаан л дутсан байх юм.

Хүний суурь хүмүүжил гэдэг хүнд асар их  чөдөр тушаа болно гэж би даанч бодсонгүй. Хүнийг хүндлэх, хайрлах, байгаагаа ариг гамтай эдлэх хэрэглэх, байгаадаа сэтгэл хангалуун байх зарчмыг эцэг эхээсээ өвлөн  авч  хүмүүжсэн би өөрийгөө  биш өрөөлийг л бодож явсаар өдий болжээ. Амьдралд ганц хүн айл болдоггүй юм байна гэдгийг эхийгээ нас барсаны хойно бүр ч ихээр мэдрэх боллоо. Ганцаараа гуниглан суух эцгийгээ харах тоолонд  надад ганцаараа байж болохгүй юм байна гэдгийг өдөр бүр сануулаад байгаа ч би гэдэг хүн хэрхэн ханиа олох  асуудлаа шийдэж чадахгүй л явна даа.  Магадгүй над шиг олон жилийг ганцаараа өнгөрөөж байгаа  эрчүүд байхыг үгүйсгэхгүй.

Хэрхэхийг надад зөвлөж санал солилцвол талархах байна. Мэдээж өөрийн ухаанаар  ийм л хүнийг эр хүн гэнэ гэсэн бодол байдаг л юм. Аливаад нухацтай ханддаг, асуудлыг шийдвэрлэж чаддаг, худал зангүй, хайрыг мэдрүүлж чаддаг, налаад суухад хан хэнтий шиг налгар сайхан хүний итгэл хайрыг дааж чаддаг хүнийг л жинхэнэ эр хүн гэх байхдаа.