Амьдралаа хааш нь хөтлөх нь зөв вэ? Залхаж байна…

Хүн амьдралдаа алдана гэдэг ямар их харамсал ямар их зовлон дагуулдгыг одоо яс махандаа тултал мэдэрч байна. Хүн бүрт олдоод байдаггүй сайн ээж, аавын охин болж төрөөд тэрэндээ баярлаж сайн явж ухаантай амьдрахын оронд өөрийгөө болон өрөөл бусдыг  хуурч амьдарч хэтэрхий тэнэг өөрийгөө одоо үзэнядаж  байна болдог бол цаг хугацааг буцаахыг хүсэж байна. Жаахан зүйлд хэрүүл уруул хийж амьдарч байж тэрэнд хамгийн их харамсаж байна тэгэхийн оронд улам их мэдлэг хуримтлуулж байсан бол гэхдээ хүнээс дутахаар сурлагатай байгаагүй ээ сурлага, урлаг, спорт гээд бүх л зүйлдээ сайн байсан тэрэндээ ч бардамнадаг юм уу их зантай бардам амтай охин байлаа хирийн хүмүүс халдаж чаддаггүй байсан. Тэр үетэй одоог харьцуулвал авах юм алга. Хэзээнээс хаанаас нь юунаас болоод яагаад ийм болсноо бодоод бодоод олохгүймаа. Ингээд эхлье та бүхэн уншаад харааж ерөөж бас сайн зөвлөнө гэж итгэж байна.

10 жилд байхдаа олон хүнтэй үеэрхэж үзээгүй ээ 1 хүнтэй үеэрхэж сар хүрэхгүй үерхээд үнэхээр залхмаар худлаа зан гаргаж чадаагүй болохоор бас би цагдаа хүнтэй хэзээ ч суухгүй гэдэг бодлыг минь мэдсийн шиг академид сурна тагнуулч болно гэж ярьдаг тэрэндээ ч үнэнч цүтгэдэг байсан тиймээс өөрийн бодлоосоо няацаж бас нэгэн хүний мөрөөдлийг үгүй хийхийн оронд зүгээр л салсан. Тэгээд дөнгөж салангуутаа 9-р ангидаа одоогийн нөхөртэйгөө үерхсэн яагаад гэвэл тэр надаас ах байсан тэр хотод оюутан би хөдөө бид 2 холоос утсаар ярьж мэссэж бичиж  хааяа л ирж уулздаг байсан. Энэ нь надад амар байсым 10 жилийн тэр худлаа үнэн хөвгүүдийн гуйлтанд найзтай гээд хэлэх гэж сайн биш зүгээр л царайлаг болохоор тэрэнтэй найзалсан 2 жил өнгөрч би оюутан болж тэрний байгаа газар очсон гэхдээ нэг ч уулзахгүй гэж шийдсэн утсаа солиод холбоогоо тасдаад байтал санамсаргүй найзы маань найз залуу бид 2-г уулзуулсан.

Тэгээд хөдөөний охинд хот гээч гайхамшигтай санагдаж тэрэнтэй жинхэнээсээ үерхсэн. Би 2-р курстээ жирэмсэн болсон тэрэнд тийм сайн биш байж хүүхэдтэй болоод насан туршдаа хамт байхаар болно гэж бодохоор авхуулаад явмаар санагдсаан гэхдээ  намайг гээд ирсэн тэр үрээ яаж тэгж болов дээ чадаагүй эмнэлэг дээр хүртэл очсон ч чадаагүй болохоор төрүүлсэн хөөрхөн охинтой болсон яаг л миний хүссэн хүүхэд төрсөн. Нөхөр гэгдэх хүн маань тийм ч боломжтой айлын хүүхэд байгаагүй хурим хийж нэг гэрт оруулах нь байтугай гуйлга ч хийгээгүй. Бүтэн 5 жил өнгөрч тэр үеэс хойш. Энэ 5 жил тэр ажил ч хийгээгүй тэрнээс би нэг ч төгрөг авж үзээгүй өөрийнхөө ээж аавд хүүхэд гаргаад өгсөн юм шиг л амьдарч байна.

Тэгсэн ч ээждээ аавдаа ах эгчдээ загнуулна хар нялхаараа хүүхэд гаргасан тэр нөхөр гээч хүнээ хар гээл энэ 5 жилийн 3-4 жил нь бид 2 салж нийлж амьдарсан байх. Тэр бүр намайг хуурсан байтал тэрэнд нь би тэгтлээ их гомдоогүй гэтэл өнгөрсөн зун миний амьдралд их өөрчлөлт орсон, хэзээ ч нөхрөө хуурч байгаагүй хичнээн таарамж муутай тэр намайг хуурч гадаа гарж эр дотор орж эм болгож байгаад дургүй хүрч гомддог байсан ч нэг ч удаа хуурч байгаагүй ээ. надад нэг эрэгтэй найз байдаг байсан тэр миний хувьд үнэхээр сайн найз байсан хаяа манайд орж гарч хонож өнждөг л байсым энэ зун харин тэр манайд амралтаараа хөдөөнөөс ирээд түр байсын би гэртээ ганцаараа байсан нөхөртэйгөө муудаад бас гэрийхэн охин минь ч хөдөө амарч байлаа тэр манайд нилээд олон хоносон найзын хувиар яаг найз шиг урдых шигээ л.

Нэг өдөр харин бид 2 манай найзуудтай уулзаад уусан байсан тэр шөнө тэр урд нь гаргаж байгаагүй зангаа гаргаж над ру дайрч хүчиндсэн  би эсэргүүцээд гүйцэд хийгээгүй босоод цугтсан ч эцэст нь би  өөрөө буцаж очсон хүссэн хүнд хүчиндүүлсэн гэж хэлүүлж байснаас зүгээр л унтчия гэж бодсон надад ч эр хүний нөмөр нөөлөг дүтаж ганцаардаж байсан үе тэрнээс хойш тэрэнтэй би хосууд юм шиг л байх  боллоо. Тэр 10 жилийн надад хайртай гэдэг ч сайн найзы минь хувиар л миний дэргэд байна гэж амалсан ч одоо тэр амлалт байхгүй болж тэгээд одоо тэрэнтэй амьдрана гэхээр тэр эхнэр хүүхэдтэй бас салсан байгаа ч. Би мэднэ хүүхэд бол хамгийн чухал гэдгийг тэрний эхнэр надаас гуйсан ирээд намайг самардаад алаад хаяхгүй ирээд уйлаад гуйсан тэрнийг хажуунаасаа явуулаад өг тэрнийг чи өөрөөсөө түлхээд өг гэж би хангалттай түлхэж хангалттай хөөсөн гэхдээ тэрний эхнэртээ эргэх сэтгэл нь алга болж  тэр 2ын салах шалтаг нь надаас өмнө болсон байсан эхнэр нь өөр хүн дагаад өлгийтэй хүүхдээ орхиод явсан байсым.

Эхнэр нь над дээр ирж гуйхдаа хэлсэн тэрнйиг чамд хайртай байсныг мэднээ тийм болохоороо л надад хадамжгүй зөвхөн аргагүй аваад суусан хүүхэн шиг үздэг гэж тиймээс хуурсан гэж хайр халамж өөр хүнээс болохноо мэдрэх гэсэн гэж тайлбарласан.  Одоо хүүхдээ бодоод тэрэнтэй  хамт баймаар байнаа гэж тэр ч тэрний эхнэр ч надад хэлсэн би огт хориогүй хоридоггүй надад тийм эрх байхгүй бас тэр залуутай нийлэх чинь хүсэл ч надад байгаагүй учир нь би тэдний амьдралыг бусниулах эрхгүй хүн шүү дээ. Ингээд хэлээд байхад тэр залуу яваагүй хирнээ бас л аав хүн болохоор энэ хугацаанд олон удаа эргэж буцсан. Саяхан нөхөр маан надаас уучлал гуйж нийлэхийг хүслээ тэгтэл нүд нь харахаа больно гэнэ. Тэрийгэээ тэгж гуйсныхаа дараа л мэдсэн бололтой хагалгаанд орно гэсэн тэгээ надад яаг бүхнийг хэлэхгүй байгаа ч би мэдээд байна саяхан надад би чамайг асрагч болгохыг хүсэхгүй байна намайг нийлий гэж хэлээгүй гэж бод гэсэн анх удаа надад тэгж хэлсэн тэгээд одоо надаас цугтаагад байна би одоо яах нь зөв бэ бодохоор сэтгэл өвдөөд байна өөрийнхөө арчаагүйгээс болж ийм байдалд хүрчээд дөнгөж ухаарч байхад нь бурхан шйитгэж байгаамуу гэмээр хараагүй болчих гэж. Надад одоо зөвхөн хүүхдээ бодоод л ганцаараа баймаар байна.

Тэгтэл өвчтэй болчлоо та 2-г зовоотоогүй байна гээд цугтаах хүнээс хүн чанар, хүүхдээ бодоод  бодоод хамт байгаа ч гэж гуйх уу ???? эсвэл зүгээр л урдых шигээ  хаях уу????  эсвэл  нөгөө залуутайгаа  эхнэрийх нь гуйлтыг мартаад хүүхдүүдээ ч бодохгүй хамт байхымуу????  эсвэл  хэн хэнээс нь холбоогоо таслаад амьдрах уу???? Эндээс харахаар миний алдсан ганц зүйл нь хайргүй байж 2 хүнтэй орооцолдсон дээрээс нь хамгийн том алдаа нь охиныхоо өмнө буруутаад байгаа юм. Энэ хүүхдийг би жаргаана гэж хорвоод мэндлүүлснээс зовоох гээгүй гэж бодож л хар амиа бодоод явсан нөхрөө ухаарахыг хүлээн 5 жил ганцаараа цүтгэсэн дөнгөө тэгж хүлээсэн мөч нь ирэхээр  би ер нь яах ёстойм бэ намайг тэгж зовж ганцааардаж байхад бүгд нүүр буруулчаад тэгээд  хөл дээрээ дөнгөө зогсож эхэлж байхад бүгд гэнэт гарч ирчээд ирэнгүүтээ орхиж чадахгүй гарцаагүй байдалд оруулчаад дахиад явна гэхий. Би ийм тэнэг мал юм уу бурхан надаар тоглоод байдаг юм уу өдийг хүртэл хэнд ч итгээгүй өөртөө итгэж амьдарсан  ингэж явахдаа сайхан хань байдаг ч болоосой гэж боддог байсан итгэж болох ганц хүн байдаг болоосоо гэж өдөр бүр боддог байсан би ч бас сайхан амьдрамаар байна ганцаараа цүтгээд биш хамтдаа цүтгэх хань хэрэгтэй байна  гэтэл энэ амьдрал юу болоод байнаа help me яавал зүгээр вэ?