Ийм нэг түүх

Хэзээ би өөрийгөө эр хүн гэдгээ мэдсэнээ одоо эргээд санадаггүй юм. Гэхдээ зарим нэг тохиолдол одоо ч үнэртэйгээ, дуу чимээтэйгээ, тэр өдрийн нартайгаа сэтгэлд үлджээ. Чухам хэдэн настай байснаа яг таг санах юм алга. Тав, зургаатай л байсан болов уу. Ойрын садангийнх маань голын эрэгтэй ойрхон байшинд зусна. Эцэг, эх маань намайг зундаа тэднийд өдрөөр орхидог байжээ. Тэр өдрүүдийн л нэг нь. Гадаа тоглож байтал тэдний 15, 16 насны охин зуны үдийн наранд халсан модон амбаартаа дуудлаа. Хар халуунд тэнд орох хүсэлтэй хүн байдаггүй ч намайг яагаад ч юм нэг тийм далд зөв совин заавал тийшээ ор гээд байх шиг санагдсан. Яваад орлоо. Эгч намайг оруулахдаа хаалгаар ийш тийш хараад сайтар хаав. Халуун зуны үдэд тэр хаалгыг хаах хэрэг үнэндээ байгаагүй тул миний зөн улам батлагдаад ирлээ. Тэгтэл цонхны эрээн даавуун хөшгийг шалмаг хаангаа:

–       Би чамд одоо нэг гоё юм үзүүлнэ. Гол нь чи хэнд ч хэлэхгүй биз гэлээ
–       … хэлэхгүй…

Эгч надад ойртож ирээд толгойг минь илэв. Гэхдээ өхөөрдсөн аяс огтоос байсангүй. Тэгээд доош суун надтай зэрэгцэж ирээд өнөөх асуултаа дахин тавив. Би ч “гоё юм” үзэх хүсэлдээ хөтлөгдөн өмнөх үгээ давтлаа, гэхдээ өмнөхөөсөө хамаагүй итгэлтэй өнгөөр дугарав. Тэгтэл эгч миний нүд рүү их нухацтай хараад дахин хөшгөн завсараар гадагш шагайснаа хэцэн дээрээс алчуур авч нүдийг минь боов. Зүрх минь хурдан цохилж чухам юу үзүүлэхийг нь хүлээн байхдаа эгчийн үнэрийг аваад гараа хий сарвалзуулахад “Гараа битгий хөдөлгө. Чи ерөөсөө барьж болохгүй шүү” гэлээ. Аливааг гараараа барьж байж л мэдэрсэн болдог байсан бололтой юм. Одоо үзэх сайхан юмыг гараараа барихгүй юм бол яаж үзэх болж байна аа?

Гэтэл намайг будаггүй модон шалан дээр дээш харуулан хэвтүүлэв. Шалны завсараар чийг ханхална. Би гараа цээжин дээрээ авахад эгч миний гарыг аваад ташаан тушаа байрлууллаа. Өрөөнд нам гүм. Би хүлээсээр, гараараа барихгүй юм бол юм яаж тэр гоё юмыг нь мэдэх болж байна даа? Гэхдээ зүрх улам хүчтэй цохилно. Нүдээ боолгосон миний чих жигтэй соргог болжээ. Эгч шуухитнан дугарна. Миний дээгүүр алхаад гарах шиг болов. Тэгснээ дахин цонхоор харж байгаа бололтой. Одоо эргээд миний дээр, яг толгойн тушаа алцайгаад зогсож байгаа нь мэдрэгдлээ. Миний зүрх улам хүчтэй цохилохын хамт тэр бүр хүмүүс ил гаргадаггүй тийм нэг нууцтай танилцах нь гэдгээ хар аяндаа ухаарлаа. Би тэсч ядан хөлөө хөдөлгөхөд эгч:

–       Ингээд хөдлөөд байвал үзүүлэхээ болилоо шүү гэв.
Би ч томоотой болж хоёр гараа ташаандаа аван хүлээлээ. Энэ зуур дотуур хувцасаа тайлах чимээ дуулдлаа. Хоёр гуяанаас нь сугарч байгаа дотуур өмд түүний арьстай үрэлцэх нь хүртэл тодхон. Би бүр байж ядлаа. Хэдий нүд боолттой байсан ч нүүрэн дээр нэгэн цул зүйл ойртон байгаа нь илт мэдрэгдэнэ. Зуны наранд халсан өрөөний үнэр шинхэгээр солигдон улам хурц болсоор байлаа. Гэтэл эгч:

–       Амаа ангай, хэлээ гарга гэв.
Би ч эмчид хоолойгоо үзүүлэх гэж байгаа аятай хэлээ бараг угаар нь гаргав. Яг хамар дээр ирсэн тэр нэг зүйлээс ханхлах шинхэгийн үнэрээр шүлс хар аяндаа урслаа. Гэнэт ам дүүрэн нойтон зөөлөн мах ороод ирлээ. Нүүрэнд ширүүн атлаа шингэхэн үс дөнгөж хүрэлцэнэ. Эгчийн амьсгаа улам ойртож:

–       Долоо гэж байна.
Саяхан хамар сэтлэх гэж байсан үнэр бас амттай аж. Шивтэр. Шээс. Өмнө нь би шээсийг ийм сайхан амттай гэж огт бодож яваагүй аж. Нэлээн олон нугалаатай шээс амтагдсан тэр хэсэг зөөлөн мах гадуураа арьсгүй ч юм шиг. Гараараа бариагүй, нүдээрээ хараагүй ч хэлээрээ нүүрнийхээ арьсны хэсэг бүрээр тэр зүйлийг танин мэдэж ийм үнэр урьд хаанаас ханхалж байсныг санахын даваан дээр эгч огцом өндийв. Би тамшаалаад л хоцорлоо. Босмооргүй санагдана. Тэгээд зориг муутайхан:

–       Дахиад гэхэд
–       Олон дахин ингэж болохгүй за гээд нүүрэн дээр бөгсөө дахин тавилаа. Би эгчийн биеийн аль хэсэг миний нүүрэнд байгааг ядах юмгүй таалаа.

Энэ удаа өмнөх шиг юуг нь тааж ядахын оронд шуудхан л амныхаа хэмжээгээр үмхэж авахаар зүтгэв. Эгч тэр дороо босчихов. Тэгээд нүднийхээ боолтыг авах болоогүй шүү гээд яаран бандаашаа өмсөж байгаа нь тод сонстож байлаа. Тэгснээ намайг гуд татан босгож нүдний боолт тайллаа. Хорвоогоос бас нэгэн шинэ зүйлийг олж амталсан миний нүд зуны жин үдийн наранд гялбан дахиад нүдээ боолгомоор санагдав.