Холын тээвэрт явсаар хүүхний донтой болсон Дэлгэр жолоочийн паян

Жолооч нарын паян анчдынхтай адил адал явдлаар дүүрэн ажээ. Дэлгэрийн түүх тэдний л нэг юм. Соц, зах зээлийн нийгмийг хоёуланг нь туучин яваа өнөө цагийн идэр насны нэгэн эр бөлгөө. Дэлгэр угаасаа Улаанбаатарын унаган хүүхэд билээ. Наяад оны сүүлчээр Дорноговийн Зүүнбаянд цэргийн алба хаасан бөгөөд цэрэгт татагдангуутаа арай боловсролтой нэгэн байснаас Нисэх дэх Цэргийн 107 дугаар ангид жолооны курст суралцан төгсч жолооч болсон түүхтэй эр ажгуу. Өөрөөр хэлбэл, цэргийн албаа жолоочоор хаасан гэсэн үг ээ. Цэргээс халагдаж ирээд хотын нэгэн автобаазад том тэрэгний жолоочоор ажилд оржээ. Тэгснээр тээврийн жолооч болж байгаа юм л даа. Нэг ёсондоо эх орноо хөндлөн гулд туулна гэсэн хэрэг шүү дээ. Ачаа бараа хаана хүргэнэ, тэр рүү л явдаг ажил байгаа юм. Шинэхэн жолоочид хуучин тэрэг өгдөг нэг гэмийг эс тооцвол бусдаар айлтгүй л дээ. Ачаа бараа олдохгүй гэх биш, хотын барааг хөдөө хүргээд, хөдөөнөөс бараа ачин хотод буулгадаг болохоор хоёр талдаа хоосонгүй явна гэж байгаа. Тэгэхээр цалин пүнлүү өндөртэй нь ч мэдээж. Цаг үеийнхээ хамгийн боломжийн амьдралтай хүмүүсийн эгнээнд орж буй нь тэр гэхэд хилсдэхгүй. Сарын цалин нь 2000 төгрөгт тулдаг гэхээр тухайн үеийн сайдын цалин шүү дээ. ШУА-ийн академчид сарын турш тархиа “гашилгаад” тийм цалин авдаг байсан гэдэг. 

Тэгэхээр бараг хүссэнээрээ амьдрах боломжтой болж байгаа юм. Сарынхаа цалингаар л зурагт юм уу хөргөгч аваад хоолны “юм” үлдэнэ гэхээр их эр байгаа биз. Түүнд зөвхөн эхнэр л хэрэгтэй байв. Санаанд нийлсэн юм олоод авчихвал айлтгүй амьдраад явна гэсэн үг шүү дээ. Харин гэрийн бараа харахгүй зовлон нэг бий. Ялангуяа ургац хураалт энэ тэр болохоор хэдэн сараар арилж өгнө шүү дээ. Иймэрхүү зулгуй амьдрал тэр үеийн жолооч нарыг жинхэнэ банзал болгодог байсан гэхэд нэг их хол тусахгүй биз. Хүний л хорвоо юм болохоор биологийн хэрэгцээ ч гарах нь ойлгомжтой. Тэгэхээр тэнэж явдагаа ашиглаад “тэшээд” л байна шүү дээ. Тэр үеийн жолооч нарын паянг дэлгээд байвал барагдахгүй л дээ. Анчдын паянтай ойртож л очно буй за. Дэлгэрийн анхны аян Говь-Алтай байсан нь санамсаргүй хэрэг ч биш юм. Алсын замд явж үзээгүй, туршлага муутай залуусыг машин тасардаггүй баруун аймгийн замд дасгасаар байгаад жинхэнэ тээврийн тэрэгний жолооч болгож авдаг бөлгөө. Говь-Алтай хол ч биш, ойр ч бишээрээ онцлогтой юм. Алтай, Улаанбаатарын хооронд машин тасардаггүй нь жолооч нарт нэг ёсондоо дадлага болдог гэсэн үг л дээ. “Зил-130” машиндаа барилгын ойр зуурын материал ачсан тэрбээр алтан шар замдаа залбиран “22”-ын товчоогоор гарахдаа амьдралд үзээгүй болгоноо үзнэ гэж хэн санах билээ.

“22”-ын товчоон дээр нэгэн хүүхэдтэй залуухан бүсгүй гараа өргөн таарчээ. Урт аянд хань болох ч юм бил үү гээд хаа очихыг нь лавлавал “Баянхонгор орно” гэжээ. Бараг Алтай хүртэл ханьтай болох учир дуртай нь аргагүй кабиндаа суулгаж авав. Пагма гэх улаахан хацарт бүсгүй их л цагаан цайлган, яриасаг нэгэн байв гэнэ. Ой өнгөрч буй хүүтэйгээ хотод ахан дүүсийнхээрээ орж гарч хэд хоноод харьж яваа юм байх. Тэр үед баруун аймгаас ирсэн хүмүүс буцахдаа Тээврийн товчоо юм уу “22”-ын товчооноос гараа өргөөд л машинд дайгдчихдаг байсан юм. Одоогийнх шиг мөнгө төгрөгийн асуудал байхгүй. Харин ч замын ханьтай болсон гээд жолооч ах нар хоол, унд даана шүү дээ. Бүр Баян-Өлгий, Ховд, Увсаас ч тэгээд хүрээд ирдэг байж билээ. Түүний л нэг болохгүй юү. Бяцхан хүү нь ч санаа амар амьтан бололтой. Эхийнхээ өвөр дээр унтаад л явах ажээ. Дэлгэрээс гурав дүү  21 настай бүсгүй байв гэнэ. Эр хүний нүдээр хальт харахад бие хаа сайтай, тухайн үеийнхэн дотроо чацархагт орохоор цэх шулуун нэгэн үзэгджээ. Нутаг усыг нь сонирхон, нэр усаа мэдэлцэн, сайн муугаа ярилцан, тоглоом шоглоом болон замдаа гарцгаасан байна. Залуу бас анхны аян тул сэтгэл нь нэлээд хөөрсөн Дэлгэр их л эрт гарсан нь мэдэгдэж байв. Аваргууд ачаа бараа, аяга цай гэсээр байгаад үдээс хойш юм уу оройдоо гарвал их юм. Манай хүн тэр өдөр баруун аймгийг чиглэсэн бараг анхны жолооч гэлтэй ганцаараа давхиж авай. Харин хот руу зөрөн давхих жолооч олон таарсныг өгүүлэх юун билээ. Дэлгэр цэрэгт байсных уу ямар ч байсан халаасны хэдэн дуутай бөгөөд түүнээсээ аялсан шигээ “Замынхаа голыг ширтээд золбоо төгс дуугаа дуулан” давхиж явлаа. Гэнэт яагаад ч юм нэгэн дууг нь Пагма даган дуулсан байна.

Танихгүй хүнээс бэргэлгүй дуулахыг бодоход өөртөө их л итгэлтэйн шинж ажгуу. Тийм ээ, тэр тун сайхан хоолойтой, бараг сайн дурын уран сайханч гэмээр дуулдаг юм байна. Хоолой нь хоршоод дуу нь бүр амилаад ирэлгүй яахав. Ийн давхисаар яваад их үд болжээ. Зам сайн мэдэхгүй ч Пагмын хэлснээр гол замаас гаралгүй давхиж явсан тул замаас жаал гараад өдрийн унд уух болсон байна. Машиныхаа дэргэд дэвсгэр дэвсээд примус гарган цай чанав гэнэ. Нэгэн цагаан паалантай саванд ээжийнхээ хийсэн цуйванг идэх санаатай гаргаж ирвэл бүсгүй ч аяныхаа богцыг дэлгэжээ. Бүсгүй хүн, тэгээд ч хүүхэдтэй хүн тун нямбай болох нь ажиглагдсан байна. Хангалттай сайхан хуушуур хайраад цаасан хайрцагт хийж авчээ. Хүү нь өндөг идсэн шиг явах бөгөөд хуушуураас нь ганцыг л идэж харагджээ. Цуйвангаа орой идье гээд халуунаар шахуу хуушуураас сайн цохиж авчээ. Гэрийн хуушуурын амттайг хэлэх үү? Бараг бүгдийг нь шахуу идэж орхижээ. Бүсгүй ч хэдэн хуушуур идэн цай ууж аваад хөдөлсөн байна. Чухам ямар гээчийн газар яваагаа хийгээд Өвөрхангайн Арвайхээрт хэдийд очихоо ч мэдэхгүй явжээ. Харин Пагма арай илүү зам мэддэг бололтой юм. “Зуур нэг хоноод орно доо” гэх юм ярьжээ. Тэгэхэд одоогийнх шиг хар зам байсан биш хонож тааралгүй яахав. Мөн л хоршин дуулсаар явтал үдшийн бүрий татаад иржээ. Зам харгуй сайн мэдэх биш, тэгсхийгээд хоноглохоор замын хажууд гарч зогсчээ. Оройн хоол болгон үлдсэн хуушуур, цуйвангаа идэж, халуун цай уугаад амарцгаах болжээ.

Ээж, хүү хоёрыг кабиндаа унтахыг хэлээд өөрөө машиныхаа дэргэд газраар пүүгээгээ зулжээ. Тэнгэр цэлмэг тул оддыг тоолох шахуу хэвтэж байжээ. Пагмын хүү замдаа ядарсан уу, нялх хүүхэд тийм байдаг юм уу амархан унтаж орхиж. Хүүгээ унтсаны дараа Пагма бие засахаар кабины хаалга дуугарган гарч ирээд задгай газар “морь харсан” нь залуугийн бодлыг өөрчилнө гэж хэн санах билээ. Бие засаад хувцасаа янзлангаа айсуй бүсгүй сарны гэрэлд нэг л үзэсгэлэн төгөлдөр харагдсан байна. Бүсгүй аажуухан ирээд кабиндаа орох гэтэл Дэлгэр хоолой засан чимээлээд “Пагма, нааш ир ээ. Жаал хуучилъя. Нойр хулжаад байна” гэжээ. Пагма ирээд хажууд нь явган суужээ. “Хүү чинь унтав уу?” хэмээн мэдээжийн асуулт асууж будилжээ. “Унтчихлаа. Нэг унтчихвал сэрдэггүй юм” гээд үсээ илжээ. Зүгээр суухаар залбирч суу гэдэг шиг Пагмын амьдралыг сонирхжээ. Малтай юу, юу хийдэг вэ гэх зэргээр тандсан байна. Аймгийн Чихэр боовны комбинатад ажилладаг, хүүхдээ хоёр ой хүрэхээр ажилдаа орно. Ээжийнхээ хашаанд гэрт тусдаа амьдардаг, нөхөр цэрэгт яваад жил өнгөрч байна гэх зэргээр тайлан тавьжээ. Яагаад ч юм жаал хагсаж яваа бүсгүй юм даа гэх хачин бодол төржээ. Тэгээд өөрийнхөө амьдралыг үнэнээр нь яриад санаа алдангаа өндийгөөд иржээ.  Сүүлдээ ч ёстой л хаа хамаагүй юм ярин сууцгаасан байна.

Хээр талд тэр хоёроос өөр хэн ч байсангүй. Машины гэрэл ч харагдахгүй байлаа. Орь залуу хүмүүс орь залуу л хүмүүс байдаг хойно элдвийн оршил зоршил гэж юу байхав. “100” татаж зориг чангалах энэ тэр байхгүй шүү дээ. Хэн хэн нь ярихдаа гүн гүн амьсгаа татах нь сэтгэл хөдөлсний шинж бөгөөд ямар нэгэн зүйл хүсэн буй нь тодорхой юм. Ийм үед эр хүн санаачлагыг гартаа авах нь хууль билээ. Дэлгэр зориглон Пагмын мөрөөр тэвэрвэл ханаран налаад ирэх нь тэр ээ. Бүсгүй хүнтэй ойр ойрхон зууралддаггүй болохоор байгалийн махан жад нь байж ядан чинэрч асныг хэлээд яахав. Бүсгүй ч бараг бэлэн байсан тул тайчаад өвөртөө хийгээд авав. Өөртэй нь адил ойр ойрхон эр хүнтэй ойртойгүй нь илт байлаа. Гадны биет бие рүү нь яваад ороход гиншин зөөлхөн дуу алдаад биеэ зөнд нь орхих нь эзэмдүүлэхийг зөвшөөрсний тэмдэг гэхээс яахав. Хэн хэн нь ангаж цангасан тул нэг их ёсолсонгүй тэгсхийгээд тавирцгаажээ. Нэгэнт сэтгэл зүрх, бие махбодоороо нэгдээд авсан болохоор бүр нүүр хагарч нэг гэрийн эр, эм мэт болжихуй. Төдөлгүй дахицгаав. Энэ удаа нэлээд тухтай ноололдоцгоов. Дэлгэр чалхтай залуу эрийн шидийг үзүүлэн цохиж байлаа. Пагмын бараг онгон гэхээр бие халуу оргин төөнөх нь таатай. Хэдийгээр хүүхэд гаргасан бүсгүй ч бүтэн жил “юм” үзээгүй тул ийм ажлаас нэлээд хол хөндий бөгөөд биеэ барьсхийж байгаа нь мэдэгдэнэ.

Яг яагаад байгаа нь мэдэгдэхгүй “Ёоё л доо. Больё оо. Тавь л даа” гэх агаад ухаан санаагаа бараг гээсэн Дэлгэр түүнийг нь сонсохоос цаашгүй улангасан байв. Тэгтэл харин газар нухсан бололтой, “Дороо юм ивмээр байна” гэжээ. Дэрээ ууцан доогуур нь шургуулаад гүйцээжээ. Ийнхүү шөнөжин ноцолдож үүр цайлгаад хүүхдийн уйлах дуунаар сэрвэл бага үд болжээ. Цайлж, борцоор хоол хийж идээд хөдөлцгөөв. Тэр байтугай юм хийсэн хоёр бүр хэзээ язааных болжээ. Нэгэнт л ингэснийх замдаа аль болох хээр хонохгүй сумын төв ч болтугай бараадан буудалд хоноглож байхаар тохироод хөдөлжээ. Тэд хүссэнээрээ явсан бөгөөд Арвайхээрээс Баянхонгорт энэчлэн явсаар хүрчээ. Баянхонгорын төв ороод шууд л Пагмынд бууж орхижээ. Хоёр хүүхдийг нь авчирсан жолоочид ээж, ахан дүүс нь баярлан дайлж, цайлаад буцахдаа дайрахыг захиад үджээ. Алтай орж зорьсон хэргээ бүтээгээд буцахдаа Баянхонгороор дайрчээ. Хүссэн ч, эс хүссэн ч дайрах хойно доо. Шууд Пагмын хашаанд тэргээ тавиад тухалжээ. Ахан дүүстэй нь дотно танилцан ярьж хөөрч, тоглож наадаж байгаад Пагмын гэрт хоноглох болов. Пагмын хүү эмээгийн хүүхэд болохоор унтахдаа тийшээ явжээ. Пагма ч нэрэлхэж барьсангүй.

Хаалгаа дангинатал түгжиж аваад нэг ор засан шургацгаасан байна. Гэрийг нь бараг нураах шахан хоноод, даварч дахин нэг унтаад Улаанбаатарын зүг    оджээ. Үүнээс хойш Дэлгэрийн замын хүзүү сунаж, он жил урсахын хэрээр баруун тав, зүүн гурав, урд, хойд аймагт бараг бүгдэд нь хонох айлтай, ноолох хүүхэнтэй болсныг нь ингэсхийгээд товчлон хүүрнэе. Тэрбээр зах зээлтэй золгосноор машинаа хувьчилж аваад өөр ажил, арилжаа, наймаа эрхлэх болсноор амьдралын паян нь ч улам хүрээгээ тэлжээ. Тэр тухай товч өчсү. Ноолуурын гэх наймаа эхэлж асан болохоор том машинтай хүний хэрэг их болжээ. Найзууд нь хөрөнгө гаргаж, ноолуур авч мань хүн түүнийг нь зөөдөг цалин тун боломжийн ажилтай болжээ. Хот, хөдөө гэлтгүй хоноцын хүүхэнтэй болохоор эхнэр авахыг нэг их яарсангүй. Найзуудтайгаа хотын эргэн тойрноор явж ноолуур цуглуулдаг ажилтай болов. Ялангуяа хавар ноолуурын цагаар өдөр, шөнөгүй давхих бөлгөө. Хоёр найз нь боломжийн мөнгөтэй учраас Өвөрхангайгаас ноолуур татахаар болжээ. Аймгаас нь очиж авбал арай хямдын дээр олдоц ч арвин байх ажээ. Ингээд нэгэнтээ Арвайхээрт очжээ. Ерээд оны эхэн гэдгийг мартаагүй биз ээ. Аймгийн намын хорооны гэх одоогийн ЗДТГ-ын саарал байшингийн ойролцоохь дөрвөн давхар улсын статустай буудалд байрлаад ноолуур авч эхэлжээ. Аймаг захгүй байсан гээд бод доо. Автозогсоолын тэнд ноолуур авч эхэлсэн байна.

Дор хаяж дөрөв хонох тул өдөр нь ноолуур аваад орой нь архиддаг ажилтай болов. Дэлгэр архи уудаггүй ч хоёр нөхөр нь мөнгө олохын хэрээр жаал уумтгай болжээ. Аймаг хоёрхон баартай ч архидалт бусад газрын адил тул гэр орон, ажлын байр үнэндээ архины газар болсон байв. Ардчилал, эрх чөлөөг дураар байхын нэр гэж ойлгосон монголчууд албан өрөөндөө шууд архиддаг моод дэлгэрсэн цаг шүү дээ. Одоогийнх шиг хаая, хүүе байсан биш. Өдрийн цай хүртэл ажилласан болоод дарга, цэрэгтэйгээ нийлээд архиддаг байгаагүй юү. Бүр албан байгууллагын жижүүр хүртэл халамцуу сууж байдаг асан цаг л даа. Тэр оройн архидалт эхлэхийн өмнө оройн хоол идэхээр буудлын цайны газар орвол цайны газрынхан найрлаж байжээ. Цайны газрын гурвыг таних тул гаднаас гурван бүсгүй ирснийг гадарлав. Хоол идэнгээ яриа өдвөл тогоочийнх нь төрсөн өдөр ажээ. Залуухан бүсгүйчүүд агаад гадны гурав тэр гурвын найз бөгөөд багш нар гэж өөрсдийгөө танилцуулжээ. Дураар дургиж байхыг бодоход нөхөр сүүдэргүй золигнууд нь ил байв. Тогоочийн төрсөн өдөрт гэсэн нэрээр бэлэг болгон сайн архи, тавгийн идээ баривал хамт суухыг урьжээ. Тэртэй тэргүй архидах нь тодорхой байсан болохоор далим бололгүй яах билээ. Мөнгөнд санаа зовох зүйл байгаагүй нь мэдээж. Ёстой л гол мөрөн мэт урсахад бэлэн ажгуу. Наймаачдыг баячууд гэх ойлголт газар авч байсан болохоор бүсгүйчүүд залуусыг ч сонирхон байлаа. Наргилт үргэлжлэх нь тодорхой тул цайны газрыг хаагаад буудалд шилжжээ. Найр хавгайрав. Орой ч болжээ. Цайны газрын ахлагч, төрсөн өдрөө тэмдэглэж буй бүсгүй гэртээ бас баяр хийх тул явах болоход хоёр туслах нь дагах болжээ.

Харин багш хэмээх гурван бүсгүй хэрхэхээ шийдээгүй тул Дэлгэр овсгоо гарган хамт жаал наргихыг санал болгоод үлдээж дөнгөжээ. Гурван бүсгүй бие хаа, царай зүс тэнцүү тул би, чи гэх явдалгүй бөгөөд сонголт хийх шаардлагагүй, тэдний хандыг мэдрэх л үлдэв. Ийнхүү зургаан залуу ууж идсэн нь ямар нэг юм тохиохын цондон нь мэдээж. Гурван бүсгүй халсан тул бүр би, чи болон нүүр хагарч хээгээ алджээ. Манай гурав ч дажгүй залуус болохоор бүсгүйчүүдийн хувьд ч сонгон шалгаруулаад байх шаардлага байсангүй ээ. Харцаараа буюу хавьцаа сууснаараа паарлах нь тодорхой болжээ. Тэгтэл Дэлгэрийн найз болох шинжтэй Сүрэн гэх гоолиг бүсгүй муудан түр дугхийх болоход Дэлгэрийн орон дээр хэвтүүлжээ. Ингэсээр байтал шөнө голлохын алдад бүгд согтоцгоон зөнгөөрөө бүхнийг хийх үлджээ. Нөгөө хоёр нь үлдсэн хоёртой нь үгсээд орондоо орцгоожээ. Харьцангуй эрүүл нь Дэлгэр байхыг бодоход бүгд тасарсан биз ээ. Дэлгэр Жаргалмаа гэх жавхалзсан цагаан бүсгүйг тайчаад өвөртлөөд авав. Согтуу хүн сохор ухаантай гэдэг болохоор бүсгүй хүн тайчин өвөртөлсөн эрчүүдийн зөн совин нь ажиллан нөгөө ажилд бараг зэрэг оржээ. Дэлгэр ч хүүхнээ тайчаад алцайлган дараад авчээ. Сүрэн “Чи яаж байна аа?” гэсэн авч нөгөөдүүлийнхээ чимээ анирыг аваад бүхнийг ойлгов бололтой чимээгүй болжээ. Ёстой л дуу дуугаа авалцана гээч болсон юм байх.

Аахилсан, гиншсэн дуунууд хоршоод тэр өрөө тэр чигтээ сексийн танхим болж орхих нь тэр ээ. Эхнийхийгээ ёслоод бүгд түр дугхийсэн бололтой. Нэг мэдсэн чинь найз Баатар нь гэрлээ асаачихсан нөхдөө дуудан сэрээж байв. Шөнийн 03,00 цаг болж авай. Бас ч гэж овоо зүйрмэглэж орхилгүй яахав. Нэг нэг харчуудын өвөрт шалдан хэвтэх бүсгүйчүүд бага зэрэг бие биенээс зовох мэт боловч архины халуун, болсон явдалтай эвлэрэхээс аргагүй тул өндийцгөөжээ. Ундаа уун, хундага тулгацгаав. Бүгд эрээ цээрээ алдсан нь тодорхой тул бие биенээ явуулах нэрээр бараг болсон явдлаа онигоо болгон ярьж, инээлдэн байв. Хоёр найз нь хундага тулгангаа хоёр хүүхнийхээ уруулыг озон янаглацгаах ажээ. Дэлгэр ч хоцорсонгүй. Сүрэнгийн ухаа ягаан нимгэн уруулыг дуу алдтал шимэн архи амсч байлаа. Амсах ч гэж дээ. Ууж байсан юм. Өмнө нь хангалттай дэвсгэртэй байсных эхний “зуу” татаад л дуу нь чангарч, инээд цалгиагаад эхэлцгээв. Бүсгүйчүүд бүр аальгүй нь аргагүй тачаадан инээцгээж байлаа. Бие биенээ ёврон, өдөн инээцгээх нь ханаж цадашгүй тачаангүй хүүхнүүд болохыг өгүүлэх адил аа. Төдөлгүй Болдоо нь Уянга гэх бүсгүйгээ бүхний нүдэн дээр дараад авч харагдана. “Хүүеэ, гэрэлтэй байна ш дээ” хэмээн Уянга аальгүйтэх нь “Тэгье л дээ. Гэрлээ л унтраачих” гэх адил сонсогджээ. Түүний хүссэнээр болгоод бүгд өөрсдийн эмэгтэйг эзэмдэцгээв.

Сүрэн энэ удаа нэлээд сурцтай янзтай бөгс бөөр, бүсэлхийн хөдөлгөөнөөр Дэлгэрийг угтжээ. Баатарын бүсгүй баахан янгууч байж мэдэх нөхөр бололтой. Арай дуу чангатай үзэж байв. Болдоогийнх ороо шажигнатал жороолж авай. Тэр их тачаангуй хүүхэн шиг сонсогдоно. Эрхлэнгүй дуугаран, намуухан дуугарч, ямар нэг юм завсаргүй шулганах аж. Гурван хүүхэнтэйгээ гурван янзын секс хийгээд биес тавирсан тул бас л өндийн хундага тулгалаа. Энэ мэтээр уун, сексдэн байсаар уван цуван унтацгаажээ. Болдоо, Уянга хоёрын орны чихраанаар бусад нь сэрсэн агаад цэл залуугийн хэрэг юу билээ, босоо улаанаа орох ёстой газар нь оруулаад орилолдож эхэлвэй. Өглөөний секс урамтай сайхан болсныг хэлэх юун. Өөр өөрсдийн бүсгүйчүүдийг орь дуу тавиулан жаргаацгаажээ. Бүгд хөлөрч халууцсан амьтад бие биенээ шоолон, тоглон өндийцгөөжээ. Шар, цангаагаа зэрэг тайлан бие биенийхээ янаг тачаангуйг дуудалцан өндийцгөөжээ. Нэгэнт л эхэлсэн бол гүйцээ гэдэг болохоор үргэлжлүүлэхээр шийдэцгээснийг хэлэх хэрэгтэй. Аймгийн арван жилийн сургуулийн бага ангийн багш гурав хагас сайн тул хичээлгүй, тэгээд ч ардаа яарах юмгүй, таарсан нөхөд буюу нэг тэрэгний гурван дугуй байхаар найзууд байлаа. Хотод Багшийн дунд сургууль төгссөн учраас юм үзэлгүй яахав. Оюутан ахуйн олон бардаак өнгөрөөсөн нь ойлгомжтой билээ. Өглөөний хоолыг захиалан авчраад зооглохын сацуу Дэлгэр ажлаа зохицуулаад иржээ.

Тэдний наргиан үргэлжилдгээрээ үргэлжилж, яриа хөөрөө нь ч эротик аястай болсон байв. Уянга хэвлий хавиар хөндүүр болсныг хэлснээр бүр халааж орхижээ. Тал талаас “Чи одоо л сурч байна. Эхлээд тэгдэг юм. Тун удахгүй тааламжтай өвддөг болно” гэж ирээд л давслан, хужирлан ярьцгааж байлаа.  Иймэрхүү маягаар дарвих болсон залуусын ноолуурын наймаа сүүлдээ бүр секс зугаалга болох тал руугаа эргэжээ. Хоёр нөхөр нь олсон, зөөснийхээ тодорхой хувийг архи, хүүхэн хоёрт цацдаг ажилтай болжээ. Сүүлдээ бүр юунд яваад байгаагаа ч мэдэхээ байжээ. Наймаа нь бараг хоёрдугаарт тавигдах болсон байна. Наймаандаа гараад л замд тааралдсан амралт, сувиллын газар охид, бүсгүйчүүдтэй наадах болсоор ашиг орлого нь ч хумигдаад, архинд толгойгоо мэдүүлэх нь ч ихсээд иржээ. Харин Дэлгэрийн хөрөнгө арвижиж байлаа. Машин барих тул уух нь арай бага хийгээд угаас тааруу тул олсоноо үрдэггүй байв. Хуримтлал бол хуримтлал шүү дээ. Эхлэх хөрөнгөгүй гээс биш наймааны аргаар нөгөө хоёроосоо дутахааргүйг нь ч хэлэх нь зүйтэй болов уу. Одоо овоо хөрөнгөтэй тул хувьдаа ноолуур авах болсон нь бас нэг дэвшил гэхэд хилсдэхгүй. Ингэсээр байгаад хоёр жил эргэхэд ажил үүрэг бараг эргэсэн гэхэд болно. Ноолуурыг Дэлгэр авч, нөгөө хоёр нь ачигч шахуу болохын зэрэгцээ Дэлгэрийн гарыг хардаг болжээ. Нэг талаар ахиц байлаа. Дэлгэр ноолуурын компани байгуулах болжээ. Хөлийг нь дөрөөнд хүргэсэн хоёр найзаа хаясангүй.

Менежер гэх маанаг эрс болгож авчээ. Харин хүүхэн хүсэх өвчин нь илааршссангүй. Харин ч нэг мэргэн арга олжээ. Аль нэг сургуулийн төгсөх курсын хөдөөгийн охидыг ивээлдээ авах болсон байна. Тэдний аар саархан зүйлсийг даан сексийн хэрэгцээгээ хангаад сургууль төгсөхөөр нь нутаг руу нь илгээн хоёр яс салдаг аргатай болов. Эхнэр авах асуудал нь энэ хэрээр хойшилжээ. Тэгэхдээ ч хоёр найзыгаа хаясангүй. Нэг удаа зарын сонин харж байгаад танилцах зарыг нь сонирхжээ. “Нэгэн хувийн дээд сургуулийн нэг ангийн найз гурван охин байна. Санхүүгийн туслалцаа үзүүлэх хүнтэй дотно танилцана” гэсэн зар байв. Зарын дагуу холбоо бариад Нийслэлийн нэгэн томхон ресторанд урьжээ. Болзсон цагтаа очвол ёстой л тэрсхэн гурван охин зогсч байлаа. Хоёр найзаа нүдийг нь бүлтэртэл хувцасласан, тэд ч бие хаа, царай зүсээр хэнд ч гологдохгүй залуус болохоор айх явдалгүй байлаа. Охидтой хооллож, шар айраг шимэнгээ ерөнхийдөө ойлголцов. Тэдний төгсөлтийн асуудлыг шийдэхээр болжээ. Хонхны баярын болон төгсөлтийн хувцас хунарыг тухайн үед даах, наана нь хэрэглээний мөнгөөр таслахгүй агаад хоёр найзтай нь өөр шиг нь харьцахыг ойлголцон бараг гэрээ хийгээд амралтын газар руу авч давхижээ. Хотоос холгүй амралтад очин охидтой цэнгэж гарчээ. Бүгд тохирсон тул бэргэх, болгоомжлох зүйл байсангүй. Тус тусдаа өрөө аваад бааранд нь орон наргицгаажээ. Туяа, Цэцэгээ, Чимгээ гэх товчхон нэртэй охид зорилго нь биелсэн тул биеийг зөнд нь хаяжээ. Тэдний хэрэг бүтсэн бөгөөд үүнийг л зорилго болгон явцгаасан гэхэд хилсдэхгүй. Ууж, тамхилан, бүжиглэцгээх агаад ёстой л эрсийн хүссэнээр байв.

Ямар сайндаа л Дэлгэр Туяатайгаа бүжингээ чихэнд нь нэг юм шивнэх төдий л гарч оджээ. Тэд өрөөндөө оров уу, үгүй юу л түүнийг барьж аваад үнэсэж үнгэхэд огт эсэргүүцсэнгүй. Харин ч ор бараадах авай. Бие хаа нь зэгзгэр, хөдөөгийнх гэхэд аль хэдийнэ хотожсон охин байв. Хүний үзэх ёстойг аль хэдийнэ үзжээ. Огт цааргалахгүй оронд шургах нь адтай. Түүний бие барьсан хувцасыг тайчихуй хоёр хөх нь сэрийгээд бүсэлхийгээрээ нахилзан, хүйс нь хонхойн харлаад эр амьтны дур хүслийг хангуулахаар бурхан илгээсэн мэт байв. Янаг тачаангуй гэж жигтэйхэн агаад нас биед хүрсэн болохоор биологийн хэрэгцээ байсан нь мэдээж, бас бишгүй юм үзэж, уншсан болох нь харагджээ. Бусдыгаа удаан хүлээлгэхгүйн тулд богино хугацаа зарахын тулд араас хийхийг хүсэмжлээд орон дээр өвдөг тохойн байрлал авчээ. “Хоёулаа шөнө гоё сексдэе. Одоо хурдан хийе” гээд тонгойжээ. Дэлгэр “адуугаа” аатай гэгчийн босгоод араас нь лавхан явуулчихжээ. Туяа нуруугаараа хотосхийн дуу алдаад явчихаж. Тэгснээ сурцтай нь аргагүй суналзаж гарав аа. Үйл явдал, өрнөл нь туйлдаа хүрэхийн хэрээр янхан адил янцаглан, гиншин хөдлөх авай. Дэлгэр ч бусад эрчүүдийн адил хааяа биеэ үнэлэгч “сонирхчихдог” байсан тул тэдний ааш араншинг мэдэлгүй яахав. Тэднийг ажлаа амжуулаад бууж ирэхэд дөрвөн хос ч алга байлаа. Тэд ч аргаа олсон нь мэдээж юм. Охидтой наргиж хоноод 50, 50 мянган төгрөгөөр гар цайлган утасныхаа дугаарыг солилцоод хотын зүг давхиж авай. Дэлгэрийн хувийн амьдрал одоо ч ийм бөгөөд нас нь харин нэлээд явж буй.