Яараад даарсан тухай тэмдэглэл

Дунд сургуулийн төгсөх жилдээ шилжиж орсон ангид бас нэг охин шилжиж ирж таарсан юм. Анхандаа нээх анзаардаггүй байсан ч шинэ жилээр өөрийн эрхгүй харамлах сэтгэл төрснөөр өөрийгөө түүнд сайн болсон гэдгээ мэдсэн юм. Гараа гэмтээчихээд уйлан ярихад нь золтой л зүрх зогсчихоогүй юмдаг. Багаасаа бүрэг ичимхий дээр, түүнийг минь эргүүлэх ангийн хөвгүүд олон байсан учир илт сайнаа илэрхийлээд чаддаггүй л байлаа. Төгсөөд их сургуульд орохнээ би хоёр өөр газарт тэнцэн орж таараад ганц нэг уулзаж байсан ч би удалгүй гадаад руу сурахаар явлаа.

Мэссэнжэрдсэн, фэйсбүүкдсэн, холбоо таслаад, буцаж холбогдоод л дээш доош савлах харилцаа үргэлжилсээр би 2014 оны цагаан сараар Монголд ирлээ. Найз охинтойгоо харилцаа муу, ирээд л шууд л уулзаад эхэлсэндээ. Гэрийнхэн нь надад сайн ханддаг бөгөөд цагаан сараар гэрт нь ч очлоо. За ингээд миний амьдралын дүрүүдийн нэг нь тодорхой боллоо хэмээн баярлаж байсныг минь яана гээч. Өдөр болгон 10 минут ч хамаагүй уулзаж, ганц хоёр хоногоор гадагшаа цуг ч явлаа. Энэ бүхнийг хүртэл явдлыг эргээд санахад тэр надад итгэж, хамтдаа урагшилж болох юм хэмээн ажиж байсан болтой. Гэрийнх нь гадаа байж байгаад духан дээр нь ганц үнссэн биш үсдүүлээд хамаг хуйх хавдаад бөөн юм болсон юм.

Нэг өдөр сургуулийнх нь гадаа очоод уулзтал, гэнэт салсан найз охины тухай яриа гарлаа, сайн найзтай нь нэг ангид сурч байсан юм байх. Нэг мэргэн хүн дээр очтол заяаны хань чинь биш, наад хүнд чинь өөр хүн байна гэсэн юм гэнэ. Тэр өдрөөс эхлээд л мэссэжний хариу цөөрч, царайг нь харах боломж ховордож эхэлсэн юмдаг. Алхаж болохгүй гэсэн шугамыг нь давахаар шийдэж, үерхэх тухай ярих гэсэн боловч ам руугаа тас алгадуулаад зүгээр найз ч хамаагүй байвал сайхан байна гэсэн биздээ гэсэн үгсээр зүрхээ бөмбөгдүүлсэн. Зориглоод баяртай гэж хэлээд фэйсбүүкээсээ хассан боловч өдөр бүр бодогдох юм билээ. Өөрийгөө гэсэн хүнтэй уулзъя гээд ганц хоёр уулзсан ч бүтэх шинжгүй. Ер нь одоо бодохнээ, хэдийгээр новшийн мэт боловч түүнээс илүүгээр хайрлаж байсан эмэгтэй одоогоор миний хувийн амьдралын түүхэнд байхгүй шиг санагддаг юм. Ер нь энэ сэтгэл гээч хорих тусам улам зүтгэдэг болтой юм билээ. Нэг өдөр залгатал, урдаас хэрхэн үзэн ядаж, жигшиж, надтай уулзсан нь ямар том алдаа байсан тухай мэссэж авлаа. Бүхнээ зориулсан найз залуутай болсон л гэнэ.

За мэдэхгүй ийм л юм болсон. Ингэж бичиж ч болтугай сэтгээл түр амраахгүй бол сүүлийн гурван сар гаднаа инээж дотроо, хясахын зовлонд автаж ирлээ. Юу ойлгосон бэ гэвэл, ЯАРВАЛ ДААРНА.