Жолооч ахын эхнэр

Амьдралд учирсан анхны юм бухэн мартагддаггүй гэдгийг хүн бүхэн сайн мэднэ. Тэр дундаа анхны секс.

Арван таван настайдаа хүүхэн “цохисон” аатай аавын хүү бол Олонбаяр. Тэднийх Яармагт амьдардаг байсан бөгөөд баруун талын хамар хашаанд нь нэг бөгтөр өвгөн, атигар эмгэн хоёр, харин зүүн талын хашаанд зүс царай сайтай залуухан бүсгүй, хааяа нэг машинтайгаа ирж харагддаг жолооч ах хоёр амьдарна. Өвгөн, эмгэн хоёр айл хунарт орж хүн амьтантай ярьж хөөрнөө гэж байхгүй дээ. Гэртээ өдөржингөө юу хийж суудгийг хэн ч мэдэхгүй. Зүүн талын царайлаг хөөрхөн эгч бол Олонбаярын эмээгийн ёстой дотно найз нь гэж хэлж болно.

Цайны сүү, чихэр жимс бие биендээ өгөн элдэв юм ярьж өдрийг хамтдаа өнгөрөөх агаад эмээ нь “Манай Нараа (нэр нь Нарансолонго гэдэг юм) залуу хүн гэхэд мундаг хүүхэд дээ. Ааш зан сайтай” гэж ирээд л амаа олохгүй магтах. Олонбаярын хувьд бол хөөрхөн царай, бас болоогүй тонтойсон өгзгийг нь харах их дуртай. Санаа дагаад ч тэр үү, Нараа бүсгүй Олонбаярыг олон хүүхдийн дотроос онцлоод байх шиг. Гоё алаг нүд эргэлдүүлэн, танан цагаан шүдээ гялалзуулан инээхэд нь Олонбаярын эгдүү хүрэх мэт болно.

-Манай Олоноо ч мундаг том эр болох нь дээ, эмээ! -Энэ муу турсагаа хуулуулмар дандаа л төрхгүйтэж явдаг юм. Идэх эрхлэх хоёроос өөр юм чадах биш. “Нараа эгчид намайг ингэж муу хэлээд байхаар нь миний дургүй хүрдгийг яана. Гэвч эмээ бол дотроо надад хайртай л даа. Намайг зуныхаа амралтаар тараад удаагүй байтал Нараа эгч тор дүүрэн юм барьж ирээд эмээд өглөө. Дотор нь гоё гоё чихэр жимс, эмээ бид нарт ганц ганц чихэр “дохисон” болчихоод авдрандаа хийгээд том хар цоож зүүчихлээ. Нараа эгч цай уучихаад гарах гэж явснаа,

-Эмээ, өнөө шөнө Олоноог манайд хонуулчихаач. Би ганцаараа нэг л эвгүй оргиод байх юм гэвэл,

-Ишш, эвий минь дээ, аргагүй шүү дээ. Алив муу турсага минь эгчдээ хань болж хоно хэмээн эмээ намайг их л сүрхий зандран хэлэв. Миний баярласныг яана. Тэр шөнө би эр хүн болсон юм даа” хэмээн Олонбаяр өгүүлээд яриагаа цааш үргэлжлүүлэв.

-Би хэлсэн ёсоор нь яваад очлоо. Цай хоол хийчихэж. Би ч эхэндээ нэрэлхмэр аядаад байснаа амаа олохгүй гөвж орхилоо. Нараа эгч, -Идэж ууж байгаа чинь эр хүн болж гэдгийг харуулж байна шүү. Чи том болохоороо лав мундаг эр болох байх аа гэснээ найз охинтой эсэхийг лавлаж байна. Над шиг нусгайг тоодог хэн байх вэ дээ. Зурагт үзэж, хөзөр тоглосоор нэлээд цаг өнгөрөөсний дараа унтахаар боллоо.

-Олон оо! Миний дүү аниагийнхаа өвөрт унтчих, тэгэх үү? Би ч зөвшөөрөн толгой дохив. Ийм гоё эгчийн өвөрт унтана гэж бодохоос нэг л санаанд багтахгүй оргиод. Хэвтлээ. Ямар гоё үнэртэй юм бэ. Бие нь зөөлхөн гэж янзтай. Миний цээжинд наалдаад хэвтэхэд хоёр төмбөгөр мээм нь амьсгалахын тоолонгоор бумбалзан гижиг хүргэж байх юм. Миний нүүрэнд хацраа наачихсан агаад бүлээн амьсгалаараа төөнөн сэрвэгнүүлнэ. Нэг гараараа цээжийг минь илж байснаа доош явуулан дотоожны гаднаас “өнөөх”-ийг минь барьж үзсэнээ,

-Аа, ёстой мундаг. Одоохон гэснээ дотоожийг минь шувтлаад босчихсон байгаа “боов”-ыг хурууныхаа завсар хавчуулаад хойш урагш нь холхиулж эхлэхэд хамаг бие халуу оргин, байж ядав. Нараа эгч нэг гараараа дотоожоо доошлуулаад намайг дээрээ гарган эрхтнийг минь гараараа барьж, нэг л бүлээхэн нойт оргисон зүйл рүү оруулж орхиод,

-Хөдлөөрэй, ингээд хөдөл… уухайсдаа хэмээн шивнэн миний уруул ам, хүзүү хоолойг үнсэж үлгэж гарав. Би ч хэлсэн ёсоор нь байдаг чадлаараа хөдөлж чухам юу гээч нь ч юм бэ, нэг гоё зүйлийг л мэдрээд байлаа. Нарансолонго эгч хоёр хөлөө алцайлган, тэгснээ миний өгзгөн дээгүүр зөрүүлэн дээрээс хүчтэй гэгч дараад уйлж гиншиж “Ямар гоё байна аа, өшөө хүчтэй, хурдан хөдлөөрэй” гэхчлэн зогсоо зайгүй шивнэнэ. Өнөөх нойтон бүлээхэн зүйл нь миний эрхтнийг үмхлээд байгаа аятай. Би ч бүр сүүлдээ тэсэхээ байж шээс алдчих шиг болов. Үүний дараа гэнэт дургүй хүрэх мэт болж, өнөөх хөөрхөн эгч чинь нэг л онцгүй санагдаад явчихлаа. Сонин үнэр үнэртээд ч байх шиг. -Олон оо! Чи дахиад ингэмээр байна уу? Би толгой сэгсрэв. Нэг мэдэхнээ өглөө болчихож. Нараа эгч ер сэрэх янзгүй унтаж байсан тул би сэмээрхэн босож хувцсаа өмсөөд гарлаа. Маргааш нь Нараа эгчийн нөхөр Хүрлээ ах машинаасаа үсрэн буугаад гэр рүүгээ орохыг харсан миний бие нэг л айдас түгшүүрт автсан юм. Болохгүй хэрэг хийчихжээ гэдгийг зөнгөөрөө мэдэрсэн хэрэг байх. Түүнээс хойш Хүрлээ ахтай тааралдах болгондоо нүүр өөд нь эгцэлж харахаас ч зовдог юм. “Гэмт хүн гэлбэлзэнэ” гэж энийг л хэлдэг байх аа даа гээд Олонбаяр яриагаа өндөрлөсөн юм.