Хөөрхөн бөгстэй Санжидмааг таван залуугаас авран хамгаалаад нууц амрагаа болгожээ

Сумын улаан буланд нийтийн бүжиг болох болгонд өлөн нүдэлсэн харчууд хүүхэн шуухан ангуучлахаар цуглардаг билээ. Ер нь ч тэгээд эр хүн хүссэн татлаа түлхээгүй эмэгтэйчүүд бүжиглэх нэрээр харчуулд ханд өгдөг нь нууц биш. Яг ийм бодолтой Санжидмаа гэгч хүүхэн урт банзалаа дэрвүүлэн бүжиглэж эрчүүдийн гижгийг хөдөлгөж байв. Харин түүнийг өнөө орой авч явна хэмээн тав зургаан залуу бодож аль хэдийн анхааралдаа авсан байлаа.

Зарим нь бүр Санжидмаагийн том бөгсийг хараад араас нь цохиж байна хэмээн сэрүүнээр зүүдлэх нь холгүй байлаа. Санжидмаа нь аравдугаар ангиа төгсөөд дээд сургуульд суралцахаар хот явсан боловч суралцаж гийсэн ч юмгүй хүнтэй сууж хоёр хүүхэдтэй болоод, эцэст нь түүндээ хаягдаад нутагтаа ирчихээд байгаа нь энэ. Хоёр хүүхэдтэй түүнтэй амьдралаа холбох сайхан сэтгэлтэй хүн тодроогүй мөртлөө аятайхан бөгсийг нь хараад унтчих юмсан гэх бодолтой залуус л олон болж хувирчээ.

Хөгжим эгшиглэнгүүт л залуус өрсөлдөн босч Санжидмааг уриад шалиг үгс чихэнд нь чулуудангаа бондгор өгзгөнд нь санаатай буюу санамсаргүйгээр хүрээд авах жишээтэй. Ингээд бүжиг тарангуут тав зургаан залуу Санжидмааг дагаж гарсан бөгөөд тэд яг л ороо нь орсон ноход ганц жингэр дагаад шогшиж яваа мэт харагдах ажээ. Тэдний араас ах нарын хүүхнээс юм олдож магадгүй гэж горьдсон долоо найман пацаан дагаж гүйх бөгөөд олуулаа нэг хүүхнийг панаалдаж болдоггүйг туршлагаараа мэдэх Энхболд гэгч биерхүү эр яг л морьд хасч хөөдөг азарга аятай Санжидмаагийн хойноос дагаж явсан тав зургаан залуугийн өмнө хөндөлсөн зогсоод “Та нар яасан тэнэг юм бэ.

Бөөн бөөнөөрөө ингэж мунагтаад ганц хүүхнийг цохино гэж түүхэнд байхгүй шүү. Та нар энэ хавьд хүлээж бай. Би эхэлж панаалдаад янзлангуутаа та нарыг дуудъя” гэхэд цаадуул нь ч түүний үгэнд оржээ. Ингэж ярилцаад залуус хоцронгуут Санжидмаагийн сэтгэл тайвширч Энхболдыг сугадан цааш явжээ. Төдөлгүй Энхболд худгийн байшингийн дэргэд ирүүт “Хоёулаа ийшээ оръё” гэхэд цаадах нь “Яах юм бэ” гэж дургүйцэх аядсан ч нэг л мэдэхэд дотор нь орчихсон Энхболдын хүзүүгээр тэврээд зогсч байлаа. Энхболд түүний өгзөгнөөс аяархан базалж байсанаа худгийн булан дахь нааран дээр хэвтүүлээд шууд л дараад авчээ.

Ингээд мань хоёр ухаан жолоогүй үнсэлцэн ноололдож хэн хэн нь бахдалтайгаар дур тавьцгаасан байна. Санжидмаа цүнхнээсээ нойлын цаас гаргаж ирээд бэлэг эрхтэнээ арчих зуур “Би буруу ойлгоогүй бол гадаа тав зургаан залуу байгаа. Чи эр хүн ухаантай юм бол намайг тэднээс хамгаалж чадна биз дээ. Хэрвээ чадах бол би чамтай өдөр болгон уулзаж байна. Чадахгүй бол би чамтай дахиж хэзээ ч уулзахгүй” гэж айлгажээ. Энхболд том хөхтэй, тонтгор бөгстэй Санжидмааг дахиж эдлэхийн тулд гадаа хүлээж суугаа залуусыг хөөж явуулахаар шийджээ. Гэхдээ Санжидмаад нэг болзол тулгасан байна.Тэр нь юу гэвэл “Би энэ удаад яахав чамайг хамгаалъя. Чиний наад хөөрхөн бөгс чинь олон залуусын хайрыг булаагаад байна. Дараагийн удаад тэдгээр залуус намайг бөөнөөрөө элбэж зодож магадгүй.

Тиймээс чи дахиж битгий бүжгэнд ороорой. Хоёулаа тэс өөр газар нууцаар уулзаж байя. Гэхдээ би цаанаа эхнэр хүүхэдтэй болохоор чамтай сууна гэж байхгүй шүү” гэсэн болзол байлаа. Төдөлгүй мань хоёрыг өмд хамдаа татаад гадагш гарах гэтэл үүдэн дээр таван залуу хөндөлсөөд зогсч байсан байна. Энхболд Санжидмааг эхэлж гаргаад мөнөөх залуусыг дуудаж “Та нар өнөөдөртөө тэвчиж үз. Үнэнийг хэлэхэд цаадахыг чинь би ч цохиж чадсангүй. Сарын юм нь ирчихсэн гэнэ. Маргааш дуусна гэж байна. Эмэгтэй хүний сарын юм ирж байгаа үед савны нь ам нээгдсэн байдаг гэнэ лээ. Хоёр хүүхэдтэй хүүхнийг дахиж хүүхэдтэй болгож зовлон дээр нь зовлон нэмээд хэрэггүй биз дээ. Та нар ч гэсэн ээжтэй, эгчтэй, эмэгтэй дүүтэй биз дээ” гэх зэргээр панаалдаад Санжидмааг авран хамгаалжээ.

Энэ цагаас хойш Энхболд, Санжидмаа хоёр өдрийн цагаар сумын халуун усанд сэм сэмхэн учирдаг болсон бөгөөд эдүгээ гандан бууршгүй нууц амрагууд болчихсон хэн хэндээ тус дэм болоод л явж байдаг болсон байна.