Онгон охинд тохиолдсон ийм нэгэн явдал

Нэгдүгээр курсын шинэхэн оюутан Өлзий танилцах үдэшлэгт ангийхантайгаа орон бишүүрхэнгүй тэрүүхэн тэндээ бүжиглэж байв. Тэгтэл гуравдугаар курсын нэг ах бүжиг болгон дээр урин хамт бүжиглэсээр танилцаад авах  нь тэр. Хангал түүний араас уйгаггүй хөөцөлдсөөр байгаад өөрийн болгож чадсан билээ. Түүнээс хойш хэдхэн сарын хугацаа өнгөрч байгаа ч найз залуу нь боломж л гарвал унтах гээд дайрдаг болж. Харин Өлзий энэ бүхэнд нь хөөрхөн аргалаад өнгөрөөнө. Сүүлдээ Хангал уурлан: Чи ер нь надад хайргүй байх хэмээн нэг удаа халамцуу агсарахад нь би яг одоо бэлэн биш байна уучлаарай гээд өнгөрөөв.

Ойрноос яагаад ч юм Өлзий өөрөө хүсээд байдаг болов. Тэрээр оройд зүүдлэн, мөн үнсэлдэж байхдаа доош нь халуу оргин чийг дааж, амьсгаа нь хурдасаад ирдэг болов. Нэг өдөр Багшийн дээдийн танилцах үдэшлэг тараад Хангал Өлзийг ятгасаар гэрлүүгээ хамт явахаар болж, Өлзий гэрлүүгээ утасдан худлаа яриад тэднийхрүү хамтдаа явлаа. Гэр нь дөхөх тусам зүрх нь хүчтэй цохилж, яах бол, яадаг бол хэмээх бодол зогсоо зайгүй эргэлдэнэ. Хангал замаасаа хэдэн лааз пиво аваад жигтэйхэн сайхан ааштай Өлзийг хөтлөн хурдан хурдан алхалж яарч байгаа нь илт. Гэртээ ороод гадуур хүрэмийг нь тайлан өлгөнгөө

– За гэртээ байгаа юм шиг л байна шүү, даарсан биз дээ, халуун юм уухуу, том өрөөнд ороод сууж бай

Өлзий том өрөөнд нь орон цомцойн суун орчиноо ажвал: Хуучины мебель тавилга, үс нь аль хэдийн налаад гандчихсан хуучин улаан хүрэн хивс, өндөр мебель ширээ, лакадсан модон сандал дээр нимгэрсэн олбог дэвссэн харагдана. Мөн  нэг хүний мебель орон дээр оросын эрээн бүтээлэг нямбайлан бүтээсэн байв. Харин зүүн хойд буланд нь нилээн өргөн гурван давхар номын тавиураар дүүрэн ном өрсөн байхыг хараад өөрийн бахархамаар. Хангал хэзээдээ амжуулчихав гэмээр сүүтэй цай, гоймонтой хуурга барьсаар орж ирэв.

– Хөөх чи чинь хэзээдээ хоол хийчихвээ

– Орой гарахаасаа өмнө хийсэн юм

– Танайх их олон сайхан номтой юмаа

– Аавын л цуглуулсан юмнууд, аав минь эрдэмтэн хүн байсан юм. Намайг өөрийнхөөрөө явуулах гэж их үзсэн дээ, ямарч байсан аавынхаа буянд тоонд л дурлах шив дээ…хэхэ

– Сайхан хоол байна баярлалаа, чи хоол их амттай хийдэг юм байна, би жаахан тааруу талдаа

– Өвөө л сургасан юм, зүгээр дээ айлын эхнэр болохоороо сурчихна.

12 сар хэдийн гарсан тул балконы завсараар нэвт салхилж, хэдий халаалт ирсэн ч гэлээ жиндүү байв. Хангал аяга тавагаа хураагаад, шар айрагаа гарган өөрсдийнхөө төлөө хэмээн тулган уулаа. Гэрт жиндүүг хэлэх үү, хажууд нь догдлоод, дээрээс нь хүйтэн пиво гарыг нь хайрахад өөрийн эрхгүй дотор нь жихүйцэн даарсандаа биеэ сэгсэрчихэв. Хангал даарч байна уу нааш ир гээд өвөр дээрээ суулган араас нь тэврэнгээ суганд нь хамраа наан халуун амьсгалаараа төөнөлөө. Аажмаар дээшлэн хүзүүг нь үнсэж байснаа уруулыг сорон озно. Тэр хоёр халуун амьсгалаар үнсэлдэн хоёр биендээ шунан тэмүүлсээр…Хангал түүнийг хоёр гар дээрээ өргөн орон дээрээ зөөлхөн тавьтал Өлзий шивнэх төдий: Би үзээгүй байгаа шүү хэмээн шивнэлээ. Хангал өөдөөс нь харан үсийг нь илбээд: Тийм гэж үү, би өвтгөхгүй ээ, ямар сайхан юм бэ гээд цамцных нь товчыг нэг нэгээр нь тайлахад халуу шатаж байсан бие нь хүйтэн салхи үзэн дороо биржийгээд, хоёр хөх нь сэрийгээд ирлээ. Тэгтэл ч үүдний хонх дуугарах нь тэр. Хоёулаа сандран бушуухан өндийнгөө Өлзий салгалсан гараар цамцаа буруу зөрүү товчилж байтал Хангал чимээгүй гэж хуруугаа амандаа аваачсанаа түүнийг хөтлөн галын өрөөнд оруулав. Тэгтэл ч үүд балбан:

– Хүүе Хангалаа сэрээчээ, түлхүүрээ орхичихож хэмээн ахынх нь дуу гарах нь тэр. Хангал ч пивоо бушуухан нуугаад галын өрөөний хаалгыг хаан очиж хаалгаа тайлтал ах нь орж ирээд баахан үглэж байснаа Хангал нэг үг хэлхэд сая чимээгүй болон унтав. Тэр шөнө хоёулаа галын өрөөнд нимгэн гудас дэвсэн тас тэврэлдээд унтаад өглөө хар үүрээр ахыг нь босохоос өмнө Өлзий тэднийхээс гарч гэрийн зүг явах нь тэр. Үүнээс хойш дахин боломж гарахгүй байсаар шинэ жилтэй золголоо.

Өлзий анхны шинэ жилдээ бусдын адил хэрэндээ бэлдэж бэлдэж оров. Үдэшлэгч сайхан болж сургууль дээрээс гараад бүгд анги ангиараа цааш нь үргэлжлүүлэх гэж байгаа бололтой. Өлзий ангийнхантайгаа гарах гэтэл Хангал халамцуухан зөрж орж ирээд, хойноос чинь хүргээд өгье гээд Өлзийг аваад хоцров.

Цонхоор замын гэрэл ангид бүдэгхэн тусна. Хангал тэднийг гарангуут хаалга түгжин гэрэл унтраагаад Өлзийг шууд өргөн ширээн дээр суулгаад түүний нүд, ам, хамар, хацар гээд том амаараа хаа таарсан газар нь үнсч хөхийг нь базахуйд Өлзий өвдсөндөө аяархан дуун алдав. Хангал жаахан чимээгүй хэмээн шивнээд: Би чамайг хүсээд галзуурах нь, би тэсэхгүй нь, би ядуу оюутан, надад бусад шиг чамайг буудал аваад орчих бэнчин байхгүй ийм л хүн дээ гээд санаа алдав. Өлзий өөдөөс нь харан инээмсэглээд үсийг нь арагшлуулан илбэнгээ хамар дээр нь зөөлөн үнслээ. Тэрээр нүдэн дээр нь удаан гэгч нь үнсэнгээ би бас чамайг маш их хүсч байна, яг одоо…

Хангал савхин хүрэмээ тайлан Өлзийгийн нэхий дээлэн дээр давхарлан доор нь дэвсэж өгөөд, дээрээс өөр тавьчих юм хайлаа. Тэрээр аажуухан дээш харуулан хэвтүүлээд умдагыг нь гарган тойруулан үнсэн таалж, чийгтүүлж байв. Өлзий чичирч байлаа, тэрээр бие нь халуу шатаж байсан ч гэсэн чичирч байв. Гараараа ширээний хоёр талаас тас атган нүдээ байдгаар нь анин гижгийг нь хүргэн доороос нь үнсэх тэр л халуун уруулны эвлэг бөгөөд хурдан хөдөлгөөнд галзууран алдаж, зөнгөөрөө цаанаасаа цээжин дотороо аяархан гиншинэ. Хангал урд нь хэнийг ч оруулж байгаагүй гэдгийг мэдэх тусам улам энхрийлмээр, тэгтэл ч төд удалгүй халуу дүүгэн шингэн гаран бамбайн хөөж, нороод эхлэх нь тэр…

Энэ үест Өлзий хөлөө хумин яанаа би шээх нь хэмээн хэлхэд Хангал зүгээрээ гээд өөрийнхийгөө гарган хэдийн бэлэн болон гантайталаа боссон эрхтэнээ нэгэнтээ гараа шүлсдэн норгоод ариун хаалгын үүдийг тогшин аяархан түлхэж эхлэв. Өлзий ширээгээ тас атгасан чигтээ доошоо нь өвдөлт өгөн нэг том юм ороход хамаг биеэ чангалан түүнийг түлхэв. Зүгээрээ хонгор минь би оруулаагүй байна… одоохон… биеэ сулла… миний хэлснээр л бай за гээд түүнийг үнсэн тайвшируулаад арай лавхан хийлээ. Өлзий бөгсөө займчин түүнээс холдуулахад Хангал одоо жаахан гээд бэлхүүсээр нь хөдлөлгүй барин нэгэнтээ чанга бүлтэл Өлзий дуу алдан гартаа тааралдсанаа амандаа зуун тас хазлаа, энэ сацуу нулимс нь хацар даган урсах нь тэр.

Тэндээсээ гараад Өлзий юун найзуудруугаа явах, хөл нь даагдахгүй, доороос нь нэг юм дүүжилчихсэн аятай хөндүүр оргин хорсоно. Тэрээр гишгэж ч чадахгүй байсанд Хангал үүрэн явлаа. Арайхийн такси барин гэртээ оронгуутаа угаалгын өрөөнд орон дотоожоо тайлтал цагаан шингэн зүйл цустай холилдон гарч, урд хожид үнэртэж байгаагүй нэг л өвөрмөц сонин үнэр үнэртэх нь тэр. Үүнийг хараад яагаад ч юм түүний өвдөлт арилах шиг болж: Ингээд би хүүхэн болчихлоо гэж үү хэмээн инээмсэглэн амандаа шивнэлээ.