ОХИН МИНЬ ЮУГААР Ч ДУТАХГҮЙ ӨССӨН ЮМСАН…

Юугаар ч дутаалгүй өсгөсөн охин нь амьдралын зорилгоо гээсэн нь миний уулзсан ээжид хамгийн том эмгэнэл харуусал байсан юм. Нэгэн ээжийн ийм халаглал дүүрэн яриаг саяхан хуваалцсан юм. Бийлэгжүү айлын гэргий энэ эмэгтэй өөрөө ч бас юугаар ч дутахгүй амьдарч ирсэн нэгэнсэнж. Одоо бол харин айхтар дутаж гуцаж яваа нэг зүйл түүнд бий. Энэ бол охиных нь эвдэрсэн ааш зан, амьдрал мэдэхгүй сэхүүн явдал.

2 жилийн өмнө оюутан болсон ч хичээлээ хаяж, бар, цэнгээний газраар үдэш бүр зочилж, гагцхүү гангалах сайрхахыг л хийдэг дийлдэшгүй хүн болсон гэнэ. Аргаа барсан ээж нь амьдралын үнэнийг ухааруулах гэхлээр “Мөнгө байхад арчаагаа алдахгүй шүү” гэх болжээ. “Охин минь юугаар ч дутахгүй өссөн юмсан…” гэх харуусал шаналлын үгийн цаана бидний өдөр тутмын амьдралд санаа болох нэгэн эрхэм сургаал нуугдаж байгаа шиг санагдсан юм.

Хэн ч л гэсэн үр хүүхдээ юухнаар ч дутаалгүй хүн шиг өсгөхсөн гэх нь юуны л буруу билээ. Гэвч юманд хэмжээ дамжаа, учир начир бас бийсэнж. Учир нь юугаар ч дутаахгүй бол эргээд сул тал болдог байна. Цагаан сараар л өмсдөг шинэ дээл, гагцхүү төрсөн өдрөөрөө л амталдаг бялуу, хонины ээлж таарах вий хэмээн түгшиж, хонон өнжин хүлээн байж үздэг наадам чухамдаа өдөр бүр олддог, хүртдэг байсан бол ямар байх вэ? Мэдээж хүлээлт үүсэхгүй, догдлохгүй, тэр л өдрийн давтагдашгүй тансагийг мэдрэхгүй нь лавтай. Тийм л болохоор та хүүхэддээ ажлаа тараад харих бүртээ элдэв амттан, чихэр бурам цүнхэлж очдог бол санаарай.

Хүүхэд тань амдан гүйж ээжийгээ тэврэхийн оронд цүнх рүү чинь гар, харц хоёроороо нэвт шурган орох вий. Хэрэв чихэргүй ирсэн бол уурлаж адайрлаад бүр сүйд болж ч мэднэ. Юугаар ч дутаалгүй өсгөсөн охин нь амьдралын зорилгоо гээсэн нь миний уулзсан ээжид хамгийн том эмгэнэл харуусал байсан юм. Ядмаг амьдралтай нэгэн, хүүхэддээ ганц уут боорцог, атга чихэр авч чадсандаа баярладаг бол баян тансаг айлын буруу өссөн танхил хүүхдүүдэд сэтгэл ханамж, баяр догдлол, хүсэн мөрөөдсөн зүйлийнх нь үнэ цэнэ гэж чухам юу байдаг бол? Хүн өөрт байхгүй зүйлдээ татагддаг. Түүнийг олохсон гэж тэмүүлдэг. Тэгж хүсээд, зүтгэж хөдөлмөрлөж бүтээсэн ариун үйл араасаа амьдрах ухааны том мэдлэг өгч, хүний насны өв хөрөнгө болдог учиртай.

Сайхныг эдлүүлж, бусдын дайтай явуулах нь ээж аавууд бидэнд аз жаргал, баяр баясгалан байдаг. Гэсэн ч эд эдлэл, амттан сэлтээр хулдан бүрхэж, хахаан угжих хэрэггүй . Гагцхүү хайр энэрлээр л тэд маань дутах учиргүй.