Ямар гарчиг өгөх ёстойг мэдэхгүй юм

Ямар гарчиг өгөх ёстойг мэдэхгүй юм. Ямартай ч миний амьдралын нэгэхэн том хэсэг юм.
Би одоогоос 5н жилийн өмнө нэг эгэлгүй нандин дурлалтай учирсан юм. Тэр минь Эрдэнэт хотод амьдардаг би харин хотод. Их хөөрхөөн пост дээр нь комэнт бичиж байгаад танилцаж байсан юм. Нэг нэгэндээ заяагдсан мэт бид нэгнээсээ юу ч харалгүй бас илүү асуулт асуулгүй шууд л хайрлалцсан юм. Хашигарч зандрах бүү хэл сахлаараа хатгахаас ч эмээж хайрладаг байсан юм. Суух барихдаа тулаад байтал тэр минь надад 6н настай хүүхэдтэй гэдэг мэдээг дуулгасан юм. Энэ мэдээг мэссэж-р хэлсэн юм. Бас чамайг хуурч байсанд намайг уучилаарай би зүгээр нэг хүн байсан бол хэлэхгүй байсан юм.

Чи надад хайртай бас миний цор ганц итгэдэг хүн тул хэлсэн юм. Энэ хүүхдийг төрүүлсэндэ би хэзээч харамсдаггүй. Сална гэвэл болноо зүгээр би чиний хэлснийг л дагана намайг уучилаарай гэсэн байсан. Унших төдийд л нулимс урсаж яахаа мэдхээ болив. Зүгээр л яагаад гэдгээс өөр үг тархинд үл орж ирнэ. Уйлж хашигарч хөхөрч юм цохиж өшиглөж гүйгээд л би яг л согтуу хүн шиг болчихсон. Би тухайн үед 21 тэй байсан. 6-г тээсэн 10сартай хасвал би 14тэй аав болж байгаа юм.

Эцгийг нь асууваас шоронд байдаг сурагтай. Миний гэгээхэн дурлал асар их бодол асуудлаар дүүрж байлаа. Суулаа гэхэд цаашид гарах үр дүн юу байх түүнийгээ зовоохвы бид муудалцах болгонд энэ бүхэн дурдагдах болвуу гээд л. Би зүгээр л уумаар байсан тэр өдөр.

Гэвч ийм байдалтай хол байвал хэцүү гэдгийг мэдээд би шөнө шууд эрдэнэт явлаа. Шөнө тэдний гадаа ирээд хаалгыг нь тогшиж ч чадахгүй юу гэж хэлхээ ч мэдэхгүй байлаа. Хаалга онгойн дотогш орход хоол хийж өгөөд хажууд суув. Хэлэх ярих юм байна уу юуч байсан хэлж болноо хашигарч ууралсан ч болно би сонсоно гэв. Би дуугүй суусаар л би юу гэж чамайгаа загнаж чадах билээдээ. Манай ээж аав энэ мэдээг яав ч баяртай хүлээж авахгүй гэдгийг мэдэж байна. Айлын ганц хүү гээд л мэдээж их юм болно. Үнэхээр ямар сонголт хийхвэ бас 6н настай хүүхдийн эцэг болох гээд л бүгдэд би арай ухаан дутмаг залуухан байсан юм.

Ор засаж өгөөд өрөөнөөс гарах гэхэд нь би
-Би танай нэг өрөөнд ганцаар хонох гэж ирээгүй гэхэд заа гээд дуугүйхэн гэгч нь хажууд хэвтэв. Юу ч ярилгүй хэвтсээр л 2уулаа гүнзгий гэгч нь санаа алдаад л. Түүний гар дээгүүр тэврээд авлаа, би иргэж хараад тас тэвэрцэн. Шууд л нулимс гоожиж байлаа. Ишш муу хайрыгаа дахиж ингэж тэврэхгүй байх гэж бодохоор л сэтгэл минь зүсэгдэж байсан. Тэр ч бас уйлсаар, зөөлөн уруулыг нь үнсэхэд шорвог юм. Бүү уйлдаа хайрт минь хайр нь үнэхээр яахаа мэдэхгүй байна, бас юу ч хэлж чадахгүй байгаад уучилаарай… Намайг сүүлийн удаа ирж хонож байгааг тэр хэлүүлэлтгүй мэдсэн байсан юм.

Тэр шөнө дэр энгэр 2 нулимсанд дэвтсэн сүүлийн шөнө байсан 🙁 үнсэхээр л уйлаад чадахгүй үнэхээр хэцүү. Үсийг нь үнэрлэж элгэндээ наан чанга тэврэрсээр үүр цайсан юм.

Би түүнийг голж хаясан бус түүнийг миний хажууд ядрана хангалуун амьдарч чадахгүй бас муудалцвал миний тэнэг ухаан энэ зүйлээр нь өөнтөглөх болов уу гээд л бас ийм зориггүй залуугаар юугаа хийхэв гэж бодоод явах шийдвэр гаргасан.

Өглөө унтаж байхад нь би чамд хайртай гэж хэлээд гарах гэтэл унтаж байгаа түүний минь нүднээс нулимс урсаж байсан юм.

Би хотруу явах замдаа уйлахаа зогсоож чадаагүй, түүнийгээ дагуулаад явах зориг хүрээгүй, хариуцлага гэгч зүйлийг үүрхээс зугтсан би тийм л новш. Би үүнийг зөв гэж үзсэн тул тэр сайн залуутай суусан. Бас энэ шийдвэр буруу байсан тул би түүнийг мартаж чадаагүй л явна.

Хайр гэгч чамаас ямар ч хүнд хэцүү зүйл шаардсан чи түүнд үргэлж тиймээ гэж хариулж байгаарай. хммм явж тамхи татку бол болхоо байлаа