ХАДАМ ЭЭЖТЭЙГЭЭ СЕКС ХИЙСНЭЭ ХОЖИМ НЬ МЭДЖЭЭ

Гангар шаазанд цав суутал тас тасхийн инээх дүрлэгэр алаг нүдтэй, махлаг цагаан бүсгүйг “Сээтэн” Бурмаа гэнэ. Нас дөч хол давсан хэдий ч ааш зангаараа ч, бие хаагаараа ч ердөө хөгшрөөгүй нэгэн. Эгээтэй л арван наймт шиг аяглан өөрийнхөө хүүхэд шиг хөвгүүдийг өдөж наалинхайтах түүнд хэзээ ч юм бэ хэн нэг нь “Сээтэн” хэмээх хоч хайрласан эцэг эхийнх нь өгсөн Бурмаа нэрийг нь бараг муртуулах шахжээ. Өнөөдөр тэрбээр танилцаад долоохон хонож байгаа МУИС-ийн оюутан Батбаяр гэдэг хориод насны залууг гэртээ дагуулж ирээд наргиж байгаа нь энэ.

Шинэхэн зочин Батбаяр нь өтгөн хар хөмсөг, шулуун хамар, цайвар царай, өндөр чийрэг бие бялдар гээд тоочоод байвал барамгүй өв тэгш нэгэн. Ер нь ямар ч эмэгтэйн сэтгэл алдран хөхөвч нь мулт үсэрмээр залуу. Батбаяр ширээн дээрх архинаас хундагалахын сацуу элдвийн онигоо ярьж хөгжөөхийг оролдож байлаа. Харин сээтэн Бурмаа инээд хүрмээргүй хэн хүний мэддэг жирийн онигоо ярихад хүртэл тас тас хийн инээж элгээ дарж эвхэрч унан аальгүйтнэ. Ширээн дээрх архи, пиво дундаасаа доош орох үест сайхь хоёрын ярианы сэдэв аль хэдийн бүсэлхийнээс доогуур чиглэлд шилжсэн байлаа.

Архинд халамцаж улаа бутарсан сээтэн Бурмаа “Баагий чи тэгээд үнэхээр чадах юмуу. Аягүй бол муу эгч нь энэ шөнө нойргүй хонож таарах нь дээ” хэмээн сээтэгнэх нь цаанаа л нэг донжтой. Батбаяр ч мөчөөгөө өгөлгүй “Ийм хөөрхөн эгчийг унтуулмааргүй л байна шүү” гэж хариу барив. Энэ үгийг сонссон сээтэн Бурмаа буйдан дээрээ хөлөө тас хавчин дээш харж хэвтчихээд нүдээ анин “Алив хүү минь наашаа ирээд үзүүлээд өг л дөө” гэж гиншигнэн дуугарахад Батбаяр алгуурхан босч очоод оготор банзлынх нь доогуур гараа оруулан нимгэн торгомсог дотоожийг нь хуруугаараа ярж зөөлөн буржгар үсийг нь ирвэгнүүлэн илснээ үл мэдэг чийгтсэн умдагных нь амсар руу хоёр хуруугаа зөөлөн гэгч нь гулгуулан орууллаа.

Цавиа тас хавчсан Бурмаа түүний өмдний цахилгааныг доошлуулж хүслийг номхотгогч догшин илдийг нь оролдохын сацуу нүдээ тас анисан чигтээ уруул амаа шимэлдэн долоох аж. Леонардо Да Винчи ч дүрсэлж чадамгүй эл сонгодог бүтээлийг харсан Батбаярын тэвчээрийн тэлээ тас үсрэн Бурмаагийн хувцсыг яах ийхийн зуургүй тайчиж орхив. Энэ завсар өөрийнхөө хувцсыг ч тайлахыг мартсангүй. Мунаг тачаалдаа автсан Батбаяр Бурмаагийн чихний омгийг үнссэнээ хөхнийх нь товчийг хэлээрээ ирвэгнүүлэн таалсаар доошлуулан умдаг хавьцаа нь очиход цаадах нь зөнгөөрөө хөлөө алцайгаад өгөх нь тэр.

Тачирхан буржгар үсний доор орших чийгт улаан хавцлын хэлүү хэмээх цээний ягаан цэцгийг Батбаярын хэл өөрийн мэдэлгүй энхрийлэн гижигдэж эхлэхэд Бурмаа нүдээ тас аньж толгойгоо гилжийлгэн Батбаярын чихэнд үл мэдэгдэх үгс шивнэн бөгсөө займчуулан хөдөлгөнө. Хэсэг хугацааны дараа Бурмаа гэнэтхэн ухаан оров уу гэлтэй “Алив хүү минь, ажаа нь мөхөөлдсөө идье л дээ” гэж хэлээд байрлалаа солин Батбаярын эрхтэнийг үмхээд авлаа. Тэрбээр мөхөөлдөс долоох биш харин хахаж цацаж ямар нэгэн зүйлийг идэж буй өлсгөлөн галзуу араатан шиг л харагдаж байлаа. Тэгснээ гэнэтхэн дээр нь гарч суугаад догшин илдийг нь умдаг руугаа лав гээч нь шургуулаад займчин хөдөлж эхэллээ.

Төдөлгүй тэрбээр орь дуу тавьж дураа хангаад “алив хүү минь одоо чи дээрээс юу чаддагаа үзүүлээд өг” гэв. Батбаяр ч яахав чухам үүнийг хүлээж байсан юм шиг дээр нь гараад ёстой л бодонгийн цохилтоор цохиж эхлэх нь тэр. Энэ завсар тэр цохилтынхоо хэмнэлийг өөрчлөн нэг үе үнэгэн шогшоо, нэг үе гөрөөсний явдал гэх зэрэг Энэтхэгийн камасутрад заасанчлан арга барилаа сольж ёстой л залуу хүний ид хавыг гайхуулж эхлэв. Энэ хооронд сээтэн Бурмаа хоёр ч удаа тавьж орхив.

Харин тэрээр Батбаярын тавихгүй байгааг гайхан “Чи чинь яахаараа тавихаа үздэггүй юм бэ” хэмээн гайхан бас баярлан асуухад “би архи уухаараа тавихгүй удаад байдаг юм” гээд улам хүчтэй цохиж эхлэхэд хашир бүсгүй алцайж байсан хөлөө тас хавчиж өглөө. Бүгчим тасалгаанд усан хулгана болтлоо хөлөрсөн Батбаяр хурдан тавихын тулд Бурмаагийн өгзгөн доогуур гараа ивж байгаад Германд сурч буй найз охин Хулангийнхаа дүрийг сэтгэлдээ ургуулан бодоод хэд хэд хүчтэй цохиход өөрийн мэдэлгүй дур тавив.

Нүсэр ажлын хойно гарсан эр эм хоёр тааз ширтэн хэсэг чимээгүй хэвтлээ. Тэгснээ тохиолдлын хавьталд орсон хүмүүст үйлчилдэг бичигдээгүй хууль ёсоор бие биенээсээ анх хэн гэдэг ямар хүнтэй хавьтсан, хэдэн хүнтэй явалдсан, ямар байрлал таалагддаг гээд олон янзын юм асууцгаав. Бурмаа ч яахав. Ганц охинтой тэр нь Германд сурдаг. Энэ тухай хэлээд өөрт таалагдсан хөөрхөн банди нарт өврөө нээдгээ ч нуулгүй ярьж орхив. Батбаяр түүнд үерхдэг охинтой, тэр нь мөн Германд сурдаг тухай хэлээд “Гэхдээ та надад илүү таалагдсан шүү” гэж манж үг хэлэхээ ч мартсангүй.

Энэ сацуу түүний болдоггүй бор дахин ивлэснээр дараагийн ажиллагааг ванны өрөөнд зохион байгууллаа. Халуун бүлээн усаар биесээ угааж өгөхийн зэрэгцээ шүршүүрийн ус Батбаярын эрхтэн дээр шүрүүн аадар шиг үерлэн буух нь нэн тааламжтай. Тэгээд Бурмааг хана түшүүлэн зогсоож байгаад араас нь цохиход тааламжтай мэт боловч умдагных нь угт тулсаны улмаас Батбаярын эрхтэн өвдөж, бас өндөр учраас хагас суусан гуя нь хөшөөд тавих янзгүй тул тэр хоёр тэврэлдэн унтлагын өрөөнд орж ажлаа үргэлжүүллээ.

Батбаяр байрлалаа өөрчлөн Бурмаагийн хоёр хөлийг мөрөн дээрээ тавьж өөрөө өвдөглөн суугаад саванд тулдаг байрлалаар цохиж байгаад гэнэтхэн жаазан доторх Бурмаагийн тэврэлдэн суугаа охины дүрийг хараад зүрх нь зогсчих шахав. Жилийн өмнө Германд сурахаар явсан хайртай бүсгүй Хулан нь байдаг байгаа. Тэгэхээр Бурмаа хадам ээж нь болж таарах нь.

Айх ичих зэрэгцэн Батбаяр өөрийн мэдэлгүй босон харайв. Хуланд дэндүү их дурласан учраас ээжтэй нь нүгэлт хорвоогийн чивэлт үйлийг дуусгах зориг түүнд байсангүй. Загас наадуулж байсан залуухан хархүү нь гэнэтхэн босон харайгаад хувцсаа эрэн гүйхэд Бурмаа гайхаж “Яасан бэ, Баагий. Юу нь болохоо больчихвоо” гэж. Батбаяр нэг мэдэхэд хамаг хувцсаа хам хум өмсөөд гадаа гарчихсан алхаж явлаа. Түнэр харанхуй шөнө тэлээгүй хорвоогийн бусармаг намагт хөл алдан живсэн Батбаяраас саран авхай хүртэл ичихдээ үүлний цаагуур лав шургалсан байлаа.

“Янаг үнсэлт” сэтгүүл 2012 он