Андуурсан таашаалыг ахиад нэг мэдрэхсэн…

Хорлоог хоолоо бэлдэж байтал утас нь цангинав. Автал багын найз, бүр цэцэрлэгийн найз Золзаяа нь байв. Хорлоо уулга алдах нь тэр. Арга ч үгүй биз, харьд суралцахаар яваад гурван жил болсон найз нь шүү дээ. Уулзаагүй удсанаа тэмдэглэхээр тэднийхийг сонгосноо сонордуулж буй нь тэр аж. Гэнэтийн мэдээнд юу бэлдэхээ мэдэхгүй хий дэмий балмагдав. Тэгснээ гэнэт сэхэл авч дэлгүүр гарч ширээний “эд зүйлс” авчирлаа. Нөхөр нь ч энэ өдөр хөдөөнөөс ирэх байлаа. Товлосон цаг болоход “ганган” Золоо найз нь танихгүй эр дагуулсаар орж ирэв. Бүсгүйчүүд тэврэлдэн уулзаж, нулимстан үнсэлцэв.

-Танилц хонгор минь, миний сайн найз Ангараг. Францад найзад нь тусалж байсан ганц эрхэм шүү дээ. Их мундаг, сэргэлэн залуу даа гэхэд залуу эелдгээр толгой дохин Хорлоогийн гарыг чангахан атгав.

-Идэр хаачаа вэ?
-Хөвсгөл явсан. Одоо ирж яваа.

Ирсэн гийчид зассан ширээнд тухалж, уулзаагүй удсан, уулзсан, танилцсаны төлөө гээд арвин их хундага харшуулав.

Нөхөр нь ч ирж тэдний дуу шуу, яриа хөөрөөнд хүч нэмэгдлээ. Гадаадын ганган шилтэй вискинд бүгдээрээ манарч, мэнчийв. Нөхрөө санасан Хорлоогийн ор руу тэмүүлэх хүслийг ирсэн зочдын унтахыг үл яарах байдал нь хясна. Гэвч Ангараг, Золоо хоёр унтахыг ер яарахгүй байсанд байж ядсан Хорлоо тэднийг архиар шахаж эхлэв. Гэвч тусыг олсонгүй, нөхөр нь нэлээн больж, хүслийг нь барагдуулах чадваргүй болчих вий гэж айна.

Унтлагын өрөө нь бараг л хаалга тулсан өргөн ортой билээ. Гэсэн ч нөхөртэйгөө янаглахын хүслэн болсон гэрийн эзэгтэй зочдод газраар ор заслаа. Золоо ч хувцсаа ч тайчиж амжилгүй унтаад өглөө. Нөхрөө өвөртөлсөн эзэгтэй бэтгэртлээ санасан “өмч”-өө барилан хэвтэнэ. Өөрийнх нь “өмч” өндийх шинж ер алга аа. Нөхөр нь аяны замын алжаал, архи хоёрт нам цохиулсандаа дуу ихтэй хурхирна. Үүнд сэтгэл нь гонсойсон Хорлоо уусан дарсандаа “идэгдэн” нойрсож эхлэв.

Хоёр хөхийг нь базлан оролдох бахим гарын хөдөлгөөнөөр сэрсэн бүсгүй дуртай гэгч нь дотоожоо доошлуулж, хоёр хөлөө дэлгэн нэн тааламжтай гиншигнэхдээ нөхрөө сэрсэнд нь баярлан хөхөвчөө хүртэл тайлан шидлээ. Өмнөхөөсөө илүү янаглах нөхрийнх нь хүч зөвхөн өөр дээр нь төвлөрсөнд тун баяртай байв. Хүзүүг нь үнсэж, хэлээ гүйлгэнүүлэн доошлуулсаар хоёр хөхийг нь янагийн багаж-хэлээрээ нар зөв эргүүлэх мэт энхрийлнэ. Байж ядан тачаадах бүсгүй хоёр хөлөө дэлгэн нөхрийнхөө санасан борыг өөрийнх рүү нь орох мөчийг амьсгаа даран байж ядан хүлээнэ. Хүсэн хүлээсэн мөч ч ирж чинээндээ тултал томорсон том бор “өмч” нь халуу шатсан нууцхан руу нь байдаг хүчээрээ зүтгэн орж явчив. Нөхрийнхөөс нь илт том илд янагийн дэлбээг нь хага зүсэн орох агшинд өөр хүн буюу зочин Ангараг гэдгийг мэдсэн Хорлоо яаж ч чадсангүй. Нэгэнтээ бүхий л хүсэл сэрэлдээ дийлдсэн бүсгүй мэдээгүй царайлахаас өөр яана. Нөхрөө хаалгаар орж ирсэн мөчөөс л хуял тачаал нь ундарсан эзэгтэй хуримтлагдсан тачаалаа тэслэхийн тулд мэдээгүй царайлан Ангарагийн чихэнд “Миний хань ямар сайхан юм бэ, чамайгаа мөн ч их сана..” хэмээн чичирхийлэн үглэхэд Ангараг хэлсэн үгийг нь дуусгалгүй зөөлхөн уруулыг нь шунаглан озож, эрхтэнээ угт нь тултал бүлэхэд өөрийн эрхгүй дуу алдсан бүсгүй хөхөвчөө амандаа зуун дороос нь тун чадварлаг ивэх ажгуу. Ийн ивэхдээ өгзгийг нь атгах гараа суллан хажуу тийш явуулан нөхрөө тэмтэрсэнд алга. Бодвол Ангараг түүнийг газарт хэвтүүлээд өөрөө орыг нь эзэлсэн бололтой.

Өргөн ханхар цээжээрээ хоёр хөхийг нь өвдтөл нухлах хүчирхэг эрийн илд бөгсөн биеийг нь мэдээ алдтал бүлэх нь бүсгүйд энэлэн бус жаргал санагдана. Ийм сайхан эзэрхийлэлд эр нөхрөө мэдчих вий гэсэн айдаст үл автан хатуурсан өгзгийг нь базлан түүнд нь урт хумсаа шигтгэн өөр лүүгээ улам лавшруулан шахна. Том эрхтэнтэй эрийн улайран бүлэх тоолонд томхон хоёр төмсөг нь савчиж, хонх мэт “жингэнэнэ”. Том өмчийн дайралтыг удаан тэсэж үл чадсан бүсгүй Ангарагийн өгзгийг атгасан чигээрээ дур нь ханаж янагийн дэлбээ нэлэнхүйдээ нойт оргиулав.

Бүсгүйн дур тачаал нь ханасныг мэдсэн зочин эрхтнээ сугалан чийгтэж нойторсон эмзэг дэлбээг нь янагийн багажаараа долоон, дахин сэрэл тачаалын болзоонд урилаа. Саяхан л суларч тавирсан бие нь эргэж чангаран эр биеийн бахархал руу тэмүүлэн дахин бэлэн байдал зарлав. Залуу эрийн зантгар жад зоогдон орохыг хүлээн хэвтэхдээ өглөө болгохгүй байхыг бурхнаас аминчлан гуйх бүсгүй шөнөжин халуун бал, хатуу жаданд “тамлагдахыг” туйлаас хүсч байлаа. Хоёр хөхийг нь ээлжлэн базалснаа орон дээр өндийн суулгаад хоёр хөхийг нь нийлүүлэн шахаад дунд нь гарсан нүхээр эрхтнээрээ хэдэнтээ “бүлэв”. Тэгснээ түүнээ сугалан аманд нь хийхэд бүсгүй хөхөж байснаа, түүн дээгүүр нь хэлээ бүжиглүүлэн гүйлгэлээ. Эрхтэн нь чинээндээ тулан улам бүр хатуурч ирэхэд бүсгүйг арагш хэвтүүлэн өнөөхөө янагийн дэлбээ рүү нь оруулаад нэг зөөлөн бүлэлтээр лав оруулж, түр зогссоноо угсруулан хүчтэй бүлэлтээрээ бүсгүйг эзэрхийлж гарав. Сугалах, оруулах тоолонд нь бэлгийн амтыг мэдэрч сексийн түлхүүр болсон тэр эрхтэнд нь бүсгүй ухаан алдталаа дурлаж амжив.

Ангараг хэд хүчтэй бүлээд янагийн дэлбээг нь дүүртэл усалж орхилоо. Эрхтнээ ч авалгүй дээрээс нь сулбайн унаад хэдхэн мөчийн дараа хурхирч гарав. Үүр цайх үеэр Хорлоо гэнэт сэрвэл хажууд нь нөхөр нь хэвтэж байв. Гайхсандаа нөхрийнхөө хөнжлийг сөхвөл тэр чармай шалдан, эрхтнээ барин унтаж байв. “Шөнө би тэр залуутай унтсан гэж бодсон чинь нөхөр маань байсан юм байна ш дээ. За байз… юу билээ. Хийгээгүй удсанаас надад нөхрийнх минь юм том санагдсан байх” гэж бодоод өөрийн эрхгүй инээд нь хүрэв.