Энэ карантины үеийн сэтгэл гутрал уу?

Өөртөө төрж байгаа сэтгэгдэлээ та бүхэнд хуваалцах гэсэн юм аа. Би өмнө нь хайргүй хүнтэйгээ сексдэж үзсэн, хайртай хүнтэйгээ сексдээд ч хаягдаж үзэж л байлаа. Гэхдээ тийм яадгаа алдсан хүн биш ч гэсэн зөвхөн өөрөө хайртай надад хайртай тийм л хүнийг дотно тэврэхийг хүссэн.

Хэдий өдий болтол би тэр нандин хүнд биеэ хадгалж чадаагүй ч гэсэн одооноос хичээхгүй хүссэн бас өөртөө амалсан яагаад гэвэл бэлгийн харилцаа гэдэг зүйлд өмнө нь юу ч мэдэлгүй хөнгөхөн ханддаг байснаасаа болж сэтгэлийн олон шарх авсан.

Миний эргэн тойронд надруу бичдэг хүмүүс байж л байдаг гэхдээ надад хайртай хүн гэдэг шал өөр. Би тэд нарыг юу хүсээд байгааг нүднээс нь хараад л мэднэ дотроо уул нь ингээд хатуу шийдсэн мөртлөө гоё цаг агаартай өдөр гоё орой эрэгтэй хүнтэй хамтдаа вино уугаад суумаар, машингүй гадуур зугаалмаар үе үе сэтгэлийн мин үзүүрт өмөлзөх юм аа.

Яалтчгүй эрэгтэй хүн гэдэг бие сэтгэлийн нөмөр нөөлөг юм даа. Эмэгтэй хүний хажууд хэн ч байхгүй байсан ч заавал нэг хүн байх ёстой байдаг юм болвуу. Эсвэл энэ карантины үеийн сэтгэл гутрал уу? Ганц бие эмэгтэйчүд мин ганцаардлыг яаж давдаг бэ? Эр хүнийхээ орон зайг яаж нөхдөг бэ?