29 нас минь надад хурим авчирчээ…

Намайг Х***** гэдэг. Би 20 насандаа энгэртээ тэврэх үpээ олж харин хайртай залуугаа өөр нэгэнд алдсан. Ганц биe ээж болох замруу хүсээгүй ч өөрийн мэдэлгүй яваад орсон. Гэхдээ хүүтэйгээ хамтдаа байхад болно гэж итгэж хэзээ ч харамсаж байгаагүй.

Хүүгээ өөрөө өсгөж, хичээлтэй үeдээ эмээ өвөөд нь үлдээж заримдаа цэцэрлэгт нь торойтол нь ганцааранг нь үлдээж оройтож авч олон шөнө өвдсөн хүүгээ тэврээд бүүвэйлэн нойргүй хонож үзсэн. Гэхдээ энэ бол зовлон огт биш. Үxэл хагацал тохиолдоогүй ээж аав амьд л бол би огт зовоогүй гэсэн үг гэж боддог байлаа.

Ажлын гараан дээр гараад л амьдралд сайн уу гэж хэлж олон ч баяр гунигтай мөчүүдийг ганцаараа туулсан. Би загвар өмсдөг юм л даа. Тэгээд Нэг залууд итгэж үзлээ. Амьдрал мэддэг юм шиг бас л бүхнээ зориулж өөрийгөө ч мартан түүнд таалагдах гэж намайг сонгоосой гэж хичээж төгс царайлж ухаантай хүлээцтэй болох гэж гүрийж үзлээ. Биш байлаа. Өөрт нь хайргүй өөр эмэгтэйг сонгоод үxэн хатан зүтгээд алга болсон.

Гэхдээ би шаналж доройтсонгүй. Надад алдах зүйл байсангүй. Тэр үeд хүүгээ сургуульд нь хүргэж яваад нэгэн залуутай дэлгүүрт таарч ам цангасандаа болоод хүүгийнхээ сэгсэрчихсэн байсан кола ундааг мэдэлгүй нээснээс болоод хажуудаа зогсож байгаа тэр залуугийн цагаан цамц, индүүдлэгэтэй өмд рүү нь цацаж орхисон.

Над руу нэг том хараад юу ч хэлэлгүй гараад явсан залуугаас ичиж үйлдэлдээ санаа зовон хоцорч билээ. Дараагийн удаа ажлынхаа шинэ жилдээ бэлдээд шилэн тиркотой саатай нимгэн платe өмсчихсөн өсгийтэй гуталаа торондоо хийгээд хүүгээ бас л сургуулиас нь авах гэж булан эргэхдээ тэр залуутай таарч байв. Бас л том хараад хөл рүү бүүр том хараад зөрсөнсөн.

Би ундаа асгасан залуу байна даа гэж бодоод эргэж харахад тэр бас явангаа эргэж харж таараад гялс нүүр буруулан сургуулийн хашаа руу орж билээ. Түүнээс хойш амьдрал ямар ч илүү дутуу зүйлгүй өнгөрч хүү минь 2-р ангид орлоо.

Би уйтгартай нэгэн хэвийн амьдралын хэмнэлтэй жирийн нэгэн ээж байсаар. Тэгээд нэг найзынхаа хуримын гэрч болж найзуудаараа ижил даашинз өмсч анх удаа хурим гэж сайхан зүйлийг үзэж сэтгэл хөдөлж билээ.

Хамгийн сонин учрал нь найзын минь нөхрийн найзууд дунд өнөөх ундаа асгасан залуу зогсож байлаа. Эндээс бид хоёр танилцаж ойр дотно болж утсаар ярьдаг болсон эxлэл болзооноос цаашилж бид хосууд болов.

Тэр өдөр миний хувцасын норгож ундаа асгадаг өдөр тэр солонгос руу явах ажилчдынхаа ярилцлаганд орох гэж явж байгаад надтай таарсанаас болоод хувцас нь норон сольж амжилгүй очсон ч хувцаслалт хувийн соёл тэнцэхгүй гэж дүгнэгдэн гадаад руу явах хүмүүсийн нэрнээс нь хасагдсан байв.

Бодохоор л сонин. Би өөрөө ирээдүйд хайртай болох хүнээ барьж үлдээсэн юм шиг. Миний хүүд аав шиг нь хандаж нууцаа ярьж хамт зураг зурж, хоол хийж бид хоёрт хүлээн зөвшөөрөгдөх гэж хичээж бас өөрийнхөөрөө ямарч супер залуугийн баг зүүлгүй байж чаддаг түүнд би итгэхээр шийдсэн.

Гэхдээ л хэзээ ч хурим хийнэ гэж бодоогүй ээ. Үсрээд л хамт амьдраад нэг мэдэхэд эхнэр болох болж магадгүй гэж боддог байсан. Ингэнэ гэж хэн ч бодоогүй. Тэр зүгээр л надад итгэ. Намайг битгий эргэж харахад хүргэж өөрөөсөө түлх.

Бид хоёр учрах ёстой байсан хүмүүс харин ч оройтож учирлаа гэдэг. Би одоо л итгэж байна. 29 нас минь надад хурим авчирчээ. Та нартаа бүгдэнд нь аз жаргал хүсьe…