ЖАРГАЛАА

10 орчим жилийн өмнө оюутан болоод хотод ирэв. Их хот гэж юу гэсэн үг юм бол гэсэн бодлоос цаашгүй хөдөөний хөрслөг хүү анх орж ирсэн нь тэр. Одоо бодоход эхний жил манарсаар байгаад л дууссан юм билээ. Учир нь эргээд бодоход дурсах юм бараг байдаггүй юм. 2 дугаар курсын хагас жилээр банк, сахүү, ня-бо, статистик, мастерийн ангийн 100 гаруй оюутан нэг хичээл дээр нэг том зааланд хамт лекцэнд суудаг болцгоов.

Өмнөх жил нь тэр хичээл дээр унасан дээд курсынхан, төрийн хувийн байгууллагад ажилдаг ах эгч нар, манай курсынхан гээд маш олон танилтай ч болоод авлаа. Би яахав дээ дунд сурдаг л оюутан, ганц авах юм нь сургуулийн сагсны шигшээд тэр жил орсон. Багаасаа адуу малтай ноцолдож өссөнийх бие бялдар муугүй, бас дээр нь орчин солигдоод 1 дүгээр курсэд суга өссөнийх сургуулийнхаа шигшээд орчихсон үе.

Лекц зарим орой 18.10-т тардаг хуваарьтай. 5 шарын автобусанд мастерийн ангийн бололтой манай лекцийн нэг эгчтэй хааяа таарсаар бүр танил болоодохов. Нэг өдөр их завсарлагаар сургуулийн цайны газарт нөгөө эгчтэйгээ таараад ойр зуурын яриа дэлгэж сүрхий танилцав. Ажлаасаа болоод зарим хичээлд суухгүй байгаа, суугаад ч заримыг нь ойлгохгүй байгаа, нэг аймгийн санхүүгийн хэлтэст ажилладаг, хааяа ажилдаа явж байгаа тухайгаа ярив. Би ч мөн адил хичээлдээ сайн биш гээд л ярилцав. Тэр өдрөөс хойш хаа таарсан газраа ярилцаж зогсоно, хичээл ном ажил амьдралаа асуулцана, лекцэнд хамт сууна, мэдэхгүй юмаа нэгнээсээ асууна, утсаар ярьж хичээл хийх зэргээр нилээн дотно болсоор байлаа.

Тэр хавар сургуулиудын дунд сагсан бөмбөгийн тэмцээн болох гээд манай баг ойр ойрхон бэлтгэл хийж байсан үе. Нэг орой бараг автобус зогссон хойно бэлтгэл тараад, микрод л сууна даа гээд алхаж явтал хажуунаас Чойжоо гээд нэг хүн дуудав. Харанхуйд яг сайн танигдахгүй ч дуугаар нь Жаргалаа эгчийг байна гэж таниад дөхөж очтол, суучих эгч нь харьж явна, чи бас харина биздээ гээд л инээж байв. Замдаа хичээл, сагсны бэлтгэл энээ тэрээ ярьж явсаар 1 дүгээр хорооллын арын замаар орон тэдний гэрийн гадаа таксигаа зогсоов.

Манайх тэднийхээс ердөө хоёрхон буудал гэдгийг Жаргалмаа эгч мэдэх учраас би тэнд буув.
Гэтэл Жаргалаа эгч, Чойжоо чи хоол унд идээд яв, бэлтгэл, хичээл гээд чи ер нь ядарч байгаа гэсээр намайг дагуулаад гэртээ оров. Жаргалаа эгч ч хоолыг бол хоромхон зуурт хийдэг юм байж. Цуйванг бол 30 минутанд л бэлэн болгов. Өлсөж явахад хоол болгон амттай хэдий ч тэр цуйвантай юу ярих вэ. Бид сайхан хооллов, амьдралаа ярив.

Нөхөр нь Солонгос яваад 3 жил болж байгаа, өөрөө мастерт сураад Улаанбаатарт ирэн очин байдаг гээд л ний нуугүй сайхан яриа дэлгэв. Бид 2 хамтарч хичээл хийх гэсэн боловч цаг оройтсон тул би гэртээ харив. Маргааш орой нь хичээл тарах үед залгаж байна. Эгчийн дүү хүрээд ир эртхэн жаахан хичээл хийе л гэж байна. Би ч яваад очлоо.

Мөн л хооллож, цайлж дуусаад, буу халангаа аяга тавгаа угаагаад зогсож байхыг нь би араас нь хараад анх удаа тэр хүнийг эр хүний нүдээр харсан юмдаг. Жаргалаа эгчийн өмссөн гэрийн халад нь үнэхээр ямар ч эр хүн харсан хүсэл төрөхгүй байхын аргагүй тийм ил задгай халад байсансан. Би ч бүр дотроо солиорч гүйцсэн дээ.

Шууд л араас нь тэврээд авмаар байсан ч надаас 20 шахам эгч хүнийг арай л болохгүй байсан юм.
Тэр орой хичээл олигтой хийсэн ч юмгүй, хобби, сонирхол, авьяас билиг гэх мэт ерөнхий сэдвээр ярилцсаар шүлэг дууруу орж, Жаргалаа эгчийн ам халж, вино гаргаж ирж, хоёул ууж, халж, дуулж явсаар нэг мэдэхэд тэврэлдээд дуулж байж билээ. Тэндээс л гол юм эхэлсэн. Хайрлаж дурласан гэх нь хаашаа юм ямартай ч тэврэлдээд дуулж байсан тэр үе одоо ч гэсэн дурсамжтай л байдаг юм.

Одоо бодоход нөхрөөсөө хол удсан хүнд чинь хэрэгцээ шаардлага байсан нь ойлгомжтой, надад ч гэлээ шаардлага байсаан байсан. Тэр цагаас хойш байнга уулздаг, бараг цуг амьдардаг болов. Тэр хаврыг нэг тийм дурсамжаар үдээд би амралтаараа гэртээ харьсан. Намар нь хотод ирээд л утсаа сунгуулж Жаргалааруу залгахад, чи ирчихсэн үү, би яваад очье гээд шөнө нь хүрээд ирж билээ.
Одоо бодоход бид 2 хамгаалалт ер хэрэглэдэггүй байсан. Би энэ талаар мэдлэг ч хомс байж, тэр хүн бүгдийг зохицуулдаг байсан байна лээ.

Миний хийх ёстой ажил бол ердөө ойлгомжтой, олигтойхон “машиндах”. Тэр хүн бусдыг нь зохицуулна. Ингэж явсаар би 3 дугаар курс төгсөв. Жаргалаа мастераа хамгаалав. 6 сарын 10-даар хичээл амарч би гэртээ харих гэхэд Жаргалаа, чи 20 насны төрсөн өдрөө надтай цуг тэмдэглэчих. Би чамайг гоё газар оруулж үзүүлнэ гэдэг юм байна. 10 гаруй хоногийн дараа миний төрсөн өдөр болох гэж байсан учир надад татгалзаад байх шалтгаан нэг их байсангүй. 2, 3 хоног цуг байж байтал нөгөөх маань би харьчихаад ирье, чи манайд байж бай гэв.

Хэлсэн ёсоор нь гэрт нь амьдраад хэд хонолоо. Маргааш очно гэсээр төрсөн өдөр болтол ирсэнгүй.
Төрсөн өдрийн үдээс хойш залгаж байна. Зочид буудлын нэр хэлээд 410 тоотод хүрээд ир, ресэпшинээс 410-ын түлхүүр авъя гээд аваад ороод ир гэж байна. Ирсэн гэдгээ ч хэлэхгүй гэнэт зочид буудалд дуудахаар бас л сонин мэдрэмж төрдөг юм байна лээ. Хэлсэн ёсоор нь явж очоод тоотоо хэлж картаа авав. Тэрүүхэн зуур янз бүрийн л юм бодогдож байв. Ингээд яваад орж яг болж байна уу, олон хүн амьтан байх юм биш биз гээд л янз бүрийн юм бодогдсоор. Картаа уншуулаад гэтэх маягтай яваад оров. Өрөөнд хэн ч байсангүй.

Ширээн дээр виски, хундага, хоол, бас нэг бичиг. “Усанд ороод, вискигээ татаад түр хүлээж байгаарай, Жаргалаа” гэсэн байв. Анх удаа люкс өрөөнд виски задалж уугаад, хөөстэй ваннанд хэвтээд л жаргал юмаа. Жаргалаа 40 дөхсөн гэхэд үнэхээр сайхан бүсгүй, бараг л миний үе гэж харагдах. Удахгүй ирнэ гэчихээд 10-аад хоног болсныг ч хэлэх үү би ч тэсэн ядан хүлээж байв. Тэгсхийгээд Жаргалаа ирэв. Орж ирмэгцээ л бие биенээ идчих шахам юм болов. Тэр, түр хүлээгээрэй гээд хөшгөө хааж өрөөг нилээн харанхуй болгоод, бүдэг гэрэл асаагаад, миний нүдийг хар алчуураар юу ч харагдахгүй болтол боочихов.

Надад маш сонирхолтой, ер бусын байв. Тэр доошилсоор минийхийг үмхэж аваад л маш гоё оршил хийж байснаа ариун цэврийн өрөө ороод ирье гээд явав. Эргэж ирээд үргэлжлүүлэн амаараа нилээн ажиллаад миний дээр гараад хөдөлж эхлэв. Түүний дуу авиа, үнэр, янаг байдал, хөдөлгөөн гэж үгээр хэлэмгүй байсан. Ёстой л цангасан бүсгүй хүний л үйлдэл байх гэмээр байж билээ. Түүнийг тавьсны дараа би ч тавив. Ёстой л жаргал байв. Нүдний боолтоо аваад шоок. Би яах ч учраа олохгүй хамаг үйл явц нам гацав.

Чи чинь хэн бэ? Жаргалаа хаачсан юм? Гэхэд. Зүгээрээ, санаа бүү зов, би чиний төрсөн өдрийн бэлэг гэв. Маш сонин санагдаж юу хэлэх, юу хийхээ олж ядан байтал нөгөө охин 2 хундаганд виски хийгээд аваад ирэв. Хөнтөрч өгөөд арай жаахан тайвширав. Удалгүй нөгөө охин минийхээр оролдож эхлэв, түүний үс, зүс царай, бие гээд өөлөх юмгүй миний үеийн охин байсансан. Тэр надыг жаргаасаан жаргаасан.

Жаргалаагийн барьсан “бэлэг” мартагдашгүй, давтагдашгүй байсан. Тэр охиныг шөнө дунд хүртэл “машиндаад” явуулсны дараа Жаргалааруу залгахад утсаа таслаад “Манай нөхөр маргааш ирж байгаа, азжаргал хүсье, баяртай, сайхан минь” гэсэн зурвас ирж билээ. Тэр өдрөөс хойш утас нь холбогдоогүй байсаар ашиглалтанд байхгүй болсон юм. Маш зоримог, зөв, хатуу шийдвэр гаргасан тэр бүсгүйд баярлаж явдаг. Жаргалаа тэр үед “энэ залуугийн бага залуу насных нь жил гаруй хугацааг би эзэмдчихлээ, тиймээс төрсөн өдрөөр нь нэг шөнө залуу охин амтлуулаад харилцаагаа тасалъя” гэж бодсон байх.

Ай хөөрхий Жаргалаа
Амьдрал учирсан Жаргал аа