Сэтгэлийн өчил

Сайн уу эрчүүдээ. Улаанбаатарт амьдардаг өрх толгойлсон 3 хүүхдийн эцэг ганц бие эр мэндэлж байна. Хайртай ханиа өвчнөөр алдаад 4 жил өнгөрсөн ч зүрхний нуламс дундрахгүй юм аа. Би 40 хүрээгүй насанд хүрээгүй үлгэрийн дагина шиг 3 охинтой. Ажлаа хийж хүүхдүүдээ тэжээнэ, гэртээ эцэг нь ч эх нь ч болно. Харин ханиа бөөрний дутагдалаар алдсанаас хойш эмэгтэй хүнтэй огт ойртсонгүй. Бага залуу үед нойтон зүүдлээд болгочихдог байсан. Одоо бол болохгүй юм. Гар хангалга хийж үзээгүй эвгүй санагдаад болохгүй байна.

Нэг үе сайхан хүүхэн богинохон банзалын доодох гуя хас харахад л бие жирвэлздэг байлаа. Одоо бүүр юм мэдэгдэхээ байж. Цэвэршиж сулралд орж дуусч байх шиг байна янз нь. Олон хүүхний сонирхол татсан нь үнэн. Хүүхдүүдээ хойд эхийн царай харуулахгүй гэж чардайж явсаан өнөөдөр хүрчээ. Зүгээр л миний сэтгэлийг хуваалцаарай. Баярлалаа…