Шударга бус энэ амьдралаас залхаж байна…

Өөрийгөө хангалттай их хичээж байгаа гэж бодож байгаа ч үнэхээр л хэцүү байна. Дасгал хөдөлгөөн хийж аль болох өөрийгөө завгүй байлгаж байгаа ч нэг л юм дутагдаад юунаас ч кайф авахгүй ямар ч эрч хүчгүй нэгэн болж хувираад байна. Цаг хугацаа бүхнийг эдгээдэг гэсэн ганц үгэнд л итгэж найдаж амьдарч байна даа.

Тэр цаг хугацааг нь хүлээсээр байгаад хүйтэн, хөндий, уйтгар гунигтай амьдралын идэвхгүй хүн болчих вий гэхээс айх юм. Хэцүү байгаагаа хэнд ч хэлж муу байгаагаа хэнд ч харуулахыг хүсдэггүй тэнэг бардам зан минь бас их гай болох юм аа. Хүнийг гаднаас нь хараад дүгнэх ямар ч боломжгүй гаднаа хамгийн жаргалтай инээсэн нэгэн дотроо зүгээр л нурж явдаг юм байна. Өөрийн бие дээрээ одоо мэдрээд амьдарч байна. Энэ утгагүй амьдрал хэзээ дуусч хэзээ нэг хүн шиг сайхан гэр бүл зохиож үр хүүхэдтэй болж амьдрах юм бол доо. Зүгээр л бүх юм утгагүй байна, шударга бус энэ амьдралаас залхаж байна…