Газрын хөрс, эмсийн хэвлийд нь хятад үр цацах замаар Монголыг эзэлж байна

Монгол Улсын маань түүх бол Хан үндэстэн буюу хятадуудтай хийж ирсэн тэмцлийн түүх гэдгийг та бүхэн юу эс андахав. Эцэг өвгөд маань юуны төлөө халуун амь, үр удмаа хүртэл золиосолж ирсэн билээ? Гагцхүү тусгаар Монгол Улс, эх газар нутгийнхаа төлөө тэмцэж, бидэнд бага ч болох газар нутаг, цөөн ч болов цэвэр цустай монгол үндэстнийг үлдээж чадсан билээ. 

Үүний хүчинд л бид өнөөдөр ертөнцийн олон ард түмэнтэй эн чацуу эрх дархтай, тусгаар улс гүрний эрхэмсэг иргэд байгаа билээ. Эцэг өвгөдийн маань мянга мянган жилийн тэмцлийн үр дүн өнөөдөр талаар болж болзошгүй байдалд ороод байгааг монгол хүн бүхэн мэдэрч ойлгож буй гэдэгт итгэж байна.

Өнөөдөр эх орны маань нийслэлийн гудамж, орон сууц бүрт цагаач хятад иргэд хачиг, хувалз мэт үүрлэн сууж, цэвэр монгол цусны хацар гоо охидыг маань бузарлаж улмаар улс маань Монголын төлөө гэх сэтгэлгүй, төр шашинд маань тэрслэгч хятадын эрлийз, хурлийз, хунхуузуудаар дүүрэх цөвүүн төдийгүй мөхлийн цаг ойртоод байна.

“Төр ариун байхыг түшмэдүүд мэдтүгэй, цус ариун байхыг бүсгүйчүүд мэдтүгэй” гэсэн ард түмний хүсэл сургаалийг өнөөдөр санаж байгаа хүн байна уу.

Монголчууд бид 220 жил Манжид дарлагдсан гэж түүх шастиртаа бичиж итгэж үнэмшсээр өдийг хүрсэн. Гэвч Манжийн Энх-Амгалан хаан “Жанчхүүгийн даваанаас хойш хятад шаахайны мөр гаргахыг хатуу хориглоно” гэсэн зарлиг гаргаж, энэ зарлиг 1900-гаад оныг хүртэл мөрдөгдсөн түүхтэй.

Гэтэл өнөөдрийн (1990 оноос хойш) Монголын төрийн удирдагчид ийм зарлиг гаргах нь байтугай энэ тухайд өчүүхэн ч алхам хийгээгүйг ард түмэн бид мэдсээр атал дуу гаргахгүй хүлээж суусаар олон жилийг өнгөрөөлөө. Өөрөөр хэлбэл, өнөө үеийн Монголын төрийн удирдагчид Монгол орноо харийнхнаас хамгаалж үлдэх тал дээр тэр үеийн Манжийн хаанаас долоон дор бодлого барьж байгаад ард түмэн бид харамсан бухимдаж байна.

Их Монгол Улсын төрийн “Хар хайрцаг”-ны бодлого хаачсан бэ? Монголын төрийн бодлого ийм байдлаар цаашид үргэлжлэх үү? Ингэх аваас бидний хойч үе та биднийг юу гэж дүгнэх вэ? Монгол орон мөхвөл хэн буруутай вэ? Энэ эгзэгтэй бөгөөд хариуцлагатай түүхэн үед Монголын төрийг толгойлж байгаа хүмүүс, хойч үе маань хамгийн сүүлчийн монгол хүн хорвоогоос халих хүртэл хэдэн зууны турш хараан зүхэх болно.

Монгол хүн чухам яагаад хятадуудтай цус холилдож болохгүй тухай олон мянган жилийн турш манай ард түмний ажиглаж тогтоосон нэгэн зүйл бодит үнэнийг дурьдая.

1.Монгол үхэр, сарлаг хоёрын дундаас “ Хайнаг” төрөх бөгөөд хайнаг нь бие сайхан, том, бяр чадал ихтэй. Гэхдээ Монголчууд хайнагаар бух тавьдаггүй. Харин монгол, хятад хоёрын дундаас “Эрлийз” төрөх бөгөөд ихэвчлэн бие бялдар том, царай зүс сайн.

2.Монгол үхэр хайнаг хоёрын дундаас “Ортоом” гэгч төрөх бөгөөд ортоом нь бие бялдар том байж болох боловч ашиг шим муу, усан нүдтэй, ган зудад тэсвэр муу.

Харин монгол хүн, хятадын эрлийз хоёрын дундаас “Хурлийз” гэгч төрөх бөгөөд хурлийз нь “Ортоом” үхрийн нэгэн адил бие бялдар том жижиг янз янз байж болох боловч давхраагvй бөлцгөр, галгүй усан нүдтэй, бие эрхтний хувьд хэлбэр галбир муу, бор хар эсвэл цонхигор царайтай, хүний мөс чанар муу гэдэг.

3.Монгол үхэр “Ортоом” хоёрын дундаас “Доль” гэгч үхэр гарах ба доль нь бие давжаа, ашиг шим үр төл муу, ган зудад тэсвэргүй. Харин монгол хүн хятадын “Хурлийз” хоёрын дундаас “Хунхууз” гэгч гарах бөгөөд хунхуузын бие бялдар ихэвчлэн давжаа, царай муутай цонхигор, сул дорой, өвчин эмгэгт нэрвэгдэмтгий, галгүй усан нүдтэй, үр хүүхэд цөөн нас богино.

4.Монгол үхэр “Доль” хоёрын дундаас “Усан гүзээ” гэгч үхэр гарах бөгөөд усан гүзээ нь ихэнх тохиолдолд мал болдоггүй эсвэл нэгээс хоёр насандаа үхдэг, үр төл гэж бараг байдаггүй, үр төл гаравч мал болох нь бараг үгүй. Харин монгол хүн, хятадын “Хунхууз” хоёрын дундаас “Шоохууз” гэгч гарах ба “Шоохууз” нь хүн болох нь цөөн, хүн болж өсөн торнилоо ч бие эрхтний ямар нэг согогтой, эмэгтэй “шоохууз” нь хүүхэд гаргадаггүй, гарсан ч амьдрах чадвартай нь ховор, эрэгтэй нь ихэвчлэн үргүй.

Ийм байдлаар хятад хүнтэй цус холилдвоос 4-5 дахь үеийн дараа үр удам нь тасардаг жамтай ажээ. Yнэн учир ийм байх тул монгол эхчүүд эмэгтэйчүүд, нийт монголчууддаа хятадын цус холилдсон хүмүүс Хятад, хятадын эрлийз хурлийзуудтай гэр бүл болох, тэдний үр хүүхдийг төрүүлэх, ураг төрлийн холбоо тогтоохоос болгоомжилцгоо. Ерөөсөө Монголын хүн ам цөөн байдгийн учир үүнд байдаг гэж үздэг.

Өнөөдөр хоёр том гүрний дунд хавчуулагдсан Монгол Улсын төрийг барьж буй хүмүүст зөвхөн монгол үндэстнээ харийнхнаас хамгаалах бодлогыг шууд хэрэгжүүлэхэд ихээхэн саад бэрхшээл байгаа гэдгийг бид ойлгож байна. Үүний дотор ядуу буурайн зовлон голлож байгаа. Гэхдээ тусгаар Монгол Улсын төр юугаар ч сольж болшгүй энэ асуудлын талаар авч хэрэгжүүлж болох олон арга хэмжээ байж болохоор юм.

Тухайлбал, хятад иргэдийг Монголд оруулах, улмаар суурьшуулахын эсрэг олон арга хэмжээ авч болох биш үү. Үүний дотор юуны өмнө Хятад улстай визтэй зорчих журам тогтоох хэрэгтэй байна. Үүний цаана олон хүний амьдрал хөндөгдөнө гэх байх л даа. Гэхдээ цаана нь бүр том асуудал байгааг ард түмэн маань ойлгох биз ээ.
Өнөөдөр Улаанбаатарын гудамжинд алхам бүр хятадууд бөөн бөөнөөрөө тааралдах боллоо.

Саяхан ОХУ-д 250-300 мянган цагаач хятад хууль бусаар амьдарч, улсын эдийн засаг, хүн ам зүйн бодлогод аюул учирч болзошгүй тухай болгоомжлуулсан материал хэвлэлд нийтлэгдсэнийг олж харсан. Гэтэл хоёр сая гаруйхан хүн амтай манайд дээрх тооноос багагүй хятад амьдарч байна гэхэд нэг их хол зөрөхгүй байх.

Мөн хятадуудын гар хөл бологч төрийн хариуцлагатай албан тушаал хашиж байгаа хятадын эрлийз, хурлийз, хунхуузуудыг албан тушаалаас нь зайлуулах, цаашид төрийн өндөр албан тушаалд томилохгүй байх, бизнес эрхэлж баяжиж хөлжихөөс нь болгоомжлох бодлогоор баримтлах нь зүйтэй юм. Хятадын эрлийз, хурлийз, хунхуузууд бол далд дайсан, жинхэнэ “чоно дагасан нохой” гэж үзвэл зохилтой.

Төр барьж байсан намын удирдлагууд “Ард түмнээ ядуурлаас аварна, хэдэн зуун мянган ажилгүйчүүдийг ажлын байраар хангана” гэж амлан сонгуульд ялж гарч ирээ биз дээ. Гэтэл “Мянганы зам”, их барилга, хот байгуулалтын ажилд бий олж байгаа ажлын байр, нөгөө муу ажилгүй хэдэн монголчуудад биш харийн хятадуудад л ногдож байна.

Хятадуудаар зам барилга бариулаад гаднаас ард түмний минь нүүрээр гуйж түүж олсон хэдэн доллараа тэдэнд өгөөд хамгийн хямд хуурамч материалаар босгосон хэдэн байшин таван жилийн эдэлгээ даахгүй, хэдэн километр зам, хятадын бузар үр хөврөл тээсэн баахан жирэмсэн охид хүүхнүүдтэй л үлдэж байна. Ингээд л хятадууд баяжиж хөгжөөд л бид ажил төрөлгүй улам ядуурч хоосроод л эрлийзэж, хурлийзжаад л байх уу.

Энэ байдлыг цааш тэвчиж суух арга алга. Монголд хятадуудыг “бөөндөж” оруулах үйл хэрэгт олон хүн ихээхэн идэвх зүтгэл гаргаж, “үр дүнд” хүргэж буйг зориуд дурьдалтай. Энэ олон эрлийз хурлийзуудыг чинь монгол хүнээс яаж ялгах юм гэж бодно. Гэтэл монгол хүнийг хятад, Монголын цус холилдсон хүнээс ялгах үндсэн зургаан шинж байдаг гэдэг.

1.     Нүд бөлцгөр, нүдний хар хэсэг нь харьцангуй жижиг, нүдэндээ галгүй, муухай харцтай, давхраагүй.

2.    Хамар сэртгэр, үзүүр хэсэгтээ шөвгөрдүү.

3.    Сэрвээ бөгтөр, ялангуяа нас ахисан үедээ илэрдэг.

4.    Хөлийн гишгэлт сул, ихэвчлэн нахилзаж явдаг, хөл алцан.

5.    Царай ихэвчлэн цонхигор эсвэл баргар бор хар. Эрлийз хурлийзууд ихэвчлэн хэлбэр галбир муу, том лагс биетэй, хунхуузууд жижиг давжаа.

6.    Эрлийз хурлийзууд ихэвчлэн шар шүдтэй, илжгэн чихтэй том далбагар, чихний гэдэс том, хунхууз үеэсээ эхлэн гэдэс багатай, жижиг чихтэй, царай цонхигор болдог. Эдгээрээс гадна хятад монголын цус холилдсон хүмүүс түрүүлгээ харж унтах дуртай, хүйтэн цустай ааг омог ихтэй боловч зүрх зориг муутай гэх мэт олон далд шинжүд байдаг. Гэхдээ дээрх шинж тэмдгүүд нэг хүнд бүгд цогцоор байх албагүй бөгөөд зонхилох байдлаар нь тогтоодог.

Хятад улс бол манай мөнхийн хөрш бас мөнхийн дайсан. Хятадын хаад ноёд олон зуун тэр ч бүү хэл олон мянган жил манай газар нутгийг эзлэн түрэмгийлэх санаа өвөрлөсөөр ирснийг монгол хүн бүхэн мэднэ. Гагцхүү бидний баатарлаг өвгөд дээдсийн олон мянган жилийн ухаалаг, шургуу тэмцлийн үр дүнд бид өнөөдөр хятадуудын тарианы талбайд хүрз бариад зогсоогүй байна.

Энэ байдалд хүрэхэд ойрхон байна. Хятадууд бол хятадууд. Тэд бол хэзээ ч хувирахгүй. Монголын газар нутгийг эзлэн суух гэсэн тэдний өвөг дээдсийн мөрөөдөл одоогийн удирдагчдын нь тархинд гүн суусан гэдгийг бид өглөө болгон сэрэх болгондоо санах хэрэгтэй. Монгол Улс гэж үгүй болбол бид ямар байдалд хүрэх вэ? Юун төрийн тэргүүн, сайд, дарга, их хурлын эрхэм гишүүд.

Бид бол юу ч биш хятад, хятадын эрлийз хурлийзуудын харцаар хөдөлдөг жинхэнэ албан ёсны бус мангуунууд болж хувирна. Алсдаа бидний үр удам хятадуудын тариан талбайд хүрзнээсээ өөр зүйл захирч үл чадах зомбинууд үхээд амилсан хагас бие мэдрэлтэй хүн болж хувирна. Орчин үед даяаршил гэдгийг том гүрнүүд магтан дуулдаг боллоо.

Даяаршил гэдэг бол том орнуудын бага буурай орнуудыг эзлэн түрэмгийлж мөлжин хоосруулах орчин үеийн арга гэж тодорхойлмоор байна. Даяаршил гэгч дэлхий нийтэд дэлгэрсэнээр улс гүрнүүдийн хооронд хил хязгаар гэж үгүй болох төдийгүй, vндэсний хэл соёлоо гээж, нэг дэлхий, нэг эдийн засаг, нэг ард түмэн болж хувирах юм гэнэ.

Энэ vзэл бол > гэсэн Ленин, Маогийн сургаалиас юугаараа ялгагдаад байгаа юм бэ? Манай дэлхийн хүн ам долоон тэрбумд хүрлээ. Хятадын хүн ам гэхэд албан ёсны тоогоор 1.341 сая гэсэн хууль олон жил мөрдөгдөж байгаагаас болж нэгээс илүү гарсан хятад айлын хүүхэд ямар ч бүртгэлгvй байдаг байна. Ийм бүртгэлгvй хүмүүсийг оролцуулбал Хятадын хүн ам 1.5 тэрбумаас давсан.

Хятад гэр бүл бүр нэг хүүхдээ эрэгтэй хүүхэд байхыг хүсдэг аж. Энэ байдлаас болж хятадад хүйсийн тэнцвэрт байдал алдагдаад байгаа гэнэ. Албан бус мэдээгээр 25 хүртэлх насны хятад эрэгтэйчүүдийн тоо, хятад эмэгтэйчүүдийнхээс 200.0 саяас давсан гэсэн судалгаа гарсан байна. Энэ илүүдэл эрчүүд монгол эмэгтэйтэй гэрлэх мөрөөдөлдөө хөтлөгдөн манай орон руу цувсаар байна.

Эх сурвалж: “Монголын Үнэн”