Эхнэр нөхрүүдэд…

Сайн байна уу энэ сайтыг уншдаг болоод удаагүй байна. Гэр бүлийн асуудлаа илэн далангүй нээлттэй ярилцдаг нь таалагддаг. Би өөрийн бодлоо л хуваалцах гэсийм. Би нөхөртэй 3 хүүхэдтэй энгийн л эхнэр. Энд бичиж байгаа хүмүүстэй адил олон л асуудал гарч байсан. Ер нь эмэгтэй хүн 2-3 хүүхэд гаргаад ирэхээр үүрэг хариуцлага нэмэгдэж хийх юм өглөөнөөс эхлээд орой болтол барагддаггүй. Тэгээд үүрэг хариуцлагаасаа болоод заримдаа залхана юунд ч баярлахгүй голдуу л намайг ойлгосонгүй хайрласангүй гээд л гомдож сүүлдээ тэр нь харамсах сэтгэл болж нөхрөө урьдынх шиг харахаа байж эхэлдэг.

Гэвч нөхөр чинь бас л өөрийн үүргээ биелүүлж эхнэр хүүхдээ юугаарч дутаахгүй байхын төлөө зүтгэж хааяа ч гэсэн эрхэлж яг л бид нар шиг залхаж гомдож бас харамсана. Хүссэн зүйлээ хааяа гэсэн хийж байхыг хүн л юм чинь хүснэ шүү дээ. Тийм учраас бид нэг нэгэндээ цаг гаргаж урьдын гоё байсан мөчүүдээ дурсаж шинийг хайж эрэлхийлж байх ёстой юм шиг.

Миний хувьд бид 2 амьдраад 9 жил болж байна. Эхэндээ 1 хүүхэдтэй байхад бид 2 хүүхэд гэр орон гэдгийг ч учрыг олох гээд өнгөрсөн. 2 дахь хүүхэд гарснаас хойш л амьдрал эхэлдэг юм байна лээ. Одоо бүр 3 болсон чинь надад ямарч зав гарахгүй нөхөр лүүгээ өө эрээд би тэглээ чи тэгсэнгүй гэдгээс эхлүүлээд их зүйл эхэлсэн. Нөхөр ажил ажил гээд гэртээ ч байхыг хүсэхгүй зөвхөн ажиллаж мөнгө олж өөрийгөө ч хайхрахгүй нэг л мэдэхэд бид 2 үүргээ гүйцэтгэнэ хүүхэдийн асуудал, гэрийн асуудал, мөнгөний асуудал, хадам хамаатнуудын асуудлыг л ярьдаг өөр зүйл ярихаа ч больсон байсан. Гэвч ингээд хол явахгүй нь мэдээж. Бид өөрчлөлт хийж чадсаан.

Одоо бид сард 2 удаа зав заавал гаргадаг. Нэгийг нөхөр маань санаачилна нэгийг нь би. Энэ юу ч байж болно жишээ нь байрлал ч юмуу эсвэл очихыг хүссэн газар ч юмуу хийхийг хүссэн зүйл энийг хамтдаа хийх ёстой. Ингэснээр нэг нэгнийхэ үзэл бодлыг сонсож ойлгож байдаг. Одоо нөхөр маань гэртээ эрт ирж хүүхдүүдтэйгээ тоглож надад ч анхаардаг үнэхээр би өөр юу ч хүсэхгээргүй мундаг хүн болсон. Би баахан нуршчихлаа. Та бүхэн уншаад ойлгох үгүйг мэдэхгүй зүгээр л хүн гэдэг угаасаа хайрлаж хайрлуулах л гэж…