Монгол эр хүн

Монгол эр хүн

Монгол айлын хийморь

Монгол эр хүн

Монгол улсын тэнгэр

Монгол эр хүн

Хонгортсон хүрэн царай нь хөрстэй

Хонин бор нүд нь очтой

Хоёр шанаа түүшин цартай

Холбоо хөмсөг босоо сортой,

Өндөр сэрвээтэй хүзүү бахимтай

Өргөн цээжиндээ хүч ихтэй

Өндөргүй, намгүй тэгшхэн аралтай

Өөлсөн хүнд майгадуу хөлтэй

Уужим хоймроо дүүрэн ханхайж

Урт гаанстай тамхи шившиж

Учрыг олох учиг атгаж

Ухааны угт үнэнийг хадгална

Унасан мориныхоо толгойд хүрэхгүй

Уурган дээгүүр алхаж

Улбаа жимд унтаж гэлдрэхгүй

Уртын замд уухирдаж давхихгүй

Авгай хүүхдийнхээ дунд бол

Аав, ханийн өндөр уул

Айлын найранд дөрөө чангалбал

Аргадаж суух нь өргөл бэл

Монгол эр хүн

Анд явбал сум гээхгүй ч

Амьтны сүүгээр буугаа мялаахгүй

Алдар нэрийг ад үзэхгүй ч

Авах зуйралд зулгаа барахгүй

Халуун цээж хүнгэр дэлсэлгүй

Харц тулж ярих дуртай

Хар санаатай харанхуй хүнээс

Хагас үгээ харамладаг зантай

Үзэн баясаж барьж алдахгүй

Үерхэл барилдвал хуурмаг байхгүй

Үнэнч нөхрөө галд орхиод

Үнсэн дээр нь худлаа уйлахгүй.

Атгаг хорсол дотроо бугшааж

Араагаа хагартал хонзон зуухгүй

Алгын чинээ улаан нүүрий нь

Астал хэлээд сэтгэл ариусна.

Гал цээжиндээ өрдөж байж

Ган шиг түүндээ ширгээж байж

Ганц үгэнд бодлоо цутгана

Гарцаагүй тэр нь байндаа тусна

Монгол эр хүн

Аятайхан хөөрөг, гаанс, эмээл

Арваар арилжих мориор гоёхоос

Алт, сувд, хоргой торгыг

Авгай хүүхдийн гоёлд тооцно

Сайхан хүүхэнд сэвэх дуртай ч

Сачий дутахаа мэдэж гэмээнэ

Санааны гарзанд өвдөг сөхрөхгүй

Салхин дээгүүр нь өнгөрч чадна.

Аавын хүүгийн хамаг шидээр

Амрагийн хайр булааж гэмээнэ

Авгай болгоод авсан хойноо

Алдахгүй байхаа бас мэднэ.

Баргийн үгэнд ааш адайрч

Бачуу хилэнд аргамж адцахгүй

Бардамдаа бус багадна гэсэндээ

Бага юманд баярлалаа гэхгүй

Аажуу зангаасаа маргааш гэж

Ажил алгуурлах магадгүй ч

Аюул тулгарахад хайртай бүхнээ

Алтан амиараа хамгаалж чадна

Монгол эр хүн

Үнэн голоосоо сайхан инээнэ

Үүд сөхсөн сэтгэл задалж

Үйсэн цай гал дээр даргилж

Үүрийн туяа цацартал инээнэ

Харин уйлах ясны дургүй

Хааяа уйлбал нулимсаа нууж

Хадан хавчил хавсан харзаар

Харанхуй цээжээ хагалан шархална.

Далавчтайг тойглож сүүл шарвахгүй

Даахьтайг тохуурхаж сүүдэр ширвэхүй

Далайсан газар далд орохгүй

Дайсныхаа бахыг хэзээ ч хангахгүй

Хол явахгүй бардам омог

Хоосон сүрээр баатарлах дургүй ч

Хорвоод эх орныхоо төлөө

Хоёр үхэхэд зориг нь үлдэнэ.

Уулын толгойд нартай золгож

Уужим бэлд нь дуутай бууж

Улаан замаар монгол эр хүн

Улсынхаа сүлдэнд морьтойгоо давхина

Монголоор ярьж, сэтгэж, бүтээж

Монгол улсаа хайрлаж, хамгаалж

Морин дэл дээр авч ирсэн

Монгол эр хүн, ёстой эр хүн

Д.ПҮРЭВДОРЖ