Ширээний хүүхэн /2/

…Заяа эргэлт буцалтгүйгээр шийдэж түүний араас гүйдэг байсан нутгийнхаа залууг уулзъя гэж дууджээ. Хэн нэгэн танихгүй эрд охин биеэ өгсөнөөс ядаж царайг нь таних нэгэнд өгсөн дээр гэж бодсон нь тэр байжээ. 

Тэрний нэрийг Өлзий гэдэг Заяагаас нэг л ах суманд байхад л түүний араас гүйдэг байсан танхай маягийн нэгэн байлаа, ээж нь сургуулийн нягтлан байсан болохоор суманд ирсэн сургуулийн хувиар түүнд амархан олдож Заяагийн нэгэн адил оюутан болсон билээ. Өлзий Заяад талаагддгүй тэр ийм хэнэггүй хүнтэй учирч амьдралаа баллахгүй, хамаагүй илүү хүнийг мөрөөдөж байсан учраас түүнээс зугтсаар өнөөг хүрсэн юм.

Тэд хамгийн сүүлд өөрт нь: Миний амьдрал битгий саад бол чи надад тохирохгүй гэж хэлээд муухай хараад явсан Заяаг уулзая гэхэд нь Өлзий үнэхээр гайхжээ тэр дөнгөж л нэг охинтой үерхэж эхлээд байсан юмсан арай намайг гэсэн сэтгэл байсан юм биш байгаа эсвэл өөр учир байгаа юм болуу гэж бодсоор тэдний нийтийн байрны гадаа ирлээ.

Заяа зүрхээ чангалаад гэрээсээ гарав. Тэд машинтайгаа туулын голын эрэгт очиж зогслоо. Заяад энэ бүхэн таалагдахгүй байгаа ч тэр хурдан дуусгая гэж шийдэн
Заяа: Өлзий намайг үнсээч
Өлзий гайхаад ийм үг сонссондоо итгэхгүй: Юуу…
Заяа: Намайг үнс л дээ
Өлзий гайхсан ч өөртөө итгэлгүйхэн түүний уруул дээр үнсэв. Заяа ямарч үйлдэл хийсэнгүй энэ нь Өлзийг эргэлзүүлэв. Заяа ухасхийгээд Өлзийгийн дээр гарч суугаад хүзүүгээр нь тэвэрч аваад үнсчихэв. Юу болоод байгааг ойлгохгүй байсан ч өөдөөс нь бүсэлхийгээр чанга тэврэн үнсэж гарав удсанчгүй Заяагийн доороос хатуу юм нухаж эхлэлхэд Заяа ойлгоод түүний өмдний цахилгааныг доошлуулахад Өлзий Заяа руу асуусан байртай том харлаа.

Заяа юу ч дуугарсангүй дахин Өлзийг үнсэхэд Өлзий түүний хүслийг ойлгож улам зориг орон суудлаа арагш нь хэвтүүлээд Заяагийн дээр гарч өмдийг нь тайлаад бас л итгэл алдан Заяагийн нүд рүү харлаа. Харин заяа нүдээ тас анисан байв.

Өлзий дахиж бодхыг хүссэнгүй өөрийнхөө өмдийг тайлж Заяагийнх руу зөөлхөн хийлээ. Заяа нэг чанга орилсноо Өлзийгийн нурууг хамаг хүчээрээ базлаа. Хэзээч өөрийг нь гэхгүй бараг үзэн яддаг байх гэсэн ихэмсэг нэгэн охин одоо түүний доор эзэмдүүлж байна. Энэ нь түүнд өөрөө өөрөө бахархах омогшил төрүүлж эр хүнийхээ байгалийн араншингаар хүч гарган хийгээд дур ханажээ. Харин Заяагийн нүд нулимастай байлаа…

Үргэлжлэл бий…