Би ч өөрийгөө ойлгохгүй байна аа…

Унтах гэсэн бүүр нэг сонин сонин юм бодогдож толгой тархи гашлаад байна. Би 22 настай эмэгтэй хотод ганцаараа амьдрад 3, 4 жил болж байгаа. Удаан хугацаагаар ганцаараа байгаа болоод ч тэр үү. Заримдаа амьдрал гунигтай ч юм шиг уйтгартай ч юм шиг нээх сонин гацаанд байна. Зарим нь тэгвэл өөрийгөө хөгжүүл энэ тэр гэж хэлэх л байх. Гэхдээ би олон хоббитой хурдан ч сурдаг. Юм юм судалж хийгээд бүүр дасал дадал болоод уйдаж байгаа.

Харилцааны тал дээр илэн далангүй, хөөрхөн ч охин. Даанч би заавал нөхөрт онгон гарна гэдэг бодолтой явдаг юм аа. Хайрын тал дээр жоохон чанга хүн юм шиг. Гэхдээ би өөрийгөө судалдаг. Яг юу вэ гэхээр “сарын тэмдэг ирэхээс өмнөх долоо хоногт сэтгэл санаа яаж өөрчлөгддөг, ямар үед ямар ааш араншин гаргадаг” гэх мэт өөрийгөө барьж, хянаж, хүлээцтэй байх гэх мэт. Ер нь хүнтэй эрүүл харилцаа үүсгэж амьдрах гээл. Өөрийгөө ойлгож байж бусдад ойлгуулна гэж боддог болохоор л. Бүүр тэмдэглэл хөтөлдөг календер ч бас байгаа нийлээд удсан. Нээх ааштай чавганц шиг охин биш л дээ.

Гэхдээ ирээдүйд хүний хайрлан байж өсгөсөн үрийх нь сэтгэл зүйгээр нь тоглолт хиймээргүй л санагдаад. Жилийн өмнө хэдэн залууд боломж өгөөд уулзаж ярилцаж, ажиглаад харлаа. Хүний чихэнд цэцэг ургуулна, чихэр жимс барьж гүйнэ, аймаар аймаар. Тэгээд би эхэндээ үнэн шударга байсан нь дээр гэж бүгдэд нь өөрийнхөө үзэл бодлыг хэлж байсан. Сонин тэнэгдүү ч юмуу нэг ч залуу эрүүл, урт удаан хугацааны харилцаа хүсэхгүй гээл байна лээ. Тэгснээ зүгээр one night гэсэн бодолтой хүн рүү чичрээд байх юм. Би өөрөө эмэгтэй ч баруун гараараа цохих юм бол манартал нь авдаг. Доороо 6 дүүтэй алалцаж л өслөө. Ганцаараа уулзах ер нь аймаар юм байна гэж бодсон.

Сүүлдээ бүүр залуус худлаа санагдах юм. Нээх гоё хүүхэд шиг гэнэн ариун хайр хүсэж роман, тууж, зохиол уншсаар тархи минь энэ дэлхий ертөнцөнд байхгүй юмыг нэхээд байгаа юм шиг. Гэхдээ л миний дотор өмнөх насандаа сэтгэл судлал, биеийн хэлэмж уншдаг, хахир чанга, эмгэний сүнс байдаг ч юм шиг. Тийм ч болохоор нээх эрэгтэй хүнтэй хэл амаа олоцож чаддаггүй ч юм шиг. Би нээх ааштай хүн биш ч сэтгэлдээ сэвгүй, өөрийнхөө хөдөлмөр хөлсөөрөө амьдарч буй бие даасан эмэгтэй ч нэг л юм дутуу санагдаад байна. Жаргал даахгүй зовлон гэдэг нь үү. Та өөрийн санал бодлоо хуваалцаж тус болоорой. Би ч өөрийгөө ойлгохгүй байна аа…